Artysta Gustav Moreau reprezentuje w kulturze surrealizm, kierunek, którzy charakteryzuje się buntem przeciwko tradycji, akcentuje swobodę twórczą malarza , a przede wszystkim wyobraźnię, która sprawia, że dzieło wydaje się często w odbiorze absurdalne. Obrazy malarza słynął z mistycyzmu, zaskakują tematyką, wyrażają niepokój i zmysłowość. Taki sposób widzenia rzeczywistości sprawia, że jego dzieła cechuje oryginalność postrzegania świata w przeciwieństwie do realistów, którzy przedstawiali świat w sposób prawdziwy i rzeczywisty. Dzieło francuskiego malarza oraz grafika Gustave’a Moreau, nawiązuje do mitu Prometeusz. Artysta jest przedstawicielem symbolizmu, kierunku, który wyraża uczucia poprzez wykorzystanie symbolu. Obraz ,,Prometeusz ‘’ jest statyczny, nie próbuje w odróżnieniu do impresjonistów, którzy zamierzali w swych dziełach podzielić się z odbiorcą przelotnymi uczuciami, subiektywnymi wrażeniami twórcy dzieła, zaskakiwać eksplozją uczuć. Malarz niejednokrotnie, tworząc dzieła, sięgał do inspiracji w mitologii. Zasłynął jako twórca, takich obrazów jak „Edyp i Sfinks (z 1863 roku), „Orfeusz” (z 1865 roku), „Hezjod i Muza (z 1891 roku). Jednym z najciekawszych dzieł artysty jest ,, Prometeusz ‘’, przykład rewokacji, czyli naśladowania wątków mitologicznych. Artysta sprawił, że znany motyw mitologiczny nabrał nowego znaczenie, odmienny od powszechnie obowiązującego. Na obrazie namalowany jest Prometeusz jako mężczyzna przykutego do skały, któremu sęp wyjada wątrobę, męka nie ma końca, ponieważ wątroba, za sprawom bogów, codziennie odrasta. Prometeusz na obrazie nabiera ogólnego znaczenia, staje się symbolem buntu przeciw bogom. Zeus ukarał tytana za nieposłuszeństwo, ale też za oszukanie najważniejszego z bogów. Prometeusz ośmielił się zadrwić z Zeusa: zabijając wołu, poprosił boga o dokonane wyboru części poświęconej bogom w ofierze. Zeus dał się zwieść pozornej obfitości kości zawiniętym w tłuszcz, dokonał wyboru takiej ofiary, skazał też bogów na składanie, przez ludzi, takiej części bogom. Najważniejszy z bogów szybo przekonał się, że druga najlepsza cześć została ukryta pod osłoną skóry, dając pozory ubogiej i nieprzydatnej. Prometeusz upokorzył Dzeusa, udowodnił, że potrafi być od niego sprytniejszy, ale też pokazał swoją wyższość . Tego najważniejszy z bogów znieść nie mógł, skazał Prometeusza na okrutna karę. Nie współmierną do przewinień tytana, wydaje się, że postępek tytana tylko przelał czarę goryczy, wcześniej naraził się Zeusowi wykradając ogień i oddając go ludzkości. Na obrazie pędzla Gustave’a Moreau, Prometeusz wydaje się nieobecny, zapatrzony w dal, spokój na jego twarzy zniweczą mitologiczną koncepcję o niewyobrażalnym cierpieniu tytana. Wydaje się, że Prometeusz nie odczuwa bólu, myślami błądzi daleko, w oderwaniu od cierpienia zadawanego przez sępa. Tytan jest z całą pewnością najważniejszą postacią na obrazie, znajduje się w centralnej części dzieła. Jego postać została namalowana za pomocą ciepłych barw, co może symbolizować dobro, na tle ciemnego i mrocznego zła, które zgotował tytanowi Dzeus. Skała – źródło cierpienia reprezentowana jest przez zimne, czarne i grafitowe barwy, w przypadku obrazu ,, Prometeusz ‘’ zyskuje też inny symboliczny wymiar – miejsca tortur, zgotowanych przez bogów.

                     Prometeusz staje się na obrazie symbolu buntu, przeciwko niesprawiedliwości. Prometeusz zakradając się do wielkiego spichlerza ognia niebieskiego wykradł i przyniósł za ziemię pierwsze zarzewie ognia. Mądry tytan uczył bezradnych ludzi sztuki używania ognia oraz rzemiosła. Dobroć Prometeusz wynikała z troski o bezbronnych i słabszych, ale Dzues inaczej postrzegał świat i ludzi. Stanowili dla niego zagrożenie, pamiętał walkę z gigantami, obawiał się wszystkiego, co pochodziło z ziemi. Niechęć Zeusa wynikała ze strachu i egoizmu, Prometeuszem kierowała dobroć oraz takie uczucia jak empatia i altruizm. Wydaje się, że Zeus dostrzegł wyższość Prometeusza, jego mądrość i poczuł się zagrożony jako władca, ale też jako bóg. Kara, którą wymierzył Prometeuszowi musiała być sroga, aby odstraszyć w przyszłości kolejnych śmiałków, mających odwagę działać przeciwko rozkazom najważniejszego z bogów. Z punktu widzenia Zeusa- władcy jego okrucieństwo wynikało z troski o utrzymanie władzy, było koniecznym wyborem. Z punktu widzenia boga mającego stanowić przykład dla innych, postępowanie Dzeusa wydaje się nieuzasadnionym okrucieństwem, znęcaniem się nad dobroczyńcą ludzkości. Kara wydaje się symbolem słabości Dzeusa, który w ten sposób próbuje zagłuszyć poczucie, że jest bezwartościowy, pełen strachu oraz uprzedzeń, a jego rządy polegają na zastraszaniu poddanych.
              Prometeusz wydaje się przykładem odwagi, najlepszych wartości, takich jak umiejętność poświęcenia, walki o idee, w które wierzy. Tytan pragnie zmieniać świat, uczynić go lepszych, kara, która go spotyka jest okrutna i niesprawiedliwa.