W „Makbecie” Williama Szekspira tytułowy bohater staje przed wyborem pomiędzy drogą zbrodni w celu zdobycia tronu i władzy, a pozostaniem zwyczajnym Makbetem – oddanym rycerzem króla Dunkana i dowódcą wojsk szkockich, który wiedzie szczęśliwe życie ze swoją małżonką Lady Makbet. Tragedia małżonków rozpoczyna się w chwili, kiedy Makbet wracając z wygranej bitwy spotyka na swej drodze czarownice. Te przepowiadają mu przyszłość – tron Szkocji –skryte pragnie rycerza. Mimo, że Makbet nie uwierzył wiedźmom napisał o przepowiedni w liście do żony. Lady Makbet postanowiła pomóc losowi ponieważ bardzo kochała męża i tak jak on, a może nawet bardziej pragnęła władzy. Wiedziała, że jest bardzo uczciwy i nie będzie chciał jej zdobywać posługując się zbrodnią. Jednak czuła, że powinna go do morderstwa nakłonić. Choć decyzja o zabiciu króla nie była łatwa, Makbet dokonał tej okrutnej zbrodni i objął władzę w Szkocji. Ale świadomość popełnionego czynu nie daje małżonkom szczęścia. Makbet staje się okrutny. Jest tyranem. Decyzje o kolejnych zbrodniach podejmuje z łatwością. Morduje wszystkich, również kobiety i dzieci, którzy mogliby zagrażać jego władzy. Natomiast Lady Makbet, niegdyś kobieta silna i bezwzględna, nie potrafi udźwignąć ciężaru zła, którego się dopuściła. Samotna i nieszczęśliwa popada w obłęd i popełnia samobójstwo. Wieść o śmierci żony nie zrobiła na Makbecie żadnego wrażenia. Piętno zbrodni, które popełnił dopada i jego. Strach przed utratą władzy i wyrzuty sumienia nie dają mu spokoju. Udaje się więc do czarownic, które przepowiadają jego klęskę. Tak też się dzieje. Makbet ginie w walce przed murami zamku, a w Szkocji nastaje spokój. Szekspir na przykładzie historii Makbeta ukazał potęgę namiętności, która potrafi ze szlachetnego człowieka uczynić zbrodniarza. Ten, który na początku walczył ze złem, sam jest uosobieniem zła i został ukarany.