Deinstytucjonalizacja – to wszelkie działania podejmowane na rzecz tworzenia różnych form usług w środowisku ( w tym usług zdrowotnych), mających na celu zapewnienie właściwej opieki oraz wydłużenie okresu sprawności psychofizycznej i możliwości pełnienia ról społecznych i zawodowych: - osobom z chorobami przewlekłymi, - osobom niepełnosprawnym, - osobom w podeszłym wieku, - dzieciom i młodzieży, - osobom zagrożonym ubóstwem i wykluczeniem społecznym. Deinstytucjonalizacja jest procesem obejmującym: • Rozwój w obrębie społeczności zindywidualizowanych usług o wysokiej jakości, w tym zapobiegających umieszczaniu dzieci i osób dorosłych w zakładach, oraz przeniesie zasobów ze stacjonarnych zakładów opieki długoterminowej w celu świadczenia nowych usług, aby zapewnić długoterminową trwałość wdrożonych rozwiązań, • Planowane zamknięcie stacjonarnych zakładów opieki długoterminowej w ,której dzieci, osoby niepełnosprawne i starsze są odizolowane od społeczeństwa, nie zapewnia się im odpowiedniej opieki wsparcia oraz często nie szanuje się ich praw, • zapewnienie powszechnej dostępności podstawowych usług w dziedzinach takich jak edukacja i szkolenia, zatrudnienie, mieszkalnictwo, opieka zdrowotna oraz transport wszystkim dzieciom i osób.

Fundusze europejskie mogą wesprzeć rozwój wysokiej jakości rodzinnych i środowiskowych form opieki, stanowiących alternatywę dla opieki instytucjonalnej oraz zapewnić dostępność tych usług wszystkim, którzy ich potrzebują. om dorosłym potrzebującym wsparcia. Integracja osób niepełnosprawnych Unia uznaje i szanuje prawo osób niepełnosprawnych do korzystania ze środków mających zapewnić im samodzielność, integrację społeczną i zawodową oraz udział w życiu społeczności. Na terenie całej Unii Europejskiej setki tysięcy osób starszych, niepełnosprawnych, mających problemy ze zdrowiem psychicznym oraz dzieci opuszczonych i wymagających szczególnej ochrony przebywają w dużych zakładach stacjonarnych, co skutkuje ich segregacją. Instytucje te