W literaturze mamy wiele utworów, których głębsze zrozumienie jest możliwe dzięki temu, że znamy fakty z życia autora. Na lekcjach języka polskiego, przed rozpoczęciem omawiania danej lektury czy wiersza, zazwyczaj zapoznajemy się z biografią danego autora co w znacznym stopniu ułatwia nam omawianie wybranego utworu, aby się o tym przekonać sama zaprezentuje trzech wybranych przeze mnie pisarzy. Pierwszy będzie Adam Mickiewicz. Pierwszym utworem, jakim chciałabym zaprezentować jest “Żeglarz”. Wiersz ten to jakby osobiste wyznanie poety. Mickiewicz opisał w nim uczucia, jakie nim targały, gdy dowiedział się zamążpójściu Maryli Wereszczakówny. Wykreował on postać samotnego żeglarza, który nie mając już więcej sił na tułanie się po świecie zastanawia się nad kresem śmiercią. Pomimo przezwyciężenia destrukcyjnych myśli poczucie porażki i wszechogarniającej samotności ujawnia się w ostatnich słowach żeglarza. Dlaczego wybrałam ten wiersz? Bo to doskonały przykład na to, że utwór należy interpretować opierając się o biografię autora. Z biografii Mickiewicza wiemy bowiem, że w 1818 r. podczas wypoczynku w dworku w Tuchanowicach, poeta zakochał się w Maryli Wereszczakównie. Była to panna pochodząca z zamożnego domu. Miłość ta była romantyczna i nieszczęśliwa (jak przystało na prawdziwego romantyka, jakim był Mickiewicz), ponieważ rodzice dziewczyny nie wyraziła zgody na ślub. Powodem była niższa pozycja społeczna poety oraz niewystarczająca zasobność portfela. Poecie więc odmówiono ręki dziewczyny i wydano ją za Wawrzyńca Puttkamera co Mickiewicz bardzo przeżył.. Kolejnym utworem jaki chciałabym przytoczyć są “Sonety krymskie”. . Bohater sonetów to wędrowiec, podróżnik, wygnaniec, opuszczony przez wszystkich, pogodzony z losem, który zachwyca się otaczającą go przyrodą. To postać typowa dla romantyzmu. Wędruje po Krymie i w obserwowaniu otaczającego go świata i przyrody szuka ukojenia dla swoich cierpień. Przyroda w “Sonetach” jest absolutem stojącym ponad człowiekiem i niezależnym od niego, wiecznym i niepojętym. Zachwyt nad pięknem oglądanej przyrody nie uwalnia myśli bohatera od wspomnień i żalu. Swoje uczucia wyraża on bezpośrednio i pośrednio poprzez opisy przyrody .