Pragnienie to uczucie znane każdej osobie. Mimo, iż przedmiotami pragnień mogą być różnorakie przedmioty, osoby, bądź sukcesy, łączy je jedno – możliwość wykonania. Nasze marzenia i ukryte potrzeby są przez nas samych analizowane wielokrotnie. Krok po kroku rozbieramy na czynniki pierwsze aspekty, które mogą nam pomóc w osiągnięciu celu. Lecz czy zawsze siłą woli, zawziętością i uporem możemy osiągnąć wymarzony cel ? To pytanie ludzi zadają sobie od pokoleń i często na własnej skórze doświadczają goryczy porażki. Pragnienia dla tego się tak zwą, iż są wytworem naszej wyobraźni. Są tym czego chcemy lecz niekoniecznie tym co dostaniemy. Postać Tomasza Judyma doskonale obrazuje nam, jak ciężka jest droga do spełnienia pragnień i jak często kończy się fiaskiem. Tomasz Judym to postać niewątpliwie tragiczna. Na jego osobowość i przeżycia składają się trzy podstawowe pragnienia : pragnienie autoidentyfikacji , marzenie o założeniu rodziny i roli społecznika oraz spełnienie zawodowe. Pierwszym problemem jakim się zajmiemy będzie właśnie problem autoidentyfikacji. Tomasz jako dziecko z ubogiej rodziny nie potrafi odnaleźć się w nowym środowisku . Lata dziecinne spędzone w domu ojca alkoholika odbiły swoje piętno na jego przyszłym życiu. Po zamieszkaniu z ciotką również nie doznał ciepła i troski. Bity, poniżany, często głodzony tylko dzięki własnemu uporowi i wytrwałości zdobył elitarne wykształcenie. Po przejściu trudnej drogi, ogromnemu wysiłkowi jak włożył swoją edukację osiągnął upragniony cel – został lekarzem. Mimo, iż teoretycznie spełnił jedno ze swoich największych marzeń a mianowicie wydostał się z biedy i patologii, która go otaczała, nie odnalazł szczęścia jakiego się spodziewał. Nie potrafi dopasować się ani do biedoty, w której żył ani do elity jaka teraz na co dzień go otaczała. Czuje się zagubiony i rozdarty pomiędzy identyfikowaniem się z ulicą Ciepłą a swoim obecnym miejscem zamieszkania. Również jego wizyta w starym domu i poznanie warunków pracy jego najbliższych , nie pomagają mu. Wciąż czuje na sobie piętno biedaka i syna alkoholika. Ma poczucie swojej odmienności i niższości wobec wyższych sfer w jakich obecnie się obraca. Jego nowi współpracownicy i przyjaciele po fachu również nie pomagają mu odnaleźć się w zupełnie nowej dla niego sytuacji. Traktują go z pewną wyższością i często nie traktują poważnie. Jego słowa choć przemyślane dla nich są tylko zwykłym bełkotem kolejnego indywidualisty, który z nizin społecznych pragnie wybić się na sam szczyt.
Kolejnym i najważniejszym pragnienie Tomasza Judyma, jest chęć niesienia pomocy najuboższym. Jako dziecko wywodzące się z ubogiej dzielnicy, doskonale rozumie potrzebę rozwoju higieny i darmowej pomocy lekarskiej dla biednych. Oczywistym jest dla niego to, iż wybierając ten zawód musi oddać się mu w pełni. Nie potrafi podzielić swojej osoby pomiędzy pomoc lekarską a miłość do Joasi. Mimo, iż Podborska jest dla niego niezwykle ważna, to zawód i powołanie zwyciężają nad miłością. Judym jest typem idealisty i osoby chcącej zwojować świat. Poświęca się całkowicie pracy i wysnuwaniu nowych wniosków. Zawód lekarza staje się dla niego poniekąd całym życiem i sensem istnienia. Nie pragnie bogactwa czy zysków. Jest zupełnie inny niż lekarze go otaczający ponieważ on faktycznie pragnie pomagać i rozwijać się. Jego coraz to nowe teorie, darmowa pomoc lekarska i bój o poprawę bytu najuboższych staje się w pewnym momencie jedynym celem jaki pragnie osiągnąć. Po pojawieniu się w jego życiu Joasi ta sytuacja się komplikuje. Nadal marzy o roli społecznika i widzi świat swym idealnym spojrzeniem lecz zauważa też realną kobietę u swego boku. Mimo, iż w końcowym efekcie odrzuca Joasię nie pozostaje wobec tej decyzji obojętny. Pragnął szczęścia rodzinnego, ciepła i miłości Podborskiej lecz bardziej chciał zmienić świat. Mimo spełnienia tego najważniejszego pragnienia i efektów w walce o rozwój higieny i medycyny, Judym nie spełnia swoich pragnień do końca. Ostatnim już pragnieniem Judyma jest jego sukces zawodowy. Mimo, iż nie zależało mu na majątku i korzyściach pieniężnych, to zależało mu na wprowadzeniu zmian. By te zmiany wprowadzić i cieszyć się swym sukcesem potrzebował aprobaty środowiska lekarskiego. Mimo gorliwej pracy jego wysiłki spełzały na niczym . Inni lekarze uważali go za idealistę i niepoprawnego romantyka w jego założeniach lepszego świata. Nikt nie chciał słuchać o jego teoriach na temat higieny a każda próba rozmowy z słynnymi lekarzami kończyła się porażką. Choć przynależał do tego elitarnego kręgu czuł się wypchnięty poza niego. Tak długo realizowany cel stał się nie do osiągnięcia wobec konserwatyzmu pozostałych lekarzy. Reasumując Tomasz Judym jest niewątpliwie postacią tragiczną . Mimo postawionych sobie celów i gorliwego dążenia do nich, nie osiąga końcowego sukcesu. Jego możliwości były ograniczone ponieważ nie mogły wpłynąć na czynniki od niego niezależne. Nie mógł zmienić swego pochodzenia, zapomnieć o Joasi czy zmodyfikować toku myślenia innych lekarzy. Przykład Judyma doskonale obrazuje nam, że to czego pragniemy nie zawsze okazuje się być zgodne z naszym wyobrażeniem. Gdy uciekał z biedy nie wiedział jak ciężko będzie mu się odnaleźć w elitarnym towarzystwie. Jego pochodzenie go przerosło bo nie potrafił dopasować się do żadnej z grup. Również jego miłość do Joasi choć z pozoru upragniona okazała się być przekleństwem. Nie miał możliwości wpływu na to uczucie, ani możliwości zmiany całej medycyny by pełnić rolę szlachetnego społecznika. Choć z być wykształconym lekarzem jego możliwości wprowadzenia zmian również były mniejsze niż ich pragnienie. Symbol rozdartej sosny, który spotykamy na końcu książki jest niejako kwintesencją całych moich rozważań. Judym pozostaje rozdarty miedzy możliwościami i swoimi obowiązkami a pragnieniami.