W mojej pracy omówię starość w doświadczeniu człowieka. Granica jest to powieść Zofii Nałkowskiej napisana w czasie 20-lecia międzywojennego. Główną bohaterką fragmentu jest Cecylia Kolichowska, właścicielka kamienicy, ciotka Elżbiety. Jest ona starzejącą się kobietą, schorowaną i cierpiącą. Samotna, żyjąca z dala od swojego syna. Wdowa, zawiedziona życiem małżeńskim, jest ona rozczarowana mężczyznami, oschła, niepotrafiącą ukazywać uczuć. Jest to fragment powieści psychologicznej , przedstawia on reflekcje pani Kolichowskiej, narrator trzecioosobowy, wypowiadający się z perspektywy bohaterki. Stosunek Pani Cecylii do życia i starości : jest to osoba rozczarowana życiem, rozgoryczona, zdumiona własną starością nieumiejąca się pogodzić z upływającym czasem , doświadcza monotonii życia, pozbawiona nadziei na przyszłość, ma poczucie zmarnowanego czasu , niezdolna zaakceptować beznadziejności swoich oczekiwań wobec losu. Drugi fragment jest to wiersz Staruszkowie Juliana Tuwima. Jest to utwór poetycki młodego skamandryty pochodzący także z 20-lecia międzywojennego, mamy tu do czynienia z liryką bezpośrednią, podmiot liryczny zbiorowy - staruszkowie. Bohaterowie to zwyczajni ludzie, zazwyczaj ludzie starzy , anonimowi, którzy wiodą proste życie. Pogodzenie ze starością, zadawalający się zwyczajnymi, codziennymi rzeczami, nie mają wobec życie wygórowanych oczekiwań, życzliwi wobec innych osób , akceptujący świat i swoje w nim miejsce. Bohaterami obu tekstów są ludzie starzy , tematem wypowiedzi jest obraz ich życia . Postawy życiowe prezentowane w tekstach są odmienne, ponieważ pani Kolichowska czuję się osobą przegraną , refleksja nad życiem przynosi jej przekonanie o nieuchronnym końcu i poczucie klęski ,natomiast bohaterowie wiersza są zajęci codziennością i pogodzeni z losem i przemijaniem. Dostrzegamy tu jedną różnicę i jednego podobieństwa. Styl jest jasny, żywy , swobodny, zgodny z zastosowaną formą wypowiedzi, urozmaicona leksyka.