Główny bohater Raskolnikow jest przekonany o swojej wyjątkowości. Podejrzewa, że jest jednym z ,,nadludzi", dzięki którym możliwy jest rozwój ludzkości. Niestety, aby świat nie stał w miejscu, genialne jednostki muszą zadbać o jego rozwój. Aby ,,naprawić" ludzkość Raskolnikow decyduje się na popełnienie zbrodni. Chce pozbyć się jednostki złej, która nie powinna żyć w społeczeństwie. Jako cel swojego ataku wybiera lichwiarkę. Śmierć okrutnej kobiety ma poprawić funkcjonowanie całego społeczeństwa. Niestety plan nie wiedzie się. Oprócz lichwiarki giną też niewinne osoby. Mało jest w literaturze światowej równie dogłębnych analiz psychiki człowieka, który popełnił zbrodnie świadomie, wspierając ją logicznymi, racjonalnymi argumentami, a następnie przekonał się, że popełnił błąd, nie licząc się ze swą wrażliwością i uczuciowością, które nie pozwalają mu normalnie żyć i zapomnieć o winie. Dostojewski swoją powieść wzbogacił w problematykę moralną. Dotyczy ona motywacji ludzkich działań i zawiera uniwersalne przesłanie, że nie ma usprawiedliwienia dla zabójstwa, że nie wolno szukać argumentów uzasadniających łamanie Bożego przykazania “nie zabijaj”.