,, Pieśń o Rolandzie” była stworzona w średniowieczu przez nieznanego do dziś autora. Jest tzw. Pieśnią o czynie. Ukazany jest nam w niej idealny rycerz, kierujący się w życiu hasłem: Bóg, honor, ojczyzna.

Ronald, jako wojownik, nie boi się stanąć do walki, w której także dzielnie bierze udział. Jednak nawet taki odważny rycerz jak on odczul skutki tej bitwy, gdyż został śmiertelnie zraniony. W chwili umierania tytułowy bohater stara się, aby jego miecz oraz róg nie trafiły w ręce wroga, chowając je pod siebie. Jego śmierć przedstawia nam wizerunek zwycięzcy, gdyż nawet wtedy bohater nie daje za wygrana, patrząc na wrogi kraj.

Jako chrześcijanin, biegnąc zraniony na sam szczyt góry, chce być jak najbliżej „nieba”. Tym samym oddaje sie pokorze, spoglądając w ziemie. Na łożu śmierci modli się do Boga, prósząc o przebaczenie. Bijąc się w pierś, chce odpokutować za własne grzechy. Wie, bowiem, ze tylko dzięki temu będzie mógł przekroczyć „bramę” do królestwa niebieskiego. Gdy umiera, po chwili zstępują dwaj najdostojniejsi aniołowie, aby zabrać jego duszę, ta,. Z skąd przybyli. Ta sytuacja uświadamia nam. Iż wierzący człowiek, swym postępowaniem zasłużył sobie na takie względy, nawet u samego Pana Boga.

Ronald, jako wasal wałczył w imię własnej ojczyzny oraz króla. Zdobywanych ziem nie przywłaszczał sobie, lecz oddawał je pod rządy swego władcy. Jest uważany za zacnego hrabiego. Jako poddany dobrze wypełniał własne obowiązki, dzielnie sprawując służbę. Wspomina o kraju, za którym bardzo tęskni, a także o królu, którego darzy wielkim szacunkiem.

Roland, spełnia wszystkie postawy oraz wartości, jakimi powinien kierować się idealny rycerz średniowiecza. Jako wojownik, bowiem nie posuwa się do nieczystych zagrań, lecz kieruje się honorem i wielka odwaga, która potwierdza nam na polu bitwy. Jest wierzącym chrześcijaninem. Stara się oraz prosi Boga, aby i on mógł otrzymać wielki dar, jakim jest królestwo niebieskie. Za swe postępowanie otrzymał owy dar. Nie zapomnijmy, iż Roland był zacnym wasalem, który kochał własną ojczyznę oraz króla, wspominając ich jak najlepiej.