Wyjątkowo piękne, artystycznie niezwykle wartościowe, a społecznie ważne prace pozostawili nam realiści polscy. Po trzecim rozbiorze w roku 1795 kraj nasz znalazł się pod panowaniem trzech zaborców: Prus, Austrii i Rosji. W warunkach niewoli przed artystami stanęło szczególnie ważne i odpowiedzialne zadanie utwierdzania w społeczeństwie ducha przetrwania, krzewienia uczuć patriotycznych, pomocy w umacnianiu więzi pomiędzy obywatelami wszystkich stanów. Nie można było osiągnąć tego inaczej, niż przez ukazywanie piękna ojczyzny, odwiecznych obyczajów jej ludu, a także przypominanie dawnej chwały i sławy polskiego oręża. Wspaniale więc rozwijał się pejzaż, scana rodzajowa (ukazywanie życia ludu i jego obyczajów), a także tematyka historyczna i batalistyczna (bitewna).