Kazimierz III Wielki ur.30 kwietnia 1310 w Kowalu. Był najmłodszym synem Władysława I Łokietka i Jadwigi Bolesławówny, córki Bolesława Pobożnego. Miał on dwóch starszych braci: Stefana i Władysława, którzy bardzo wcześnie zmarli. Związku z tym Kazimierz w wieku 2 lat został tylko jednym synem Łokietka. Miał tez trzy siostry Kunegundę, Elżbietę i Jadwigę. Był królem Polski w latach 1333-1370. Był to ostatni władca Polski z rodu Piastów. Swoje dzieciństwo spędził na Wawelu. Kazimierz Wielki już w początkowych latach swojego życia był wprowadzany w sztukę rządzenia przez swojego ojca. W 1331 r. został mianowanym przez ojca namiestnikiem w Wielkopolsce, na Kujawach i w Sieradzkiem. Wziął również udział w walkach z Zakonem Krzyżackim. W 1332 r. w czasie starć udało mu się zdobył Kościan. Odzyskał również zajęty przez książąt głogowskich zachodni skrawek Wielkopolski. Osoby współpracujące z Władysławem Łokietkiem byli niezaspokojeni. Wielu mówiło, że Kazimierz uciekł z pola walki pod Płowcami. Było to spowodowane decyzją Łokietka, który chciał, aby syn został jego następcą i zasiadł na tronie Polski. Kazimierzowi została powierzona misja dyplomatyczna na Węgrzech, 1329 r. Na dworze węgierskim syn Łokietka miał wykonywać powierzone mu zadanie, ale zamiast tego uwiódł Klarę Zach, która była jedną z córek dostojników państwa węgierskiego. Ojciec młodej dziewczyny nie był z tego powodu zadowolony i zarzucił królowej Elżbiecie, że pomogła bratu mu nawiązać romans. Poronił ją mieczem, za co potem został ścięty. Z zaistniałą sytuacją Kazimierz wrócił do Polski. Koronacja Łokietka 1320 r. przedłużyła rozjem państwa polskiego z Krzyżakami. Po śmierci swojego ojca Kazimierz został następcą tronu. Jego koronacja obyła się 25 kwietnia w Krakowie przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Janisława. Wnet pogorszyła się sytuacja z Krzyżakami. Polska nie była już w stanie prowadzić wojny z Krzyżakami. Związku z tym Kazimierz postanowił zakończyć spór na drodze dyplomatycznej. W ten sam sposób próbował unormować stosunki Polski z Czechami. W 1335 r. doszło do zjazdu w Wyszehradzie, w 1335 r. Spotkali się na nim władcy Czech, Węgier i Polski. Kazimierzowi udało odkupić się od króla czeskiego prawa do korony polskiej. Na tym zjeździe była omawiana sprawa konfliktu Polski z Zakonem Krzyżackim. Niestety nie zakończyło się to dobrze dla państwa Kazimierza, gdyż musiała zwrócić wrogowi ziemię dobrzyńską i Kujawy. Mógł natomiast zatrzymać sobie Pomorze. Kazimierz przekonał papieża, aby przeciwstawił się warunkom, jakie musiała spełnić Polska oraz chciał wszczęcia procesu polsko-krzyżackiego. Władca Polski oddał także księstwa śląskie, które uznawało zwierzchnictwo władcy Czeskiego. Proces polsko-krzyżacki toczył się w 1339 r. w Warszawie. Zakończył się on pozytywne dla Polski, gdyż Krzyżacy musieli oddać wszystkich zagarnięte tereny, z Pomorzem, ziemią chełmińską i michałowską oraz mieli zapłacić odszkodowanie. Zakon Krzyżacki nie przystąpił do wykonania tego wyroku. Związku z tym ze Kazimierz nie był w stanie prowadzić wojny z Krzyżakami postanowił na bezpośrednie pertraktacje. Zakończyło się to pokojem