Rzeźba Grupa Laokoona powastała ok. 150-50 r. p.n.e., została odkryta w 1506 r. w Rzymie. Pierwsze co przykuwa uwagę to niesamowita pieczołowitość w wykonaniu najmniejszych nawet detali, ekspresja oraz misterna dynamiczna scena, którą charakteryzuje się rzeźba Grupa Laokoona. Arcydzieło greckich mistrzów jest prawdopodobnie wykonane z jednego bloku marmuru co było charakterystyczne dla twórców tego okresu - przełom II i I w.p.n.e. - fakt ten jeszcze bardziej potęguje efekt. Na pierwszy rzut oka sytuacja wydaje się być niezwykle dramatyczna, wręcz tragiczna. Oto ojciec, który resztkami sił próbuje walczyć z wężami morskimi i ratować swoich synów. Jego syn z prawej strony opleciony w śmiertelnym uścisku węża prawdopodobnie już nie żyje lub resztkami sił próbuje jeszcze się uwolnić z okowów, które zesłali bogowie. Na twarzy ojca widać grymas bólu, wysiłku, wściekłości i niezrozumienia, także niemocy, z którą nie jest w stanie sobie poradzić stojąc w obliczu śmierci - to źródło dramatyczności przedstawionej sceny. Napięte mięśnie symbolizują i pokazują straszliwą, nierówną walkę bogów ze zwykłym śmiertelnikiem. Syn po lewej stronie jest w nieco lepszej sytuacji i zdaje się być wręcz zaskoczony całą, zaistniałą sytuacją. Z przerażeniem spogląda na ojca, który stara się wyzwolić z uścisku węży. Cały obraz jest przesączony wzniosłością i grozą.