Każde państwo na świecie dąży do zapewnienia bezpieczeństwa sobie, ale także swoim obywatelom. Aby uzyskać powyższy cel należy ciągle o wspomniane bezpieczeństwo dbać oraz rozwijać środki jej ochrony. Służy ku temu wiele narzędzi, instytucji oraz systemów. W Polsce w dużej mierze polegamy na tak zwanych przygotowaniach obronnych. Przygotowania obronne mają na celu zapewnienie funkcjonowania Systemu Obrony Państwa w razie zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa i w czasie wojny, w tym planowanie przedsięwzięć gospodarczo-obronnych oraz zadań wykonywanych na rzecz Sił Zbrojnych RP i wojsk sojuszniczych. Dzieli się on na 3 główne części czyli: przygotowania obronne RP, przygotowania gospodarczo- obronne, przygotowania obronne w organach administracji. W myśli strategii Obejmuje ono przygotowanie: sił zbrojnych do podjęcia działań militarnych, podsystemu niemilitarnego, systemu kierowania obronnością państwa, przygotowanie i utrzymanie rezerw strategicznych, opracowanie i aktualizacja Planu Mobilizacji Gospodarki, militaryzację jednostek organizacyjnych, ochronę obiektów szczególnie ważnych dla obronności państwa, przygotowanie transportu i infrastruktury transportowej, przygotowanie służb zdrowia, systemów łączności, szkolenie obronne oraz przygotowanie systemów obserwacji i analiz. Podstawą do planowania obronnego państwa jest z pewnością strategia bezpieczeństwa narodowego współzależna z Koncepcją Strategiczną NATO, Europejską Strategią Bezpieczeństwa i była podstawą dla dyrektyw strategicznych takich jak: Polityczno-Strategiczna Dyrektywa Obrony RP czy Plan reagowania obronnego RP. Jeśli chodzi o Strategię Bezpieczeństwa Narodowego z 2014 roku mówi ona iż: Przygotowanie potencjału obronnego obejmuje rozwój dyplomacji, Sił Zbrojnych RP, służb specjalnych działających w sferze obronnej oraz przemysłowego potencjału obronnego. Tak właśnie jest to rozpisane w Strategii. Jednak obszarem który wiąże podsystem obrony z pozostałymi systemami to planowanie obronne. Jest to przede wszystkim ustalanie sposobów wykonywania zadań obronnych biorąc pod uwagę siły i środki. Owe planowanie obejmuje: planowanie operacyjne, programowanie obronne oraz dokumenty sporządzane w ramach przeglądów obronnych. Planowanie operacyjne można rozumieć jako: „ ustalanie czynności dotyczących przygotowania i działania organów administracji rządowej i organów samorządu terytorialnego w warunkach zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa państwa i w czasie wojny, ujętych w formie zestawów zadań operacyjnych, a także ustalanie sił i środków niezbędnych do ich wykonania” . W ramach planowania operacyjnego sporządza się Plan Reagowania Obronnego RP, plany operacyjne funkcjonowania, plan rozwoju Sił Zbrojnych oraz plan szczególnej ochrony obiektów ważnych dla obronności państwa. Nawiązując do programowania obronnego, jest to ustalanie zadań obronnych realizowanych w czasie pokoju, na sześcioletni okres planistyczny rozpoczynający się w roku nieparzystym. W ramach programowania ustala się programy: Program Pozamilitarnych Przygotowań Obronnych Rzeczypospolitej Polskiej, Program Doskonalenia Obrony Cywilnej, Programy pozamilitarnych przygotowań obronnych, Programy doskonalenia obrony cywilnej województw, Program rozwoju Sił Zbrojnych, Program mobilizacji gospodarki. Tak skonstruowany system przygotowań obronnych ma stanowić zabezpieczenie w ramach wystąpienia zagrożenia zewnętrznego państwa oraz wojny. Oczywiście jest to tylko niewielka część owych przygotowań obronnych, jednak wydaje się ona być podstawą niezbędną do dalszego zgłębiania wiedzy w tej dziedzinie