Balladyna to główna, tytułowa bohaterka dramatu Juliusza Słowackiego pt. „Balladyna”. Jest ona młodą kobietą pochodzenia chłopskiego. Jej matka jest wdową, a siostra nazywa się Alina. Była szczupła i wysoka. Miała czarne włosy, ciemne oczy i gładką, jasną cerę. Po zabiciu Aliny na jej czole pojawiła się czerwona plamka – piętno kainowe. Jej ulubionym kolorem jest czerwony, kojarzy się jej z krwią i malinami. Jest egoistyczna, dąży do władzy po trupach. Pod wpływem zazdrości zabija swoją siostrę, żeby zostać żoną Kirkora. Od tego czasu słyszy głosy i nawiedzają ją koszmary. Gdy jej mąż wyrusza na walkę z Popielem IV nawiązuje ona romans z Fon Kostrynem. Zabija razem z nim posłańca swego małżonka – Gralona. Także sam Kirkor ginie z ich ręki. Grabiec zostaje przez nią zamordowany, ponieważ posiada cudowną koronę Lechitów umożliwiającą Balladynie zostanie królową. Następnie otruwa kochanka. Sama zasiada na tronie. Pustelnik – Popiel III ginie powieszony na gałęzi z jej rozkazu. Przed śmiercią przeprowadza sądy. Przychodzą do niej Filon i jej matka. Balladyna wydaje wyrok śmierci na osobę która zabiła Alinę. Lekarz mówi jej, że Fon Kostryn został otruty. Osobę, która dokonała tego zabójstwa, również skazuje na śmierć. Wdowa mówi, że jej córka wygnała ją z zamku, lecz nie chce wyjawić imienia. Zostaje poddana torturom, od których ginie. Na złą córkę również wydaje ten sam wyrok. Sprawiedliwość zwycięża, Balladyna wydając na siebie trzykrotny wyrok śmierci, ginie rażona piorunem. Balladyna jest postacią negatywną. Nie jest godna do naśladowania. Zamordowała wielu ludzi, wielu również poniosło śmierć z jej rozkazu.