W XXII księdze „Iliady” opisany jest pojedynek Achillesa i Hektora czyli starcie greckiego bohatera i obrońcy Troi. Obydwoje mają inny cel, jeden chce zemsty i chwały a drugi honoru i uznania. Do wypełnienia tego muszą dokonać jednej rzeczy a mianowicie pokonać przeciwnika. Hektor czekał na swojego przeciwnika na polu walki nie pokazując swojego strachu. Gdy pojawia się Achilles , Hektor dzięki swoim zdolnością strategicznym zauważa ze będzie to przegrana walka i w strachu zaczyna uciekać. Jednak Bogowie dają odwagę Hektorowi który wraca na pole bitwy i podejmuje się walki. Przed rozpoczęciem się wali Hektor prosi Achillesa o zawarcie przymierza w ramach którego wygrany potraktuje z szacunkiem ciało przegranego to świadczy o tym że Hektor szanuje zwyczaje związane z pochówkiem ale Achilles na to nie przystaje. Walka się rozpoczyna od strzału z kuszy wykonanego przez Achillesa którego dzięki szybkiej reakcji uniknął Hektor. Hektor ma nadzieje na wygraną gdyż jest świadomy jak wielki wpływ by to miało na losy wojny trojańskiej , że dużo trojan uniknęło by śmierci. Był gotowy poświecić życie za swoich poddanych ,takie zachowanie świadczy o dużej miłości do nich „ Obym ci ją mógł całą w twych piersiach utopić! Lżejsze by się Trojanom stały walki znoje”udowadnia to wszystko podany cytat. Królewicz trojański precyzyjnie wymierza w Achillesa dzidę ale ona odbija się od tarczy Pelida. Hektor zdaje sobie sprawę że to już koniec ale i tak do finału walczy ze wszystkich sił na miecze, nie czuje już strachu , rozpaczy i w tym momencie Achilles zadaje śmiertelny cios w gardło. Przy śmierci Hektor ponownie prosi o oddanie swoich zwłok rodzinie jednakże Grek ponownie się nie zgadza ponieważ chce je zhańbić ,nie bojąc się reakcji bogów. Patrząc na ten fragment widać odrazy że Hektor pokazał nam lepsza postawę niż Achilles. Chciał on zawrzeć sojusz dotyczący szanowania ciała po śmierci co świadczy o jego szacunku do zwyczajów. Miał on również respekt do swojego przeciwnika. Był on młody , zręczny oraz szybki o czym świadczą dwa fragmenty; „ Spełnię czyn, którym będę w późne wieki słynął” a także „ Lecz baczny Hektor, skoro w biegu pocisk błysnął, / Schylił się; grot przeleciał i drga w ziemię wbity”. Bał się śmierci ale w jej obliczu był nadal śmiały. Był świadomy siły przeciwnika oraz potrafił przyznać się do słabości. W przeciwieństwie do Achillesa był opanowany. Moim zdaniem Hektora na pewno można nazwać bohaterem ponieważ mało kto dałby się tak poświecić dla swojego narodu. Wódz trojański budzi mój szacunek. Podziwiam go za opanowanie i honorową postawę.