Jacek Soplica to jeden z głównych bohaterów książki „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza. Jacek to ojciec Tadeusza i brat sędziego. Pochodził on ze średniozamożnej szlachty. W młodości uważany był za bardzo przystojnego mężczyznę, do którego wzdychało wiele dziewczyn ze szlacheckich rodzin. Z uwagi na swój bojowy charakter, został przywódcą drobnej szlachty litewskiej i zaskarbił sobie jej zaufanie. Jacek nie siedział samotnie, a poparcia swej idei niepodległościowej szukał wśród mas szlachty zaściankowej i chłopstwa, pobudzając w nich patriotyzm. Był człowiekiem bardzo porywczym i wybuchowym . Mimo wszystko był szczery, otwarty oraz prostolinijny. Ufny, ale jednocześnie mało podejrzliwy i bardzo naiwny . Porywczość i brak rozwagi nie pierwszy raz spowodowały komplikacje w jego życiu. Popełnił wielką zbrodnie. Jacek był żądny sprawiedliwości, nie mógł znieść kłamstwa i obłudy Stolnika, który udawał przyjaciela, choć wcale nim nie był. Jacek to nieodpowiedzialny człowiek, ponieważ po odrzuconych oświadczynach Ewy, ożenił się z inną kobietą, której nie kochał i z którą miał syna Tadeusza. Jednakże po zbrodni, którą popełnił przeszedł przemianę. Stał się człowiekiem pokutnym ale również pokornym. Wstąpił do zakonu i przyjął imię księdza Robaka. Jako emisariusz utrzymujący łączność z Polakami w zaborach, wykazał się bohaterstwem i poświęceniem. Po wstąpieniu do zakonu stał się prawdziwym patriotą, sprawiedliwym ale również uczciwym człowiekiem. Uważam, że Jacek Soplica to wzór patrioty, który wszystko poświęcił w służbie ojczyźnie. Jest postacią dynamiczną, gdyż jego charakter kształtuje się w trakcie trwania akcji utworu. Zbrodnię którą popełnił można usprawiedliwić jego porywczością. Mimo wszystko był człowiekiem o dobrym sercu, dlatego też miał wielkie wyrzuty sumienia po popełnionej zbrodni.