Literatura, która bardzo często stanowi odzwierciedlenie rzeczywistości, także nie jest wolna od postaci symbolizujących dobro i zło. Mogą to być zarówno postaci fikcyjne, jak również fantastyczne, istoty ludzkie, ale także te pochodzące nie z tego świata. Wszystkie one odgrywają w literaturze jakąś rolę, pomagają odczytać dzieło, ale także w pewnym stopniu odzwierciedlają rzeczywistość, w której żyli twórcy, wierzenia, przesądy. Wiele z tych postaci na stałe weszła nie tylko do kanonu literatury, ale także do codziennego życia. Zanim jednak przystąpię do prezentowania postaci literackich, chciałabym podać słownikową definicję tych dwóch pojęć. Według Słownika Języka Polskiego, dobro, to jest to, co oceniane jest jako pożyteczne, wartościowe, zgodne z nakazami etyki; czyjaś dobroć; pomyślność, pożytek. Natomiast zło, to jest to, co jest niezgodne z zasadami etyki; czyn, wydarzenie wyrządzające komuś krzywdę; brak szczęścia; w wierzeniach ludowych: działanie złej siły. Lady Makbet także nie należy do pozytywnych bohaterów. Nie da się ukryć, iż jest to jedna z najbardziej przerażających postaci kobiecych w literaturze. Od samego początku planuje morderstwo, nakłania swojego męża do popełniania kolejnych zbrodni. Jej mąż także widzi, że Lady Makbet jest dużo silniejsza od niego, jest bardziej zdeterminowana i nie cofnie się przed niczym. Jednak także ją dopadają wyrzuty sumienia, które w końcu doprowadzają ją do szaleństwa. Wymienione bohaterki dramatu uosabiają zło, które znajduje się zarówno w każdym człowieku, jest także obecne w świecie. W dramacie to właśnie one stają się motorem napędzającym spiralę zbrodni. Problematykę funkcjonowanie dobra i zła w świcie porusza także Juliusz Słowacki w Balladynie. Także w tym dziele możemy doszukać się bohaterów uosabiających zarówno dobro, jak i zło. Uosobieniem dobra jest oczywiście Alina, natomiast Balladyna, jako jej przeciwieństwo, symbolizuje zło. Już sam wygląd sióstr konotuje skojarzenia z jasną lub ciemniejszą stroną rzeczywistości. Balladyna ma ciemne włosy, alabastrową cerę i czarne oczy, natomiast Alina ma różaną skórę i usta, fiołkowe oczy i jasne włosy. Jednak to nie wygląd decyduje o ich charakterze, a czyny. Przede wszystkim Balladyna jest leniwa, egoistyczna, rozpieszczona, nie szanuje swojej matki. By zdobyć władzę, posuwa się do zabójstwa – ginie jej jedyna siostra. Jako władczyni jest przebiegła, despotyczna i władcza, nie szanuje swojej matki. Jednak nie tak jak w bajce, gdzie dobro zwyciężą zło, w dramacie to właśnie Balladyna zabija dobrą siostrę i zostaje królową. Śmierć ponosi także drugi pozytywny bohater – szlachetny Kirkora, jej mąż, a później von Kostryn. Jednak sprawiedliwość dosięga także Balladynę. Powoli popada w obłęd, nie może zapomnieć o zbrodniach, które popełniła, a w końcu ginie rażona piorunem, po tym jak sama wydaje na siebie wyrok.