„Granica” Zofii Nałkowskiej jest powieścią o poszukiwaniu prawdy o człowieku . Zawarte są w niej różne pytania dotyczące człowieka, jego granic moralnych a także postrzegania innych . Człowiek nie jest istotą prostą. Nikt nie jest w stanie poznać jego prawdziwego oblicza na podstawie pierwszego wrażenia oraz pierwszej rozmowy. Zatem prawda o człowieku to rzecz niejednoznaczna . Taką prawdę przedstawia sylwetka Zenona Ziembiewicza. Jest to postać skomplikowana i trudna do jednoznacznej oceny . Jednak zanim przystąpię do sądu nad Zenonem przedstawię jego dzieje.
Zenon Ziembiewicz jest głównym bohaterem powieści Nałkowskiej. Jest synem zubożałych szlachciców, Waleriana i Joanny z Niemierów . Jego ojciec po stracie majątku rodowego własnego i żony, objął stanowisko rządcy Boleborzy, folwarku należacego do majątku Tczewskich . Zenon jako uczeń gimnazjum był chłopcem dość przystojnym , ambitnym i wzorowym . Studiował w Paryżu i rzadko odwiedzał rodziców, ale zawsze kiedy przyjeżdżał czuł coraz większą niechęć ,czuł się obco we własnym rodzinnym domu. Kiedy przebywał w Paryżu poznał tam Adelę ,dziewczyna była w nim bardzo zakochana ,lecz ten był obojętny wobec jej uczuć ,nigdy jej nic nie obiecywał. Ważnym epizodem w jego życiu stały się pierwsze doświadczenia erotyczne z Justyną Bogutówną, które nie pociągały za sobą większego zaangażowania uczuciowego. Jednakże brnął w to popadając w kolejny romans z nią, kiedy to wyznał miłość Elżbiecie. Chciał to skończyć jednak nie potrafił bał się powiedzieć Justynie ,że to koniec. Zenon dowiedziawszy się ,że zostanie ojcem dziecka Bogutówny odepchnął ją i pozostawił samą. Okłamał Biecką co nie wyszło mu na dobre. Główny bohater to egoistyczny, samolubny, zakłamany człowiek. Prowadził Życie jak gdyby zawsze był wolny. Zdradzał narzeczoną ,okłamywał ją czuł iż nie powinien tak robić lecz popęd był silniejszy i nie zrobił nic w kierunku by to zmienić. Życie w mieście i zdobyte wykształcenie zmieniły światopogląd Ziembiewicza. Krytycznie oceniał zachowanie ojca, jego nieumiejętność prowadzenia gospodarstwa oraz liczne romanse , obiecując sobie, że w dorosłym życiu nie powtórzy tych błędów . Z biegiem lat okazał się człowiekiem o słabym charakterze , który zapomniał żyć uczciwie. Pierwszym ustępstwem było przyjęcie propozycji Czechlińskiego. Artykuły które pisał były niezgodne z jego poglądami . Kolejne ustępstwo to podjęcie pracy redaktora „Niwy” motywował koniecznoscia spłaty pożyczki . Przyjmując stanowiska prezydenta miasta miał nadzieje ze zdoła wprowadzic wiele nowych znian . Był odpowiedzialny nie tylko za swoje decyzje i swą “uczciwość zawodową”, lecz również za losy mieszkańców, którzy zaufali mu, polegając na jego sile i charakterze. Zenon zwiódł nas wszystkich, nie potrafiąc przewidywać konsekwencji swoich własnych czynów, ani ruchów swych współpracowników, którzy posłużyli się jego władza i nazwiskiem, by pozbyć niewygodnego problemu, jakim byli i są skrzywdzeni robotnicy dochodzący swych praw. Z biegiem czasu zaczął upodabniać się do swojego ojca . I powtarzać schemat boleborzański . Podsumowując , oskarżam Zenona Ziembiewicza o karygodne postępowanie w całym swoim życiu . Dowodem na to są przedstawione przeze mnie dzieje Zenona , które wyraźnie pokazują jakim człowiekiem jest pan Ziembiewicz. Widać wyraźnie, że nie cofnie się on przed niczym, by osiągnąć swój cel. Jego samobójstwo było potwierdzeniem słabości jego charakteru .