Leonardo da Vinci 1 przedstawienie Leonardo da Vici a właściwie, Leonardo di ser Piero da Vinci. Urodził się 15 kwietnia 1452 roku i wychował niedaleko miasta Vinci, będąc nieślubnym synem notariusza ser Piera da Vinci i chłopki Cateriny. W rozumieniu współczesnym nie miał nazwiska, człon „da Vinci” oznacza bowiem „z miasta Vinci”. Jego pełne nazwisko, nadane mu przy narodzinach, to „Leonardo di ser Piero da Vinci”, czyli „Leonardo, syn ser Piera z miasta Vinci” , a zmarł 2 maja 1519 roku we Francji. Leonardo często był opisywany jako archetyp „człowieka renesansu”, którego wydawałoby się niespożytej ciekawości dorównywała tylko siła jego kreatywności. Szeroko uważa się go za jednego z największych malarzy wszech czasów i prawdopodobnie najwszechstronniej utalentowaną osobę w historii, bowiem oprócz malarstwa był również architektem, muzykiem, filozofem, pisarzem, geologiem, matematykiem, mechanikiem a także wynalazcą. 2. o obrazach To właśnie talent malarski przysporzył Leonardowi największej popularności. Dwie z jego prac, Mona Lisa i Ostatnia Wieczerza, zajmują czołowe miejsca na listach najsławniejszych, najczęściej imitowanych i wspominanych portretów i dzieł malarstwa. Równie wielkie znaczenie w historii sztuki ma szkic Leonarda Człowiek witruwiański. W Polsce znane jest także dzieło Dama z gronostajem, ze względu na to, iż jest jedyną pracą artysty, jaka znajduje się w polskich zbiorach. Do czasów dzisiejszych przetrwało najprawdopodobniej 15 jego obrazów. 3.Mona Lisa „Mona Lisa” jest najsłynniejszym obrazem Leonarda da Vinci. Ten włoski renesansowy malarz tworzył swoje dzieło przez niemal 3 lata, a dokładniej pomiędzy 1503 a 1506 rokiem. „Mona Lisa” została namalowana techniką olejną, na desce o wymiarach 77 x 53 cm i perspektywie linearnej. Dziś można ją obejrzeć w paryskim Luwrze. Tajemnicza, centralna postać obrazu to najprawdopodobniej florencka patrycjuszka Lisa Gherardini, zwana także Monną Lisą del Giocondo (stąd drugi tytuł obrazu – „La Gioconda”), której mąż zamówił portret u włoskiego mistrza pędzla. Jest ona przedstawiona do połowy, choć można dostrzec jej dosyć krągłą, kobiecą figurę i zrównoważony układ dłoni. Posiada ona także długie, ciemne, proste i spadające na ramiona włosy, migdałowe oczy okryte delikatnymi brwiami oraz niewielkie usta. Uwagę widza najbardziej przykuwa jej delikatny, niemal niezauważalny uśmiech. Całość dzieła uzupełnia namalowany w tle skalisty krajobraz z brunatno-zielonymi górami, który malarz spowił mgłą. Intrygujący uśmiech Giocondy od dawna jest tematem wielu debat i do tej pory nie wiadomo, co miał oznaczać. Hipotezy mówią o ukrywającym się za tym uśmiechem stanie błogosławionym Mony Lisy, cechach boskich tej dwudziestoparoletniej dziewczyny czy wyrazie dumy bądź antycznej harmonii. Nieokreśloność i zagadkowość tego dzieła świadczy o jego dużej uniwersalności. Jego odbiorca może sobie pozwolić na dowolną interpretację. Cechą charakterystyczną tego obrazu jest to, że z którejkolwiek strony nie stanęlibyśmy przed Moną Lisą, to zawsze będzie ona patrzyła wprost na nas. Ponadto da Vinci posłużył się techniką oszukującą zmysł widzenia, wykorzystując do tego cienie rzucane przez kości policzkowe. Dzięki temu uśmiech Giocondy staje się bardziej widoczny, gdy patrzymy na jej oczy i znika po skierowaniu wzroku