Według definicji słownikowej pieśń to m. in. : ‘‘wiersz liryczny przeznaczony do recytacji lub śpiewu’’. Pieśń IX jest znanym utworem Jana Kochanowskiego. W dziele tym obecne są praktycznie wszystkie ważne cechy tego gatunku literackiego: całość została podzielona na strofy, nawiązuje do poważnej tematyki, występuje rytmizacja. Kompozycja jest typowa dla twóczości Kochanowskiego - są obecne środki stylistyczne takie jak epitety, czy porównania, ale ogólnie jest on ubogi w ich obecność. Nie występują tu pytania retoryczne, wykrzyknienia, czy apostrofy. Już sam wybór tego gatunku do realizacji przez Kochanowskiego nawiązuje do idei renesansowych. Wszakże w tej epoce następuje rozkwit dzieł starożytnych - powrót do antyku. Tematyka to także idea renesansowa - utwór został poświęcony człowiekowi ( humanizm) , a nie Bogu. Spośród wersów przebija się myśl stoicka - na samym początku autor pisze, żebyśmy nie porzucali nadziei i do życia podchodzili z podniesioną głową. Czyż nie jest to odzwierciedlenie dominującej myśli epoki: ‘‘Carpe Diem’’ , czyli dosłownie ‘‘Chwytaj dzień’’, a metaforycznie ciesz się życiem.