Ojczyzna to synonim domu, miejsce, gdzie czujemy się bezpieczni, doceniani. Ojczyzna to pojęcie głębokie, które można rozmaicie interpretować. Jest ona pewnym punktem odniesienia, jednak niekoniecznie tym punktem musi być kraj, z którego pochodzimy lub, z którym jesteśmy związani emocjonalnie. To ludzie, którzy nas otaczają, nasze środowisko. Naszą ojczyzną mogą być zasady moralne jakimi się kierujemy, może nią być też religia, którą wyznajemy. O tak rozumianej ojczyźnie pisze Norwid w wierszu “Moja Ojczyzna”. Podmiotem lirycznym jest sam autor. Można przypuszczać, że wiersz jest kierowany do państw i narodów okupujących wówczas tereny Rzeczpospolitej. Wiersz ma charakter przemyśleń. Autor prezentuje swoje stanowisko w sposób spokojny. Nie stara się przekonać nikogo do swoich racji, chce po prostu wypowiedzieć swoje zdanie. Wiersz “Moja Ojczyzna” to swoiste wyznanie wiary Norwida. Utwór przesycony jest treściami filozoficznymi, porusza problemy egzystencjalne. Autorowi nie chodzi o ukazanie religii czy wiary, ale o wskazanie celu, do którego człowiek dąży, miejsca, które jest jego prawdziwym przeznaczeniem.