Odkąd człowiek uświadamia sobie swoje miejsce wśród innych ludzi na Ziemi, bezpieczeństwo zaliczane jest do najważniejszych potrzeb i wartości. I też ten sam człowiek wraz z rozwojem cywilizacji generuje coraz to nowe i większe zagrożenia. Zagrożonym stało się życie współczesnego człowieka, kultura będąca jego wytworem, społeczeństwo w którym żyje, państwo którego powinnością jest zapewnienie bezpieczeństwa, kontynent na którym przebywa i glob, gdzie zaistniało życie. Zagrożenia początkowo mało znaczące obecnie stały się tak istotne, że człowiek zamiast czerpać radość z życia wśród tych wszystkich dóbr, które sobie wytworzył i świata, który sobie podporządkował – poczuł strach i ułomność swojej potęgi. Zagadnienie bezpieczeństwa stało się wartością, której znaczenie docenia codziennie każdy człowiek i całe społeczeństwo, a naukowcy próbują je zdefiniować, zbadać i wyjaśnić. Kwestia bezpieczeństwa jest obecna w programach wyborczych licznych polityków, władza usprawiedliwia zwiększenie podatków wydatkami na bezpieczeństwo a zwykli ludzie pragną poczucia bezpieczeństwa. Ogólnie mówiąc nauka o bezpieczeństwie to nic innego jak jedna z dyscyplin naukowych wchodzących w skład obszaru nauk społecznych. Przedmiotem badań nauk o bezpieczeństwie są współczesne systemy bezpieczeństwa o wymiarze militarnym i niemilitarnym działających na różnych poziomach organizacyjnych. Bezpieczeństwo człowieka zawsze było przedmiotem troski człowieka, a z chwilą ukształtowania się naukowych metod poznania i zmieniania rzeczywistości – dominuje także w badaniach naukowych. Różne ośrodki naukowe stosują też różne określenia, które współcześnie przyjmują nazwę : securitologia. Nikt nie wie dlaczego ktoś w ubiegłym wieku nazwał takim terminem nauki o bezpieczeństwie. Od niepamiętnych czasów ludzie ze wszystkich stron świata starali się trzymać jak najdalej od wszelkiego rodzaju zagrożeń i prowadzić bezpieczne życie. Oczywiście nie trudno jest odnaleźć chociażby w historii naszego świata, że potrzeba bezpieczeństwa stanowiła również walka o władzę, która rozgrywa się i będzie rozgrywać się w wymiarze politycznym, militarnym ale również gospodarczym. Subiektywne spojrzenie na aspekt bezpieczeństwa odnosi się nie tylko do świadomości istnienia realnego zagrożenia czy braku takowej świadomości kiedy to zagrożenie występuje ale także często wśród gatunku homo sapiens występuje fałszywa świadomość zagrożenia kiedy w rzeczywistości żadne takowe nie występuje. To właśnie pragnienie i dzisiejsza silna potrzeba bycia bezpiecznym jest jednym z najważniejszych i najpoważniejszych problemów nurtujących społeczność w skali zarówno lokalnej jak i globalnej. Można głośno i wyraźnie powiedzieć, że bezpieczeństwo w wymiarze nie tylko krajowym, bo i międzynarodowym stało się obszarem zainteresowań dzisiejszych mediów, instytucji państwowych i organizacji, struktur międzynarodowych. Jest również przedmiotem badań naukowych oraz jednym z ważniejszych tematów do dyskutowania na różnych konferencjach. Bezpieczeństwo w dzisiejszym świecie występuje jako potrzeba. Słownik języka polskiego definiuje ją jako „to, co jest potrzebne do normalnej egzystencji lub do właściwego funkcjonowania. Natomiast Leszek F. Korzeniowski określa potrzebę, że jest to „szczególny stan organizmu wywołany brakiem czegoś, co jest ze względów biologicznych, społecznych i kulturowych jest niezbędne do istnienia, rozwoju i normalnego funkcjonowania tego organizmu, a także każdej w zasadzie zbiorowości ludzkiej”. Sam Abraham H. Maslow w 1942 roku wysunął teorię, która miała sugerować, że to właśnie potrzeby motywują człowieka. Wszelkie potrzeby ułożył w hierarchię, w której zastosował różne potrzeby człowieka układając je według zasłużonej intensywności. Nie bez powodu bezpieczeństwo znalazło się już na drugim miejscu zaraz po potrzebach fizjologicznych. Umieszczenie nauk o bezpieczeństwie w obszarze nauk społecznych jest uzasadnione. Chociażby dlatego, że postrzeganie problematyki bezpieczeństwa w kategoriach militarnych było charakterystyczne dla systemów politycznych oraz współczesne zagadnienia związane z bezpieczeństwem przede wszystkim posiadają charakter cywilny i wreszcie interdyscyplinarny nowej dyscypliny naukowej, wymaga badania poprzez uwarunkowania polityczne, społeczne, religijne jak i ekonomiczne. Podsumowując, bez zastanowienia pragnę podkreślić, iż nauka o bezpieczeństwie jest nauką społeczną. Za dobry przykład może odpowiadać chociażby to, że bezpieczeństwo stało się istotną ofertą edukacyjną na uczelniach kształcenia wyższego. Gdyż aktualnie już ponad 60 uczelni oferuje naukę na takich kierunkach jak bezpieczeństwo narodowe, bezpieczeństwo wewnętrzne i inżynieria bezpieczeństwa. Ludzie już co raz częściej obawiają się o swoje życie. Dochodzi nawet już do takich sytuacji, iż ludzie powoli boją się wychodzić z własnych domów. Obawiają się sytuacji zagrażających ich bezpieczeństwu, takich jak wypadek na drodze czy atak nieprzyjaciela. Odczuwanie indywidualnego zagrożenia własnej osoby jest wynikiem świadomości stanu bezpieczeństwa w dzisiejszym środowisku lokalnym oraz opinii o stanie bezpieczeństwa w kraju. W naszym dzisiejszym życiu społecznym zaczynamy również obawiać się o bezpieczeństwo naszych bliskich. W dzisiejszych czasach bezpieczeństwo człowieczeństwa staje się coraz bardziej zagrożone. Technologia od przysłowiowych lat dziewięćdziesiątych poszła do przodu a tym samym wskaźnik zagrożenia życia codziennego wzrósł i rosnąć będzie z każdym dziesięcioleciem. Ludzie mają teraz większą świadomość dotyczącą różnego rodzaju ataków terrorystycznych czy klęsk żywiołowych. Zdarzają się tego dnia i o tej godzinie, których człowiek by się nigdy nie spodziewał. Występują w najmniej przewidywanym momencie dla społeczeństwa. Tak nagle i bez ostrzeżenia. Dlatego ludzie czuli się zagrożeni i tak czuć będą się zawsze.