Europa po II wojnie swiatowej

1.Idee zjednoczenia Europy pojawiły się we wczesnym średniowieczu. Wielu polityków i intelektualistów zaczęło przedstawiać swoje pomysły na zjednoczenie krajów europejskich. Koncepcja zjednoczenia Europy wynikała z polityki starożytnego Rzymu. Rzym w wyniku podbojów zjednoczył Europę i dał jej wspólne podstawy cywilizacyjne, kulturalne, prawne oraz społeczno-ekonomiczne. Z tej wspólnoty czerpały przez następne wieki rozmaite koncepcje integracji kontynentu- restauracyjne, religijne, antywojenne i ideologiczne. Wszystkie te koncepcje ścierały się ze sobą. Ostateczny impuls integracyjny dały jednak dwie wojny światowe, które spowodowały olbrzymie straty demograficzne i gospodarcze na kontynencie europejskim.

1.Idee zjednoczenia Europy pojawiły się we wczesnym średniowieczu. Wielu polityków i intelektualistów zaczęło przedstawiać swoje pomysły na zjednoczenie krajów europejskich. Koncepcja zjednoczenia Europy wynikała z polityki starożytnego Rzymu. Rzym w wyniku podbojów zjednoczył Europę i dał jej wspólne podstawy cywilizacyjne, kulturalne, prawne oraz społeczno-ekonomiczne. Z tej wspólnoty czerpały przez następne wieki rozmaite koncepcje integracji kontynentu- restauracyjne, religijne, antywojenne i ideologiczne. Wszystkie te koncepcje ścierały się ze sobą. Ostateczny impuls integracyjny dały jednak dwie wojny światowe, które spowodowały olbrzymie straty demograficzne i gospodarcze na kontynencie europejskim. Bezpośrednich źródeł integracji europejskiej można szukać w okresie międzywojennym: – 1921, zawarto unię gospodarczą i monetarną pomiędzy Belgią i Luksemburgiem – 1923, Richard Coudenhove-Kalergi publikuje książkę Pan-Europa, w której zaproponował utworzenie etapami Unii Paneuropejskiej na wzór Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. – 3-6 października 1926, I Kongres Paneuropejski we Wiedniu (reprezentanci 24 państw w tym Polski), podczas którego została powołana Unia Paneuropejska. – 5 września 1929, na forum dorocznego Zgromadzenia Ligi Narodów, A. Briand, jako premier i minister spraw zagranicznych Republiki Francuskiej, zaproponował utworzenie “związku federalnego” i “związku solidarności” między narodami Europy. – jesień 1939, już po wybuchu II wojny światowej w Wielkiej Brytanii przystąpiono do prac nad koncepcją unii anglo-francuskiej. – wiosna 1941 w Londynie utworzono międzynarodowy Komitet Unii Federalnej, złożony z przedstawicieli 16 państw, w tym Polski, w ramach jego prac pojawił się m.in. projekt unii federalnej Polski i Czechosłowacji.

  1. Skrót NATO pochodzi od angielskiej nazwy North Atlantic Treaty Organisation, czyli Organizacja Paktu Północnoatlantyckiego. Organizacja ta powstała 4 IV 1949 r. w Waszyngtonie. Układ podpisało 12 państw: Belgia, Dania, Francja, Holandia, Islandia, Luksemburg, Norwegia, Portugalia, Wielka Brytania, Włochy, a także Kanada i Stany Zjednoczone. Powstanie NATO związane było z tzw. zimną wojną między Zachodem a Związkiem Radzieckim. Głównym celem jego utworzenia było zapewnienie państwom Europy Zachodniej gwarancji militarnej obrony przed ewentualną zbrojną ekspansją komunizmu. Z art. 5 Traktatu Północnoatlantyckiego wynika, że ewentualna napaść sowiecka na którekolwiek należące do NATO państwo europejskie wywołała zbrojną reakcję ze strony USA. Narażone na ewentualny najazd sowiecki państwa europejskie miałyby wsparcie ze strony największej potęgi militarnej świata.

Dla państw europejskich gwarancje te były racją stanu. Nic też dziwnego, że z biegiem czasu do NATO postanowiły przystąpić państwa, które pierwotnie nie były jego członkiem. W historii NATO miały miejsce 4 rozszerzenia Sojuszu Północnoatlantyckiego: -w 1952 r. do NATO przystąpiły Grecja i Turcja, -w 1955 r. przyjęta została RFN (Republika Federalna Niemiec), -w 1982 r. Hiszpania, -w 1999 r. do NATO przyjęte zostały trzy państwa Europy Środkowej - Polska, Czechy i Węgry.

