Od wieków ludzkość zadaje sobie pytanie od czego zależny jest nasz los. W starożytności wierzono, że o naszym życiu decyduje fatum – czyli przeznaczenie, przed którym stawał człowiek i chcąc czy nie chcąc, nawet bezwiednie podążał jego ścieżką. Natomiast w późniejszych epokach poznajemy bohatera z wolną wolą, który staje się kowalem swojego losu. Sądzę, że właśnie obraz człowieka decydującego o własnych działaniach jest najbliższy rzeczywistości. W tej pracy zajmę się potwierdzeniem powyższej tezy.

Doskonałym przykładem ukazującym człowieka świadomie i dobrowolnie decydującego o swoim losie jest Makbet, tytułowy bohater dramatu Williama Szekspira. Autor poprzez opis losów bohatera ukazuje w jaki sposób żądza władzy wyzwala w człowieku najgorsze instynkty. Makbet usłyszawszy przepowiednię wiedźm zamienia się w człowieka, który ulega silnej pokusie władzy, pragnie rządzić za wszelką cenę, bez względu na konsekwencję. Jednak Makbet wie, że zdobycie korony wiąże się z tym, iż będzie on musiał dokonać królobójstwa. Przez długi czas walczy ze sobą. W końcu jednak przełamuje się i w pełni swojej świadomości decyduje się na zbrodnię. By przyspieszyć wypełnienie się przepowiedni czarownic, zabija Duncana. Ta pierwsza zbrodnia pociąga za sobą kolejne. Sam Makbet mówi:

„Dawno już smaku trwogi zapomniałem
Był czas, gdym drętwiał, słysząc głos puszczyka (…)
czas ten prędko minął;
Przeładowałem się okropnościami
Spoufalone z zgrozą zmysły (…)”.

Z człowieka lękliwego staje się bezwzględnym mordercą. Po każdej kolejnej zbrodni Makbet czuje się pewniejszy i coraz bardziej bezkarny. Jest on typem człowieka, który wie jakie konsekwencje niosą za sobą tak okrutne czyny i w pełni decyduje o swoim losie.

Kolejnym bohaterem, który samodzielnie decyduje o swojej przyszłości jest św. Aleksy. Odrzucił on bogactwa związane z jego pochodzeniem na rzecz ubóstwa i uniżenia, które miało mu pomóc osiągnąć świętość. Postanowił poświęcić swe życie Bogu. Aleksy opuścił dom swego ojca, rozdał cały swój dobytek ubogim i wyruszył w świat. Po jakimś czasie powrócił do rodzinnego miasta, ale robił wszystko, by nikt go nie poznał. Do końca życia mieszkał pod schodami swego domu. Aleksy zrezygnował zarówno z łatwego i prostego życia w bogatym otoczeniu. Całe swe życie ofiarował Bogu i służbie dla Niego. Dzięki swojej postawie zyskał świętość i zbawienie duszy. Przykład Aleksego pokazuje, że to człowiek jest panem swego losu i to on decyduje o swoim życiu, nie zaś Fatum.