Porównaj wiersze Lament świętokrzyski i Stabat Mater Józefa Wittlina. Zwróć uwagę na wizerunek matek przedstawione w obu utworach. Wykorzystaj właściwe konteksty.

http://zagadkowagramatyka.pl

    Lament świętokrzyski i Stabat Mater reprezentują dwie różne epoki literackie : średniowiecze i literaturę współczesną. Pierwszy został napisany w XV wieku przez benedyktyna Andrzeja ze Słupi, przeora klasztoru na Łysej Górze. Autorem drugiego utworu poetyckiego jest poeta żydowskiego pochodzenia Józef Wittin, nawiązujący do przejmujących wydarzeń II wojny światowej. Wiersz powstał w roku 1942.
    Oba utwory łączy wspólna tematyka – cierpienie matek po śmierci swoich synów. Obrazy przestawione przez poetów są pełne bólu i cierpienia, mają wspólną cechę nawiązanie do Biblii – do ukrzyżowania Chrystusa.
    Wiersz Stabat Mater Józefa Wittina ukazuje matkę, która w czasie wojny była świadkiem śmierci syna. Cierpi w milczeniu, prawdopodobnie ból był zbyt wielki, aby wyrazić go w postaci słów czy płaczu. Zastanawia smutna refleksja poety, że takich wiele matek w czasie II wojny światowej cierpiało z powodu śmieci swoich dzieci. Polska została ubrana w cierniową koronę, symbolizująca jej niewyobrażalne cierpienie w czasie wojny. Poeta nazywa ją Stabat Mater i Mater Dolorosa, czyli matka bolesna. Poeta podejmuje próbę rozrachunku z historią narodu polskiego, który cierpiał w czasie okupacji.

http://zagadkowagramatyka.pl

    Plant Lament świętokrzyski przedstawia wyjątkowo przyjmujacy obraz Matki opłakującej cierpienia swojego Syna Chrystusa.  Samotna matka Jezusa Chrystusa może być tylko bezradnym świadkiem bólu swojego Syna. Kobieta, aby wyrazić swoje uczucia zwraca się do wielu odbiorców, skarży się na swoje cierpienia jako matki, ale też nie może pogodzić się z bólem Syna cierpiącego na krzyżu. Zwraca się ze skargą w pierwszej kolejności do ludzi, później anioła Gabriela, na koniec innych matek, z nadzieją, że nigdy nie będą musiały przeżywać takich cierpień, jak Maryja matka Jezusa Chrystusa. Autor utworu żałobnego dokładnie opisuje męki Chrystusa, wspomina o ,,spływającej krwi'' z ran ukrzyżowanego, matka nie może pomóc w cierpieniu Synowi, dlatego jej skarga jej tak bardzo wymowna.
   Matka nie tylko dzieli się z ludźmi swoimi przeżyciami, ale też oskarża anioła Gabriela, że nie przygotował jej na takie nieszczęścia, nie ostrzegał jakie będzie musiała znosić ból. Wiedziała, że stanie się matką Zbawiciela, a nie ukrzyżowanego cierpiącego Syna. Podczas pierwszego spotkania z aniołem czuła olbrzymia radość i szczęścia, obecnie pod krzyżem tylko rozpacz i bezsilność. Maryja stara się utożsamić z bólem innych matek po stracie dziecka, wie, że jest to ponadludzkie