[b]Zadanie 1.[/b] Założenia konstytucji marcowej miały charakter burżuazyjno-demokratyczny, ustalały republikańską formę państwa i deklarowała zwierzchność narodu.

W konstytucji marcowej największą władzę sprawował sejm. Rola prezydenta była mniejsza. Ministrowie odpowiadali przed sejmem, a nie przed prezydentem. Każdy dekret prezydenta musiał być zatwierdzony przez prezesa rady ministrów.

Konstytucja zachowała zasadę trójpodziału władzy, wprowadziła ustrój o znacznej przewadze władzy ustawodawczej nad wykonawczą. Zgromadzeniu Narodowemu (Sejmowi i Senatowi) podporządkowany był prezydent oraz rząd. Prezydent miał być wybierany przez Zgromadzenie Narodowe na 7 lat, a jego kompetencje były mocno ograniczone.

Na mocy Konstytucji kwietniowej w Polsce wprowadzono ustrój prezydencki-autorytarny. Ustawa konstytucyjna została w opinii opozycji uchwalona z naruszeniem przepisów konstytucji marcowej dotyczących zmiany konstytucji i zwierzchnictwa narodu.

Konstytucja kwietniowa wysuwała państwo na pierwszy plan, ale traktowała je jako strukturę organizującą życie społeczne i gwarantującą prawa jednostki. Obywatel miał zapewnioną równość wobec prawa, możliwość rozwoju wartości osobistych oraz wolność sumienia, słowa i zrzeszeń, ograniczone jednak przez dobro powszechne. W razie oporu państwo mogło stosować środki przymusu.

[b]Zadanie 2. [/b] Naród według konstytucji marcowej to podmiot sprawujący zwierzchnią władzę w Rzeczpospolitej Polskiej. Naród jest interpretowany jako sejm i senat, w zakresie władzy wykonawczej. Natomiast prezydent wraz z ministrami w zakresie wymiaru sprawiedliwości.

Państwo w konstytucji kwietniowej to wspólne dobro każdego z obywateli Polski i wszystkich jako narodu. Według konstytucja kwietniowa państwo utożsamiane jest z narodem, czyli wszystkimi obywatelami niezależnie od płci, narodowości, czy wyznawanej religii.

[b]Zadanie 3.[/b] W obu konstytucjach mamy przedstawioną pozycję prezydenta w Rzeczpospolitej Polskiej. Porównując obie konstytucje można dojść do wniosku, że prezydent wobec konstytucji marcowej miał mniejsze prawa, niż prezydent w konstytucji kwietniowej.

W konstytucji marcowej organem w zakresie władzy wykonawczej jest prezydent łącznie z odpowiedzialnymi ministrami. Prezydent sprawował władzę wykonawczą przez odpowiedzialnych przed sejmem ministrów i podległym im urzędników. Prezydent miał prawo wydawać rozporządzenia wykonawcze, zarządzenia, rozkazy i zakazy. Każdy akt rządowy prezydenta wymagał dla ważności podpisu prezesa rady ministrów i właściwego ministra.

W konstytucji kwietniowej prezydent stoi na czele Rzeczpospolitej, na nim spoczywa odpowiedzialność wobec Boga i historii za losy państwa. Obowiązkiem prezydenta jest troska o dobro państwa, gotowość, obrona i stanowisko wśród narodów świata. W osobie prezydenta skupiała się jednolita i niepodzielna władza państwowa. Głowa państwa pod swoim zwierzchnictwem miała: rząd, sejm, senat, siły zbrojne, kontrolę państwową. Ich zadaniem było służenie RP. Prezydent miał prawo mianować prezesa rady ministrów, zwoływać i rozwiązywać sejm i senat. Prezydent reprezentował swoje państwo na zewnątrz, przyjmował przedstawicieli państw obcych i wysyłał przedstawicieli państwa polskiego. Stanowił również o wojnie i pokoju. Prezydent w Konstytucji kwietniowej miał o wiele więcej obowiązków oraz praw.

[b]Zadanie 4.[/b] O autorytarnym charakterze ustroju w konstytucji kwietniowej świadczą wzmianki o tym, iż prezydent II rzeczypospolitej odpowiada tylko przed Bogiem i Historia, wiec nikt nie ma nad nim władzy lub o tym, że w jego osobie skupia się jednolita i niepodzielna władza, ma on prawo wedle własnego uznania mianować prezesa rady ministrów, może rozwiązać sejm i senat, jest zwierzchnikiem sil zbrojnych stanowi o wojnie i pokoju, jest też głównym dyplomata, prowadzi politykę zagraniczna, obsadza urzędy państwowe jemu zastrzeżone. Wiec władza prezydencka w konstytucji kwietniowej jest niczym nieograniczona i niepodzielna - jednym słowem autorytarna.