Głównym bohaterem książki J.R.R Tolkiena “Hobbit tam i z powrotem” jest Bilbo Baggins. Jest on przedstawicielem rasy hobbitów (niziołków) osiadej w Hobbitonie. Nie posiadając żadnej bliskiej rodziny, mieszka samotnie w przytulnej norce „Pod Pagórkiem”. Jego matką była zacna Belladonna Tuk, a ojcem poczciwy i stateczny Bungo Baggins.

Bilbo jak każdy przeciętny hobbit jest mniejszy od krasnoluda, ale większy od liliputa. Jest otyły, nie nosi brody, natomiast na głowie ma bujną kędzierzawą fryzurę, a włosy koloru brunatnego. Posiada zręczne dłonie i długie palce, jak u większość przedstawicieli jego rasy. Ma duże jak na swój wzrost stopy i jak u każdego hobbita są one porośnięte bujnym i ciemnym włosem. Nie nosi nigdy obuwia, ponieważ spody jego stóp przypominają twardą podeszwę

Mieszkaniec norki „Pod Pagórkiem”, (do czasu kiedy jeszcze nie wyruszył na wyprawę) jest typowym przedstawicielem rodu Bagginsów - ustatkowanym i zawsze przewidywalnym w swoich zachowaniach. Ceni sobie wygodę i dostatek - nie stroni więc od dobrego posiłku i eleganckiego stroju. Przykłada wielką uwagę do porządku i czystości. Pieczołowicie dba o wygląd swojego domku - liczy się dla niego każdy szczegół, dlatego wszystkie klamki błyszczały od polerowania, a tunel obity jest starannie boazerią, okna i drzwi mają zaś idealnie okrągły kształt. Wykazuje zamiłowanie do planowania i gromadzenia zapasów dlatego w jego domku znajduje się mnóstwo porządnie zaopatrzonych spiżarni. Bilbo jest towarzyski i chętnie przyjmuje gości. Jest miłym, zacnym i poczciwym hobbitem - takim typowym domatorem lubiącym spędzać czas przed swoją przytulną norką lub przy kominku na puszczaniu kółek z fajkowego dymu. Ale Bilbo ma też jedną wyjątkową umiejętność: bezszelestnego znikania, która podczas wyprawy okaże się niezwykle pomocna. Jest więc całkowitym zaprzeczeniem poszukiwacza przygód, awanturnika, czy bohatera.

Jadnak słuchając opowieści i pieśni krasnoludów o ich przygodach i dalekich krainach wzięła w nim górę natura Tuków, którzy w przeciwieństwie do innych hobbitów słynęli wręcz z zamiłowania przygód. W Bilbie rodzi się pragnienie przeżycia przygody i chęć zobaczenia rzeczy pięknych - miejsc o których wspominały krasnoludy.

A gdy już Bilbo wyrusza wyprawę pod wpływem przeżywanych przygód wyraźnie zmienia się. Zmiany te następują stopniowo ale coraz bardziej go odmieniają. Pomimo tego, iż zawsze cenił wygodę i dostatek, w podróży często niedojada i śpi byle gdzie, ale dzielnie znosi jej trudy. Staje się wytrwały w drążeniu do celu. Bilbo nabywa nowych umiejętności - nawet takich o których siebie nie podejrzewał, czyli umiejętności posługiwania się bronią i czuwania na straży. Uczy się także bronić własnego zdania. Przestaje być potulnym hobbitem, który wszystkim przytakiwał. Nie traci wiary w siebie co więcej odkrywa drzemiące w sobie pokłady odwagi i odpowiedzialności za losy przyjaciół. Wielokrotnie ratuje ich z opresji. Nie brakuje mu również ogromnej rozwagi i stoickiego spokoju, bo nawet stając oko w oko ze strasznym Smaugiem, przezwycięża ogarniający go lęk i przerażenie, nie poddaje się paraliżującemu strachowi i zachowuje zdrowy rozsądek. Działa mądrze i zdecydowanie. Wykazuje się również wielką dojrzałością oddając Bardowi Arcyklejnot, największy skarb Thorina, unikając w ten sposób krwawej bitwy.

Po powrocie z wyprawy, chętnie wraca do dawnych nawyków - znów staje się miłośnikiem częstych posiłków, porządku, poukładanego życia oraz oczywiście palenia tytoniu. Ale zdobyte podczas wyprawy doświadczenia pozwalają mu stać się znacznie bardziej pewny siebie i zdolnym do brania odpowiedzialności za siebie i innych. W dalszym ciągu pozostaje otwarty i serdeczny jakim był przed i podczas wyprawy.

Uważam Bilbo Bagginsa za bardzo sympatyczną, niezwykle ciekawą i barwną postać. Jego czyny i charakter wzbudzają zaufanie, a inteligencja i spryt warte są docenienia. Postać tego hobbita jest przykładem na to, jak wiele w życiu zależy od nas samych.