Ignacy Rzecki jest typem romantyka, którego pozytywizm w swym programie odrzuca. Bohater ten w młodości walczył „za wolność naszą i waszą” na Węgrzech, czyny takie są charakterystyczne dla bohaterów romantyzmu. A także jego wręcz mesjanistyczna wiara w dynastie Napoleonidów, która jakoby powróci i przywróci ład na świecie, świadczą o anachronizmie tej postaci. Rzecki był patriotą, ale takim który już w jego czasie wyszedł z mody. Nawet jego sposób ubierania był z poprzedniej epoki, przez te cechy uchodził on nieraz za dziwaka. W rzeczy samej był postacią poniekąd humorystyczną.

Bohater ten był bardzo niechętny zmianą, świadczy o tym między innymi to że przeprowadził się do mieszkania identycznie to poprzdniego umeblowanego. Był on uczciwy, co kontrastuje z nieuczciwością nowych właścicieli sklepu. Ignacy Rzecki był człowiekiem wiernym swojej pracy subiekta, w której spędził sumiennie i pracowicie większość swojego życia. Jest on wierny również przyjaźni ze Stanisławem Wokulskim, jako że był starym kawalerem czuł do niego niemal że ojcowską miłość. Starał się dla niego czynić co w jego mniemaniu było najlepsze. Przykładem tego było swatanie Wokulskiego z panią Stawską, w której sam się podkochiwał.

Ignacego Rzeckiego można określić krótko jako człowieka nie pasującego do epoki w której przyszło mu żyć, noszącego wciąż ideały z lat jego młodości.