Król Edyp popełnił zbrodnię w sposób niezawiniony, uciekając przed przeznaczeniem. Kiedy wyrocznia delficka przepowiedziała mu, że zabije ojca, postanowił opuścić rodzinne strony. Pewnego razu, wędrując samotnie, został napadnięty w górach i w trakcie walki z napastnikami zabił jednego z nich, którym – jak się później okazało – był jego ojciec. W ten oto sposób klątwa sprawiła, że Edyp popełnił zbrodnię, a dodatkowo – również zgodnie z przepowiednią – nieświadomie poślubił rodzoną matkę. Tytułowy bohater sam wymierza sobie karę, oślepiając się i skazując na banicję. Zbrodnie Edypa nie są więc jego winą i wynikają wyłącznie z fatum, jakie nad nim ciąży. Kara i wina są w tym przypadku dowodem na przewrotność losu i znikomy wpływ człowieka na własne życie.