Ostatnio przeczytałam bardzo ciekawą książkę pt. “Kamienie na szaniec” napisaną przez Aleksandra Kamińskiego. Książka ta opowiada o losach młodych ludzi, którzy musieli żyć za czasów II wojny światowej: Rudego, Zośki i Alka. Ci trzej młodzi mężczyźni okazali się niezwykłą odwagą. Aczkolwiek moim zdaniem najbardziej odważnym z nich okazał się Zośka, przywódca pozostałych.

Tadeusz Zawadzki, bo tak brzmi pełne imię i nazwisko Zośki, miał bardzo charakterystyczną dziewczęcą urodę, stąd jego przydomek. Miał delikatną cerę, regularne rysy twarzy, jasnoniebieskie oczy, złociste włosy oraz wdzięczny uśmiech. Był bardzo wrażliwy i uczuciowy. Miał wyjątkowe zdolności i odznaczał się wybitną inteligencją. Chętnie pomagał innym. Moim zdaniem Zośka okazał się niesamowitą odwagą uczestnicząc w wielu zmaganiach dotyczących walki o Ojczyznę. Wiele dzisiejszych chłopców nie wyobraża sobie całkowitego poświęcenia się Swojemu Krajowi, wielu z nich zajmuje się tylko i wyłącznie swoimi sprawami. Zośka natomast odznaczał się przy tym dużym opanowaniem i spokojem. Ponadto rozplanowywał on szczegółowo każdą pracę. Przykładem niezwykłej odwagi jest także to, że pomagał on uwolnić Rudego, podczas akcji pod Arsenałem i był cały czas przy nim. Mimo załamania śmiercią przyjaciela, pozbierał siły i dalej walczył o dobro Ojczyzny.

Zośka był niesamowitym chłopcem. Bardzo podobają mi się w nim takie cechy jak punktualność, rzetelność, odwaga,koleżeństwo, ale przede wszystkim odwaga