Analiza i interpretacja obrazu „W pracowni artysty” („Alegoria Malarstwa”) Autorem obrazu ,,W pracowni artysty” jest jeden z najwybitniejszych malarzy holenderskich Jan Vermeer van Delft. Tworzył on w baroku. W swej twórczości odrzucał motywy mitologiczne i religijne, malował przede wszystkim sceny rodzajowe. W jego dorobku dominują przedstawienia kobiet we wnętrzach mieszkalnych. Jan Vermeer podziwiany był za swój styl, m. in. subtelne użycie koloru, mistrzowską grę świateł, czy innowacyjne techniki pędzla. Do najbardziej znanych dzieł artysty należą: „Lekcja muzyki”, „Widok Delft”, „Dziewczyna z perłą”.
Obraz w pracowni artysty stworzony został w baroku. Prąd artystyczny, do którego zalicza się ten obraz został ukształtowany po rewolucji oraz wmyśl zasad kultu kalwińskiego-nurt holenderski. Dzieła wywodzące się z niego charakteryzowały się tym, że przedstawiały zwykłe codzienne sprawy, gdyż odszedł tu do głosu realizmu. W przypadku opisywanego obrazu mamy doczynienia z przedstawieniem zwykłych zajęć w pracowni malarza. Dzieło to w dorobku twórcy można zaliczyć do okresu dojrzałego. Było ono jednym z jego największych dzieł, należało do najbardziej lubianych przez artystę.
Obraz „W pracowni artysty” namalowany jest olejem na płótnie. Dominatę kompozycyjną obrazu stanowi malarz wpatrujący się w kobietę. Skupienie uwagi na nim ma za zadanie ukazać nam ukryte przesłanie, jak ważną postacią jest malarz. Autor pragnie go wyróżnić z całej kompozycji. Na pierwszym planie ukazana jest rozpięta tkanina, jakby oparta na krześle kotara. Znajduje się ona po lewej stronie obrazu. Pozwala ona na lepsze ukazanie przestrzenności w kompozycji. Przypomina to początek aktu w teatrze, kiedy to kurtyny zostają odsłonięte i przedstawiają nam scenę w całej okazałości. Drugi plan stanowi siedzący na taborecie artysta, jego sztalugi i stół. Na stole znajdują się różne przedmioty m. in. maska, otwarty zeszyt. Ich znaczenie jest niejasne. Malarz w prawej ręce trzyma pędzel. Ubrany jest w czarny strój z białymi akcentami. Jest on skupiony na swojej pracy. Kolejny plan stanowi wiszący złoty żyrandol oraz modelka. Kobieta stoi tuż za stołem, ubrana w niebieskie szaty. W prawej dłoni trzyma trąbkę, natomiast w lewej dużą i ciężką księgę. Kolejny plan stanowi mapa, umiejscowiona na ścianie. Jest ona lekko zżółknięta i niestety już nieaktualna. Odwołuje się ona do czasów gdy państwo niderlandzkie nie było podzielone na dwie części: północną i południową. Pomieszczenie przedstawione na obrazie bardziej niż przeciętną pracownię malarza przypominać morze bogatą komnatę. Wskazują na to między innymi biało-czarna posadzka, złoty żyrandol. Barwy w obrazie są stonowane, utrzymane w jednej tonacji. Kolorami dominującymi są błękit oraz brąz. Z całej kompozycji wyróżnia się jedynie czarny strój malarza. Gra świateł w opisywanym dziele jest użyta z umiarem i perfekcją. Źródło światła znajduje się za kotarą w pobliżu kobiety. Sugeruje nam to że być może znajduje tam się okno. Promienie rozchodzą się na całe wnętrze pomieszczenia. Najbardziej oświetlają kobietę i jej twarz. Pozwala to malarzowi lepiej dostrzec rysy modelki. Temat przedstawiony w obrazie to praca malarza. Autor obrazu pragnie ją wywyższyć, nadać jej ważną rolę. Wykorzystuje do tego kolorystykę(tworzy z malarza dominatę kompozycyjną), oraz grę świateł. Wszystkie te zabiegi mają za zadanie przybliżyć widzowi treść dzieła. Przestrzenność kompozycji ukazana jest w ten sposób, aby umiejscowić wzrok na malarzu. Moim zdaniem zarówno tytuł „W pracowni artysty”, jak i „Alegoria malarstwa” w pełni oddają to, co dzieje się na płótnie.