Konrad Wallenrod jest tytułowym bohaterem utworu autorstwa Adama Mickiewicza. Należy do słynnych postaci mickiewiczowskich, które swą postawą nawiązywały do zachowania Prometeusza, czyli wyrzekały się szczęścia osobistego w imię ukochanej i cierpiącej ojczyzny, nawet miłość do kobiety stawała się sprawą podrzędną. Najważniejszy cel realizował się w patriotycznym podejściu do danej sprawy. Czym jest poświecenie własnego życia dla ojczyzny? Nawiązując do treści poznanych na języku polskim sądzę że, jest to miłości do ojczyzny, w którym najważniejszy okazał się naród. Analizując postawę Konrada Wallenroda oraz jego działanie można wysnuć wniosek, że dla niego najważniejszą sprawą życiowa była miłość do rodzinnego kraju. Trudno ocenić jego postępowanie na podstawie domysłów. Warto się zastanowić czy Konrad musiał dokonać w życiu jakiejś poważnej decyzji? Okazuje się, że mógł realizować swoje osobiste szczęści w małżeństwie z ukochana kobietą. W tym kontekście podjęcie ostatecznej decyzji nie było sprawa łatwą. Konrad Wallenrod został postawiony przed wielkim dylematem, musiał dokonać dramatycznego wyboru. Zdecydował się na ratowanie ojczyzny oraz swoich rodaków. Trudno jednoznacznie wyjaśnić jego ostateczną decyzję. Chwila, w której pomyślał o wszelkich cierpieniach oraz upokorzeniach rodaków zaważyła na jego postępowaniu. Chciał swe życie poświęcić dla ratowania innych. W postępowaniu Konrada Wallenroda intrygujący pozostaje fakt, że w imię ojczyzny, ratowania jej dobra musiał odrzucić swe wartości chrześcijańskie, które wyznawał w ciągu całego swego życia. W tej postawi bohater Mickiewicz nie był odosobniony. Wielu w przeszłości sprzeniewierzało się zasadom etosu rycerskiego w celu osiągnięcia osobistych celów. Chodzi to o sprawę honoru, który nadużywano w wykorzystywaniu go do niecnych celów, które plamiły życie danego człowieka. Adam Mickiewicz również w innej swojej książce nawiązuje do poświecenia życia dla ojczyzny. Jednym z takich utworów jest właśnie III część „Dziadów”. W trzeciej części „Dziadów” odbiorcy przedstawiony zostaje Konrad, który toczy pojedynek z Bogiem. Czyn ten - wręcz szaleńczy - pociąga za sobą niewyobrażalne konsekwencje. Bohater ryzykuje ściągnięciem na siebie okrutnego gniewu, może stracić wszystko. Chociaż Stwórca nie odpowiada na jego prośby, groźby i żądania, poeta - wizjoner ostatecznie doznaje klęski. Nie wiadomo, jaki byłby jego koniec, gdyby nie wsparcie udzielone mu właśnie przez Boga (o jego duszę walczyły złe i dobre duchy). Jest na tyle odważny że zarzuca Bogu że nie kocha ludzi, ponieważ na świecie jest tyle nieszczęść, a ludziom którzy wierzą w jego miłość zarzuca kłamstwo. A on sam obdarza cały naród wielką miłością i opieką. Konrad Wallenrod był postacią tragiczną. Musiał wybierać pomiędzy dwiema równorzędnymi racjami i każda decyzja była złą. Wybrał ojczyznę i zginął w jej obronie. Poświęcił siebie, by ratować innych. Według mnie Konrad postąpił słusznie. Gdyby postanowił pozostać z rodziną, jego ojczyzna poniosłaby wojenną klęskę i dostała się pod panowanie Krzyżowców. W ten sposób straciłby on wolność oraz szacunek do samego siebie.