Sen jest cudownym darem natury, bez którego żaden człowiek nie może funkcjonować. Zazwyczaj nasze dobre samopoczucie zależy od tego jaki był nasz sen. Podczas snu nasz organizm się regeneruje, odpoczywamy ale sen jest także wytworem pewniej aktywności umysłowej. Zygmunt Freud w swojej książce .. Objaśnienie marzeń sennych .. , gdzie przybliżył swoją teorię o tym, że nasz umysł wyraża ukryte lub tłumione emocje poprzez marzenia senne, ale jednocześnie próbuje je zamaskować, dlatego też zapamiętujemy nasze sny w zmienionym kształcie. ,, Bylibyśmy niejako martwi, gdybyśmy już nie mieli o czym marzyć .. słowa Lucy Maud Montgomery.ego z książki .. Anna na uniwersytecie «« , które wiele wyjaśniają. Dopóki o czymś marzymy i mamy nadzieję że nasze marzenie się spełni się nam się żyć. Niektórzy lekarze uważają nawet, że człowiek żyje tak długo, jak długo potrafi marzyć o zrealizowaniu pragnień, niekoniecznie związanych ze zdrowiem. Uważam że sny i marzenia są bardzo ważnym aspektem naszego życia i postaram się to udowodnić poniższymi argumentami. W wizji Nowosilcowa ujawnia się niestabilność misternej konstrukcji, którą wznosi na fałszu i cierpieniu innych ludzi. Jego pozycja jako jednego z najważniejszych ludzi cara wcale nie jest niepodważalna, wystarczy jeden kaprys, by popadł w zapomnienie. Sam mężczyzna, mówiąc przez sen, przejawia niezwykłe emocje, przewraca się, zdaje się łapać oddech. Z kolei diabły czyhające na jego duszę są spokojne, jak gdyby pewne osiągnięcia swego celu. Senatora nazywają najmilszym synem, co zdaje się przesądzać jego los. Zresztą podkreśla to Belzebub, który zabrania towarzyszom prowadzenia duszy urzędnika do piekła, by nie spowodowało to zmiany jego postępowania. Nowosilcow będzie dla nich wspaniałym łupem, a w ognistej otchłani potraktowany zostanie dokładnie w taki sposób, jak zwykł czynić to z ludźmi, których nękał. Fiodor Dostojewski w swojej najsłynniejszej powieści poświęcił wiele miejsca próbom zgłębiania wiedzy o świecie snów. Zarówno przed, jak i po morderstwie, Raskolnikow śnił wizje tak realistyczne, że nie tylko sam bohater, ale również czytelnik, do końca nie wiedzieli, czy to przypadkiem nie dzieje się naprawdę. Powieść jest pełna szczegółowo opisanych snów, najczęściej głównego bohatera taki jak sen o koniu, sny w chorobie i gorączce po zbrodni, sen w syberyjskiej lecznicy. Najbardziej bogaty w symbole jest sen Raskolnikowa, w którym jako siedmioletni chłopiec jest mimowolnym świadkiem zakatowania starej kobyłki przez jej zwyrodniałego właściciela, chłopa Mikołkę. To jeden z najsłynniejszych snów w literaturze światowej. Możemy go interpretować jako ostrzeżenie – oglądając drastyczną scenę zakatowania kobyłki, Rodion czuje paraliżujący strach i grozę, obraz znęcania się nad niewinnym i bezbronnym zwierzęciem. Pokazanie prawdziwej natury bohatera. Raskolnikow w tym śnie jest wrażliwy, sprawia wrażenie niezdolnego do zadawania bólu i cierpienia. Dużą wartość symboliczną miał zabieg ukazania go jako siedmioletniego chłopca. Marzeniem wielu bohaterów literackich było przeżycie wielkiej miłości, uczucia, które połączyłoby kochające się osoby na całe życie: “Takiej miłości każdy młodzian czeka, tak być kochana chce każda dziewczyna czemuż w najświętszym z popędów człowieka tkwi straszliwego cierpienia przyczyna?”. Przytoczony fragment wiersza Johanna Wolfganga Goethego został dołączony do pierwszego wydania “Cierpień młodego Wertera”. Werter jest z pewnością modelowym przykładem nieszczęśliwie zakochanego bohatera. Po perypetiach miłosnych przeżytych w wielkim mieście Werter postanowił poszukać wytchnienia na prowincji, gdzie dane mu było spotkać Charlottę Buff. Pomiędzy nimi narodziła się prawdziwa miłość, która niestety nie mogła rozkwitnąć, bowiem od początku była skazana na niepowodzenie. Charlotta była narzeczoną innego. Zakochany młodzieniec rozpaczał, nie mogąc się pogodzić z rzeczywistością. Swój ból przelewał na papier, pisząc listy do swego przyjaciela Wilhelma. Werter był osobą bardzo wrażliwą. Marzył o powrocie do czasów dzieciństwa. Wierzył, że człowiek jest szczęśliwy jedynie wtedy, kiedy jest dzieckiem. Ostatecznie zdecydował się na gest definitywny, czyli samobójstwo, które popełnił, strzelając do siebie. Werter zapewne nie był jedyną osobą marzącą o wielkim uczuciu. Sądzę, że większość z nas marzyła, albo wciąż marzy, o uczuciu tak potężnym, że aż ocierającym się o szaleństwo lub o śmierć. Nawet ludzie skryci, tajemniczy i zamknięci w sobie mają tego rodzaju marzenia.