Biblia - księga zwierająca wielką mądrość i prawdę, będąca dla wielu ludzi cennym darem od Stwórcy, pozwalająca na poznanie ponadczasowych norm i zasad. Jej treść napawa nadzieją, bardzo potrzebną w życiu teraźniejszym, a także, przez mnóstwo przykładów z historii, uczy i wychowuje. Nic dziwnego, że dla niezliczonej ilości osób jest ona najważniejszą rzeczą, do której mamy powszechny dostęp. Św. Paweł napisał w 2 Liście do Tymoteusza: “Ty natomiast trwaj w tym, czego się nauczyłeś i co ci zawierzono, bo wiesz, od kogo się nauczyłeś. Od lat bowiem niemowlęcych znasz Pisma Święte, które mogą cię nauczyć mądrości wiodącej ku zbawieniu przez wiarę w Chrystusie Jezusie. Wszelkie Pismo od Boga natchnione /jest/ i pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do kształcenia w sprawiedliwości - aby człowiek Boży był doskonały, przysposobiony do każdego dobrego czynu.” Męczennik jasno oświadcza, że przypowieści zawarte w Biblii, a w szczególności w Nowym Testamencie, dostarczają przykładów godziwego postępowania, co można zaobserwować także w dzisiejszych czasach.

Jednym z najlepszych przykładów owej uniwersalności jest przypowieść o talentach autorstwa św. Mateusza. Odnosi się ona do darów Pańskich, w tekście nazwanych talentami. Właściciela, który je rozdaje, można utożsamić z Bogiem, a służących z ludźmi obdarowanymi przez Pana. Dwóch służących dwukrotnie pomnożyło to, co otrzymali, natomiast jeden z nich ukrył dar i nie wykorzystał go. Przypowieść porusza przede wszystkim problem sprawiedliwości – jeden dostał więcej, inny mniej. To, ile ktoś dostanie, zależy od zdolności, umiejętności i predyspozycji poszczególnych jednostek. Niezależnie od tego, ile otrzymamy, powinniśmy to docenić i uszanować. Należy kształtować w sobie postawę wdzięczności za każdy dar, jaki mamy i dobro, jakie nas spotyka. Wszystkie nasze umiejętności powinny być przez nas należycie wykorzystywane nie tylko dla zaspokojenia własnej przyjemności, ale i w pomocy innym.

Inny ewangelista, św. Łukasz, zawarł w Nowym Testamencie przypowieść o miłosiernym Samarytaninie. Jest ona jedną z najbardziej znanych paraboli, ponieważ niesie ze sobą niebywale ważną mądrość. To historia o człowieku, który nie myślał o różnicach religijnych czy etnicznych dzielących go od leżącego przy drodze Żyda - zobaczył w nim potrzebującego pomocy człowieka. Często sami nie zauważamy lub nie chcemy widzieć takich ludzi. Jednocześnie zawsze znajdujemy sobie ku temu usprawiedliwienie. Owa przypowieść poucza nas, żebyśmy nie mijali nikogo obojętnie, lecz podchodzili i pomagali, tak jak uczynił to Samarytanin. W XXI wieku nieczułość na problemy innych, nawet zupełnie obcych osób, jest olbrzymim problemem, z którym należy walczyć.

Przypowieść o lampie, którą możemy znaleźć w Ewangelii według św. Marka, nie jest tak słynna, jak te wymienione poprzednio. Apostoł opisuje w niej sytuację, kiedy Jezus mówi o lampie zapalanej i stawianej na świeczniku, a nie chowanej pod korcem albo pod łóżkiem, ponieważ „nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw”. Jest to metafora działalności uczniów Jezusa, którzy nie ukrywają prawdy o Królestwie Niebieskim oraz swoich poglądów. Są oni odważni i nie boją się prześladowania. Wiara jest często kojarzona z czymś wstydliwym, a nie z powodem do dumy. Osoby wierzące są niekiedy nękane, co skutkuje zmniejszeniem się ilości ludzi wiernych Bogu. Ta przypowieść zachęca nas do tego, byśmy głośno i otwarcie mówili o tym, w co wierzymy i nie obawiali się negatywnych tego konsekwencji.

Przypowieści zawierają więc nieomylną mądrość, prowadzącą nas do prawego i godnego życia. Wydawać się może, patrząc na obecne wydarzenia na świecie, że jest ona dziś potrzebna bardziej, niż kiedykolwiek. Najpiękniejsze w Biblii jest to, że przemawia ona nie tylko do ludzi wierzących. Pozostali także kierują się zawartymi w niej regułami i wskazówkami, choćby ze względu na ich poprawność oraz nieprzemijalność. Myślę, że przekazywane przez nią treści nigdy nie zanikną i będą kształciły ludzkość do końca świata.