Środki piorące po wykorzystaniu trafiają razem z wodą do ścieków komunalnych, a często wprost do jezior czy wód gruntowych, przyczyniając się do coraz większego zanieczyszczenia środowiska przyrodniczego. Wzrost zawartości fosforanów(V) w wodzie powoduje intensywny rozwój roślin i mikroorganizmów wodnych. Proces ten jest nazywany eutrofizacją lub zakwitem. Efekty eutrofizacji

• glony poniżej dostępu światła obumierają powodując wzrost ilości osadów dennych - zmniejszenie przezroczystości wody przyspiesza ten proces,
• zimą zwłaszcza przy pokryciu lodu śniegiem (przy braku fotosyntezy i produkcji tlenu) - śmierć organizmów zwłaszcza ryb,
• znaczne pogorszenie warunków tarła i rozrodu ryb, zasadnicze zmiany składu gatunkowego w zespołach ryb,
• ustępują ryby łososiowate i węgorze a zaczynają dominować mało cenne ryby tzw. chwast rybi.

Dziura ozonowa Niezbędnymi składnikami środków czystości i kosmetyków w aerozolu są gazy nośne czyli substancje gazowe powodujące rozpylenie zawartości opakowania. Gazy nośne wraz z rozpylanym płynem tworzą propelent , który po uwolnieniu z pojemnika, zamienia się w gaz. W XX w. najczęściej wykorzystywanymi gazami nośnymi były freony, czyli pochodne węglowodorów nasyconych, których cząsteczki zawierają atomy chloru i fluoru (czasem też bromu). Freony, dzięki ich właściwościom (są nietoksyczne, niepalne i w temperaturze pokojowej są gazami) szybko stały się popularne, jednak odkrycie ich destrukcyjnego wpływu na warstwę ozonową doprowadziło do zakazu ich użytkowania. Środki czystości a środowisko przyrodnicze Wśród wielu grup różnych substancji będących wytworem człowieka czołową rolę zajmują detergenty. Nie ma domu, ani zakładu, gdzie się ich nie używa – są wszechobecne. Detergenty są środkami czyszczącymi, szeroko używanymi zarówno w gospodarstwach domowych jak i w przemyśle. Dzielimy je na mydła i detergenty syntetyczne, nie zawierające mydeł. W detergentach często możemy spotkać składniki zmiękczające wodę, czyli fosforany(V). Reakcje freonu z warstwą ozonową Chlor wchodzi w reakcję z ozonem, tworząc równie aktywny tlenek chloru (ClO) oraz zwykły tlen (O2). Pod wpływem promieniowania ultrafioletowego freony ulegają fotolizie, w wyniku czego uwalniane zostają atomy chloru. Dziękujemy za uwagę! Kwaśne deszcze Kwaśne deszcze, deszcze zawierające zaabsorbowane w kroplach wody tlenek siarki(IV), tlenki azotu oraz ich produkty reakcji w atmosferze: rozcieńczone roztwory kwasów siarki, głównie kwasu siarkowego(IV) oraz najbardziej szkodliwego kwasu siarkowego(VI), a także kwasu azotowego(V). Powstają nad obszarami, gdzie atmosfera jest zanieczyszczana długotrwałą emisją tlenku siarki(IV) i tlenków azotu (ze źródeł naturalnych, jak czynne wulkany, albo sztucznych, jak spaliny z dużych elektrowni i elektrociepłowni zasilanych zasiarczonym - tzn. zawierającym siarkę i jej związki - paliwem, zazwyczaj węglem kamiennym lub brunatnym). Schemat powstawania kwaśnych deszczy Efekt cieplarniany Efekt cieplarniany, wzrost temperatury planety spowodowany zwiększoną koncentracją dwutlenku węgla (lub innych gazów nieprzezroczystych dla podczerwonego promieniowania – tzw. gazów cieplarnianych), jeden z negatywnych skutków skażenia środowiska naturalnego. Polega na zatrzymywaniu się w atmosferze coraz większych części promieniowania podczerwonego, co prowadzi do ogrzewania się Ziemi. Przypuszcza się, że jest to wynik zmiany zawartości gazów w powietrzu, a szczególnie gwałtownego wzrostu stężenia dwutlenku węgla. Prognozy zakładają, że jeśli tempo spalania paliw kopalnych utrzyma się, to w ciągu 40–45 lat może nastąpić nasycenie nim atmosfery, co spowodowałoby średni wzrost powierzchniowej temperatury Ziemi o ok. 1,5–4,5°C. Schemat powstawania efektu cieplarnianego