John Donne w “Sonecie X” obala widmo śmierci, jako okrutnej, nieubłaganej i ostatecznej. Najpierw podmiot liryczny porównuję ją do snu, który może dać ulgę duszy człowieka, zmęczonej życiem. Następnie obala wizję okrutnej kostuchy, ukazując prawdę, że jest ona na usługach władców toczących wojny - nie jest autonomiczna