Jedną z inspiracji poetów była wieś. Naturalna tęsknota człowieka za beztroskim życiem ma długą tradycję. Już w starożytności pisano o krainach szczęścia, gdzie człowiek żył bez zmartwień harmonijnie , zgodny z naturą. W czasach renesansu, kiedy gospodarka, zwłaszcza rolnictwo, zaczęło przynosić nalezyte dochody, arkadyjski żywot zaczęto wiązać z życiem wiejskim. Taką tematyke mają między innymi wiersze : ‘‘Pieśń świętojańska o Sobótce ’’ J. Kochanowskiego i ‘‘Na wsi’’ J.Twardowskiego, które teraz postaram sie zinterpretować.

Utwór ‘‘Pieśn świętojańska o Sobótce’’ prezentuje wyidealizowaną wizję. Eksponuje tylko zalety i wartości, a nie wspomina o znoju i trudzie życia na wsi. Dzięki temu , że gospodarz uprawia ziemię może zapewnić sobie i swojej rodzinie byt. Praca daje uczucie spełnienia i szczęścia. Autor wspomina również o radości wynikającej ze wspólnej, połączonej ze śpiewem pracy. W utworze tym widać wpływ stoicyzmu na Kochanowskiego. Chwali on sobie życie zgodne z cyklem natury. Kochanowski idealizyje wieś. Widać więc tu starożytny motyw Arkadii - krainy wiecznej szczęśliwości, gdzie ludzie żyli w zgodzie z przyrodą. Wykorzystane są tu epitety, które podkreślają uroki wsi ’’ Wsi spokojna, wsi wesoła…’’

Podobnie do Kochanowskiego o wsi pisze Jan Twardowski w wierszu “Na wsi’’. Poeta chwali sobie życie zgodne z prawami i rytmem natury. To prości ludzie żyjący na wsi zrozumieli istote Boga poprzez cud stworzenia świata, w którym żyjemy. Oni wiedzieli kiedy karmić kury, jak doić krowę, jak rozróżnić rośliny, znają zachowania i nawyki zwierząt. Na Twardowskiego miał tutaj wpływ filozof grecki Zenon z Kition- przedstawiciel stoicyzmu głoszący jako największą cnotę życie zgodne z naturą- podobieństwo do utworu Kochanowskiego ‘‘Pieśń…’’. Autor w tym wierszu stawia prostych wieśniaków ponad filozofów,bo to im było dane zrozumieć Boga, chociaż oni nie są do końca tego świadomi.