w Kaliszu w 1343 r. Polska odzyskała Kujawy i ziemię dobrzyńska, Pomorze zostało przy Krzyżakach. Sprawa Śląska według Kazimierza była ostatecznie zamknięta. Udało mu się także odzyskać ostatnie miasto w Wielkopolsce, które było pod panowaniem księstwa głogowskiego. W 1345 r. wybuchła kolejna wojna polko-czeska o Śląsk. Nie przyniosło to jednak zmian granic między tymi dwoma państwami, a traktat pokojowy podpisali w Namysłowie w 1348 r. Kazimierzowi udało się podporządkować Wrocław archidiecezji gnieźnieńskiej. W 1356 r. wróciła sprawa związana z Śląskiem. Król Polski zgodził się na podporządkowanie księstwa świdnickiego Czechom natomiast król tego państwa zrzekł się zwierzchnictwa nad Mazowszem. Mimo to nadal Kazimierz nie odpuścił sobie Śląska. Po śmierci władcy Rusi Czerwone 1240 r. Kazimierz otrzymał jego państwo w spadku. O te tereny także walczyli Tatarzy, którzy walczyli wraz z Litwinami. Wojna toczyła się do 1366 r. z przerwami. W jej wyniku Polsce przypadła cała Ruś Halicka i część Włodzimierskiej. Resztę opanowała Litwa. W 1365r. Kazimierzowi Wielkiemu hołd złożyli panowie von Osten, dzierżący Santok i Drezdenko. Udało mu sie także przyłączyć Wałcz, Drabim i Czaplinek w 1368r. Król nie posiadał syna, co powodowało brak następcy tronu. Związku z zaistniałą sytuacja węgierski następca tronu miał zostać Ludwik Andegaweński. Kazimierz Wielki w 1368r. zapisał w testamencie swojemu wnukowi ziemię dobrzyńską, sieradzką, łęczycką, część Kujaw i okręg Wałcza. Jednak jego wola się nie spełniła. Jego wnuk dostał tylko ziemię dobrzyńską i kilka grodów, jako lenno Korony. Kazimierz dążył do wzmocnienia i unifikacji państwa. Na terenach, nad którymi panował rozwijało się osadnictwo. Popierał również zagospodarowanie majątków możnych i Kościoła. Za rządów Kazimierza kolonizacja prowadzona była w Polsce środkowej w rejonie Gór Świętokrzyskich, na Podkarpaciu i na pograniczu z Rusią. Dla władcy Polski ważna rzeczą był także rozwój miast. Poza nowymi lokacjami nadawał miastom istniejącym przywileje, wśród których najważniejszymi były zwolnienia celne, prawo składu i przymus drożny. W Polsce rozwijał się handel dzięki przeprowadzonym szlakom. Kazimierz dążył również do ujednolicenia prawa w całej Polsce. Statuty te kodyfikowały prawo ziemskie. Kazimierz wybudował natomiast kilkadziesiąt zamków, wiele miast otoczył murami. Dało to większą obronność państwa polskiego. Zafundował też wiele kościołów oraz ratuszy miast. Za panowania Kazimierza Wielkiego nastąpiła powiększenie terytoriom Księstwa Polskiego. Podniósł się poziom gospodarki, wzrosła zamożność mieszkańców oraz rozwijało się szkolnictwo. Za czasów jego władzy wybudowano także w 1364 r. Akademie Krakowską. Rozwój gospodarczy i zwiększenie możliwości militarnych zostały dostrzeżone przez Europę, czego wyrazem stał się zjazd monarchów w Krakowie, który odbył się w 1364 r. Kazimierz Wielki zmarł w 5 listopada 1370 w Krakowie. W okresie jego panowania nie udało mu się zrealizować wszystkich postawionych celów. Jednak udało mu się doprowadzić do tego ze Polska stanowiła istotny czynnik polityki europejskiej. Został pochowany w Katedrze Wawelskiej.