bezpośrednio na jej usta. 4.ostatnia wieczerza „Ostatnia wieczerza” to jedno z najznakomitszych i najbardziej znanych malowideł wszystkich epok, a zarazem arcydzieło psychologizmu w malarstwie. Leonardo da Vinci malował „Ostatnią wieczerzę” na ścianie refektarza klasztoru Santa Maria della Grazie w Mediolanie w latach 1495-1498. Kompozycja obrazu została zaplanowana w najdrobniejszym szczególe. Wszystkie kierunki prowadzone perspektywą zbiegają się w centralnym punkcie malowidła – głowie Chrystusa. „Ostatnia wieczerza” Leonarda da Vinciuwiecznia bardzo konkretny moment biblijnego wydarzenia – moment, kiedy Chrystus wypowiada słowa: „Zaprawdę powiadam wam, że jeden z was mnie zdradzi” oraz reakcję apostołów na te słowa. Przez dwa lata szukał da Vinci modeli, odpowiadających jego wyobrażeniom apostołów. Długo nie mógł jednak znaleźć twarzy tak złej, by mogła mu posłużyć do namalowania Judasza. Postaci na obrazie (z wyjątkiem Jezusa), ukazane są w grupach po trzy osoby. Są to, od lewej strony: Bartłomiej, Jakub syn Alfeusza, Andrzej – są zaskoczeni słowami Chrystusa, Judasz Iskariota, Piotr, Jan  Jezus – centralna postać malowidła. Tomasz, Jakub Większy, Filip  Mateusz, Juda Tadeusz, Szymon Los nie sprzyjał renesansowemu malowidłu. Fakt, że nadal możemy je podziwiać jest prawdziwym fartem. Już w kilka lat po ukończeniu dzieła, obraz zaczął znikać. Stacjonujący w klasztorze żołnierze napoleońscy wykorzystywali ścianę z malowidłem jako tarczę strzelniczą. Następnie w ścianie tej wykuto otwór drzwiowy, a w czasie drugiej wojny światowej, budynek klasztoru został zniszczony. „Ostatnia wieczerza” na szczęście jednak przetrwała i wciąż prowokuje artystów do jej twórczych przetworzeń. Jednym z nich są instalacje teatralne Jerzego Michała Murawskiego, łączące się w, realizowany przez niego od wielu lat, projekt – „Dziennik Podróży z Ostatnią Wieczerzą”. 5Człowiek Witruwianski Dzieło powstało w roku 1490. Rysunek, stworzony ołówkiem i atramentem na papierze, przedstawia figurę nagiego mężczyzny w dwóch nałożonych na siebie pozycjach, wpisaną w okrąg i kwadrat. Z tekstu wynika, że rysunek stanowi ilustrację do fragmentu Księgi III traktatu O architekturze ksiąg dziesięcioro Witruwiusza, poświęconego proporcjom ludzkiego ciała. Witruwiusz charakteryzuje ludzką sylwetkę jako będącą głównym źródłem proporcji klasycznego porządku architektonicznego. W tym przypadku zwrócono uwagę na fakt, że wysokość dorosłego człowieka równa się w przybliżeniu szerokości jego rozstawionych ramion. Rysunek jest przykładem charakterystycznego dla renesansu zainteresowania człowiekiem oraz autorami starożytnymi

6Jak wspomniałam Leonardo był także architektem, mechanikiem i wynalazca. Oto kilka z jego projektów. Studia Leonarda nad ruchem wody zainspirowały go do zaprojektowania maszyn, które wykorzystywały jej siłę. Większość prac z dziedziny hydrauliki wykonał dla Ludwika Sforzy.Leonardo, przebywając we Francji, rozważając możliwości skanalizowania błotnistych terenów koło zamku Romorantin wpadł na pomysł wykonania aparatu do czerpania wód podziemnych. Urządzenie pompowało wodę za pomocą śruby obracającej się wewnątrz cylindraW notatnikach Leonarda znajduje się szereg maszyn wojennych, m.in. czołg miotający małe kamienie, wprawiany w ruch przez dwóch mężczyzn napędzających wał korbowy.  