W przypadku wystąpienia kryzysu w dalszym otoczeniu Polski, gdy dojdzie do zaangażowania NATO lub UE, Rzeczpospolita Polska na mocy decyzji uprawnionych organów, będzie gotowa do uczestniczenia w działaniach sojuszniczych. Zaangażowanie Sił Zbrojnych RP w operacje reagowania kryzysowego będzie odbywać się zgodnie z priorytetami i zasadami określonymi w Strategii udziału Sił Zbrojnych RP w operacjach międzynarodowych. Zgodnie z koncepcją kompleksowego podejścia, oprócz sił zbrojnych wykorzystane będą instrumenty polityczne, dyplomatyczne, gospodarcze, przy współpracy organizacji pozarządowych. W marynarce wojennej jednych zadan sił zbrojnych jest:

• współpraca z zagranicznymi siłami morskimi, szczególnie państwami Organizacji Paktu Północnoatlantyckiego ( NATO )
• udział w operacjach pokojowych i antyterrorystycznych; Zadania dla polskich sił zbrojnych:

1. przystosowanie do współdziałania na wszystkich szczeblach, od taktycznego do strategicznego, w ramach pełnej integracji z kontyngentami połączonych sił zbrojnych Sojuszu, które zostaną skierowane do Polski w przypadku agresji na nasz kraj i działającymi wspólnie z wojskami RP pod dowództwem NATO w oparciu o polską infrastrukturę obronną;
2. zdolność do szybkiego samodzielnego militarnego rozwiązania konfliktu lokalnego na terenie Polski lub wokół jej granic przy użyciu odpowiedniego zgrupowania wojsk operacyjnych i obrony terytorialnej dowodzonego przez polskiego dowódcę odpowiedniego szczebla; Tworzenie grup bojowych. W lutym 2004 r. z inicjatywy Francji, Niemiec i Wielkiej Brytanii rozpoczęto prace nad stworzeniem unijnych „grup bojowych” (EU Battlegroups). Zaplanowano, że te pododdziały będą złożone z 1500 żołnierzy, odpowiednio wyposażone i zdolne do rozmieszczenia w rejonie konfliktu w ciągu piętnastu dni od przyjęcia koncepcji zarządzania danym kryzysem, a w ciągu pięciu–dziesięciu dni od decyzji o podjęciu operacji. Pododdziały te przeznaczono do prowadzenia operacji o wysokiej intensywności na dużą skalę jako wstępnych działań w celu opanowania kryzysów w „upadłych” lub „upadających” państwach. Mogą też być przeznaczone – choć niewyłącznie – do operacji podejmowanych na żądanie ONZ. Faktycznie od początku 2007 r. UE dysponuje już siedemnastoma grupami bojowymi, z których dwie „pełnią dyżury”, tzn. są zdolne do szybkiego podjęcia operacji petersberskich. Grupy bojowe stanowią w rzeczywistości unijne siły natychmiastowego reagowania, a obecnie prowadzone są prace nad stworzeniem kolejnych komponentów tego rodzaju sił w postaci sił morskich i powietrznych. Polska, angażując się w realizację projektu natowskiego, nie ma dużych możliwości wojskowych ani finansowych efektywnego wspierania unijnej koncepcji „grup bojowych”. Pomimo to postanowiła utworzyć wspólnie z Niemcami, Słowacją, Litwą i Łotwą wielonarodową grupę bojową; memorandum w tej sprawie podpisano 13 listopada 2006 r. W pierwszym półroczu 2010 r. Polska odgrywała rolę pań- stwa ramowego tej grupy bojowej, odpowiadając za organizację dowództwa sił i elementu bojowego grupy. W lipcu 2006 r. ministrowie spraw zagranicznych Polski, Niemiec i Francji na spotkaniu w ramach Trójkąta Weimarskiego zapowiedzieli stworzenie do pierwszej połowy 2013 r. przez te trzy pań- stwa grupy bojowej, w której przewodnictwo sprawowane byłoby rotacyjnie, poczynając od Polski. Od stycznia 2006 r. trwa dyskusja między sztabami wojskowymi Polski, Republiki Czeskiej, Słowacji, Węgier i Ukrainy nad możliwością stworzenia po 2015 r. tzw. wyszehradzkiej grupy bojowej. Misje i zadania Sił Zbrojnych RP. W misji zapewnienia zdolności państwa do obrony i przeciwstawienia się agresji w ramach zobowiązań sojuszniczych, Siły Zbrojne RP utrzymują gotowość do realizacji zadań związanych z obroną i ochroną nienaruszalności granic RP; udziałem w działaniach antyterrorystycznych w kraju i poza nim; udziałem w rozwiązywaniu lokalnego lub regionalnego konfliktu zbrojnego na obszarze odpowiedzialności NATO lub poza nim; udziałem w operacji obronnej poza obszarem kraju odpowiednio do zobowiązań sojuszniczych w ramach artykułu 5 TP; prowadzeniem strategicznej operacji obronnej na terytorium RP. Współuczestnictwo w misji stabilizacji sytuacji międzynarodowej oraz w operacjach reagowania kryzysowego i humanitarnych wymaga utrzymywania przez Siły Zbrojne RP sił i zdolności do: udziału w operacjach pokojowych i reagowania kryzysowego prowadzonych przez NATO, UE, ONZ oraz innych operacjach wynikających z porozumień międzynarodowych; udziału w operacjach humanitarnych prowadzonych przez organizacje międzynarodowe, rządowe i inne; współpracy wojskowej w zakresie rozwoju i stosowania środków budowy zaufania i bezpieczeństwa.