W dramacie Wiliama Szekspira “Makbet”, autor porusza temat zła na wielu płaszczyznach. Jedną z nich jest zła strona natury ludzkiej. Zło wykluwa się w sercu człowieka, a potem w jego myśli. Żądza władzy ogarnia w największym stopniu małżonkę Makbeta. Gdy dowiaduje się ona o przepowiedni Czarownic postanawia zmienić zamkową sielankę w senny koszmar. Dochodzi do licznych zabójstw, w których Lady Makbet ma znaczący udział. Zło przesiąka ją całą. Rola Lady Makbet w utworze jest znacząca. Możemy ją traktować jako ucieleśnienie zła, okrucieństwa, gdyż to ona wręcz zmusza tana Kawdoru do zbrodni, której ona jest współdziałaczem. Chociaż Makbeta można w jakiś sposób usprawiedliwiać, Lady Makbet już nie. Jest ona kobietą bezwzględną, apodyktyczną i taką, która za wszelką cenę chce zmanipulować męża, kieruje ja także żądza władzy. Scena siódma z aktu pierwszego, przedstawia małżonków podczas rozmowy przed pierwszą zbrodnią. Lady Makbet manipuluje mężem, wytyka mu wady, namawia go do zbrodni. Kobieta zna słabe strony psychiki swojego męża, więc potrafi wyperswadować mu swój makabryczny pomysł. Ostatecznie bohater zgadza się.. Wraz z tą decyzją, jego życie, jak również jego małżonki, diametralnie się odmienia. Makbet i jego żona po kilku morderstwach bardzo się zmienili. Zaczęli się nienawidzić małżonkowie, których łączy zbrodnia. Lady Makbet nie wytrzymuje napięcia i wszędzie widzi krew, pogrąża się w szaleństwie, a życie swoje wieńczy samobójstwem. Śmierć małżonki nie robi na Makbecie żadnego wrażenia, obwinia ją nawet, że odeszła zostawiając go z ciężarem zbrodni samego. ‘‘Makbet’’ jest obfity w różne motywy, takie jak motyw ‘‘mycia rąk’’, który ma sprawić, by o zbrodniach zapomnieć, oczyścić się, zmyć z siebie krew, lecz to jest niewykonalne, z tym bohaterowie będą żyć już zawsze. W Makbecie Szekspir przedstawia nie tylko powolny upadek moralny bohaterów, a także głęboką przemianę psychiczną Lady Makbet. Jest to chyba najgłębsza psychologiczna tragedia Szekspira, w której obserwujemy nieustającą walkę wewnętrzną bohatera. To opowieść o żądzy władzy wiodącej do zbrodni, która nie ujdzie nikomu bezkarnie. Szekspir nie jest pierwszym, który zwraca uwagę na odpowiedzialność człowieka za swoje czyny, ale chyba jako pierwszy przedstawia charakter psychologiczny bohaterów z takim dramatyzmem. Zachwiany ład musi zostać przywrócony, dlatego Makbet zostaje zabity, a jego żona popełnia samobójstwo.