jeden z jego projektów ukazuje helikopter podnoszony przez wirnik, wprawiany w ruch przez czterech mężczyzn. Leonardo nie ograniczał się tylko do projektowania latających maszyn z mechanicznymi skrzydłami, zaprojektował także spadochron. Lotnik miał się go trzymać za pomocą rąk. Projekt został pomyślnie przetestowany 26 czerwca 2000 przez brytyjskiego skoczka spadochronowego, Adriana Nicholasa Leonardo był także pisarzem. Swoje literackie zamiłowania odkrył dzięki poecie, Antoniemu Cammelliemu, którego poznał w czasie pobytu w 1477 w Pistoi. Najwięcej utworów zawarł w rękopisie Kodeks Atlantycki. Jego styl był oszczędny, potoczny i nieoszlifowany. W swojej twórczości ukazywał m.in. szczególny stosunek do przyrody. 7. Filozofia Artysta uważał, że człowiek ma prawie nieograniczone możliwości, jednakże nie jest w stanie niczego osiągnąć bez większego wysiłku. Uznawał, że za pomocą techniki i sztuki człowiek może podporządkować sobie świat. Technika daje możliwość władania nad siłami przyrody, sztuka natomiast odtwarza i poszerza piękno świata. Dzielił ludzi na: prawdziwych – twórcy. pozornych – tych, którzy zajmują się wyłącznie korzystaniem z władzy, pieniędzy i odkryć „ludzi prawdziwych”. Doradzał umiar i nieprzywiązywanie się do rzeczy materialnych. Radził, abyśmy wszystko, co chcemy wiedzieć, rozpatrywali z potrójnej perspektywy. Podkreślał, że należy nieustannie doskonalić zmysły, a w szczególności zmysł wzroku, by pogłębiać procesy doświadczenia. 8. Autroportret Obraz powszechnie uznany za portret Leonarda da Vinci z pewnością został wykonany przez niego samego, jednak nie ma powszechnej pewności co do tego, czy przedstawia właśnie jego, z uwagi na wiek sportretowanej osoby, która robi wrażenie starszej od Leonarda. Niektórzy uważają, że jest to portret ojca lub dziadka artysty. Pojawiło się także inne wytłumaczenie, postulujące, że Leonardo specjalnie narysował siebie w podeszłym wieku, aby Rafael mógł wykorzystać obraz dla odzwierciedlenia jego osoby w Szkole Ateńskiej jako Platona. Rysunek ten był także podstawą dla wielu innych obrazów przedstawiających Leonarda da Vinci. 9.Leonardo Da Vinci żył w XV. Wyprzedził jednak swoją epokę o ok. 400 lat.

• Ponad 40 lat PRZED URODZENIEM M. KOPERNIKA ! zanotował “Słońce się nie porusza”
• 60 lat przed Galileuszem (twórcą pierwszego teleskopu) twierdził, iż za pomocą “wielkiego szkła powiększającego” da się badać powierzchnie księżyca oraz innych ciał niebieskich.
• 200 lat przed Newtonem - wyprzedając teorie grawitacji napisał “ciężar, który nie znajduje oporu , spadnie w dół najkrótszą drogą”. W innym miejscu dodał, że “cała Ziemia musiała przybrać kształt kuli”. - 400 lat przed Darwinem - zaliczył człowieka do tej samej kategorii co małpy. 10.ciekawostki -W swoich notatnikach i kodeksach pisał od prawej do lewej strony czyli w lustrzanym odbiciu. -Malarz ten przeprowadził wiele sekcji na zwłokach wykopanych z cmentarzy. Dzięki nim bliżej poznał działanie ludzkiego organizmu i prawdopodobnie odkrył krążenie krwi, nie ogłosił jednak swojej teorii, ponieważ za “zbezczeszczenie” zwłok trafił by na stos. - Leonardo pomimo swoich olbrzymich zalet, wspaniałego głosu oraz ogromnej urody niezbyt dobrze radził sobie jeśli chodzi o kontakty z innymi ludźmi. -Jego iloraz inteligencji szacowany jest w zakresie 200 - 250.