  1. Po zakończeniu II wojny światowej została zasygnalizowana potrzeba powołania organizacji, która ma być podstawą współpracy ogólnoeuropejskiej. Kongres w Hadze z 1948 r., znany jako Kongres Europy, podczas którego państwa podjęły wielostronne negocjacje nad kształtem nowej organizacji, zgromadził ok. tysiąca delegatów. W rezultacie, w maju 1949 r. 10 państw podpisało w Londynie statut nowej organizacji. Statut ten, który wszedł w życie trzy miesiące później, utworzył Radę Europy, jako organizację międzynarodową otwartą tylko dla państw europejskich.

  2. Europejska Wspólnota Węgla i Stali (EWWiS)- podpisana 18 kwietnia 1951 przez przedstawicieli sześciu państw europejskich (Belgii, Francji, Holandii, Luksemburga, RFN, Włoch). W życie wszedł 23 VII 1952. Traktat o EWWiS wygasł z dniem 23 lipca 2002. Inicjatywa powstania była związana z planem Schumana. Celem powstania EWWiS było utworzenie wspólnego rynku węgla i stali między Francją i RFN – bardzo istotnych gałęzi przemysłu w okresie powojennym. Francja zyskiwała w ten sposób możliwość kontroli nad ważną częścią przemysłu RFN.

  3. Powstanie Unii Europejskiej:

a) EWG- Europejska Wspólnota Gospodarcza Główne cele EWG to: równomierny rozwój gospodarczy państw członkowskich, wzrost stopy życiowej oraz zacieśnianie stosunków między krajami EWG. Cele te realizowane są dzięki: znoszeniu w stosunkach handlowych między członkami ograniczeń celnych, ograniczeń ilościowych oraz innych opłat i barier o podobnych skutkach; swobodnemu przepływowi ludzi, towarów, usług i kapitału; wspólnej polityce w zakresie handlu, rolnictwa, transportu, ochrony środowiska, energetycznej i kulturalnej;

b)Euratom- Europejska Wspólnota Energii Atomowej Główne cele to: stwarzanie warunków dla badań i rozwoju przemysłu atomowego, wspieranie powstawania i rozwoju przemysłu atomowego poszczególnych państw członkowskich, nadzór i kontrola oraz ustanawianie jednolitych norm bezpieczeństwa. Zadania prowadzące do realizacji tych założeń to: rozwijanie badań naukowych, dbałość o odpowiednie zaopatrzenie w surowce i paliwa jądrowe, czuwanie nad normami bezpieczeństwa związanymi z tym sektorem gospodarki.

  1. Traktat z Maastricht- układ dwunastu państw członkowskich Wspólnot Europejskich zawarty na zjeździe przywódców państw EWG w Maastricht w Holandii, dotyczący integracji politycznej i gospodarczej tych państw. Najważniejszą decyzją było powołanie Unii Europejskiej opartej na trzech filarach.

  2. Rozszerzenie Unii Europejskiej z 1 maja 2004 roku (piąte rozszerzenie) Cypr Czechy Estonia Litwa Łotwa Malta Polska Słowacja Słowenia Węgry

  3. Euro zostało wprowadzone w styczniu 1999r w 11 krajach Unii Europejskiej. Większość kraii zobowiązała się do wprowadzenia wspólnej waluty. Żeby przejść na walutę euro kraj musi spełniać określone warunki ekonomiczne. W 2011 roku państwa zagrożone bankructwem zastanawiały się nad powrotem do poprzednich walut narodowych. Ekonomiści uważali, że wspólna waluta jest konieczna do funkcjonowania Unii Europejskiej i wystarczy tylko wzmocnić rolę Europejskiego Banku Centralnego oraz kontrolować budżet członkowskich państw.

  4. Układ z Schengen Podpisany 14 czerwca 1985 w luksemburskim mieście Schengen między Belgią, Francją, Holandią, RFN i Luksemburgiem. Dotyczy stopniowego znoszenia kontroli na granicach między tymi państwami i wprowadzania zasad swobodnego przepływu obywateli wymienionych 5 państw i obywateli reszty członków Unii.