HISTORIA I DZIAŁALNOŚĆ SKOK „JAWORZNO” Geneza SKOK „Jaworzno” sięga roku 1993, kiedy to z inicjatywy NSZZ „Solidarność”w KWK „Jaworzno” w Jaworznie odbyło się zebranie założycieli Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej w KWK „Jaworzno”. W tym samym roku Sąd Rejonowy wydział VIII Gospodarczo-Rejestrowy w Katowicach dokonał wpisu do rejestru spółdzielczego, dzięki czemu mogliśmy rozpocząć swoją działalność operacyjną. Na początku Spółdzielnia mieściła się w pomieszczeniach na I piętrze biurowca szybu „Kościuszko” w KWK „Jaworzno”, lecz już po dwóch latach otwarto pierwszy punkt kasowy przy KWK „Jaworzno” Szyb „Sobieski”. Kolejne dwa punkty kasowe znajdujące się odpowiednio przy Elektrowni Jaworzno III S.A. oraz przy KWK „Jaworzno” Szyb „Piłsudski” rozpoczęły swoją działalność w roku 1997. Rok później wAdam Mickiewicz w III cz. Dziadów dokonuje opisu polskiego społeczeństwa w czasach zaborów. W latach 1823-24, czyli podczas trwania akcji dramatu, polski naród wyraźnie dzieli się na trzy warstwy: młodych patriotów, arystokrację będącą poplecznikami cara oraz Polaków siłą zmuszonych do służby na rzecz caratu. Autor skupił się na tym opisie szczególnie w scenie siódmej, nazwanej ,,,Salonem warszawskim”. W tej scenie zbiorowej postacie dzielą się na towarzystwo stolikowe i na bohaterów stojących przy drzwiach. Ci, którzy siedzą przy stoliku, czyli arystokracja (damy, literaci, carscy urzędnicy i generałowie) rozmawiają po francusku i czytają w tym języku wiersze.Starannie unikają kontaktu z polską literatutą ( szczególnie z tą „cięższą”) czy rozmów o sprawach politycznych Polski. Nie czują się patriotami, wygodnie im pod rządami cara. Pokazują również obojętność wobec antypolskich działań Nowocilcowa, a nawet ubolewają nad jego wyjazdem z Warszawy, ponieważ organizował on wspaniałe bale. Zupełnie inaczej miewa się sytuacja u młodych patriorów stojących przy drzwiach. W przeciwieństwie do arystokracji w pełni angażują się w walkę o niepodległość ojczyzny, poczuwają się do odpowiedzialności za sprawy polityczne kraju oraz opowiadają o znajomych im ofiarach represji polityki carskiej (opowieść o Cichowskim). Warto wspomnieć jeszcze o postaciach Doktora, Bajkowa i Pelikana. Stojący po stronie zaborcy, poplecznicy Nowocilcowa występują przeciwko polskim patriotom. Zwłaszcza te postacie ukazują negatywną stronę obrazu polskiego społeczeństwa, w którym nie wszystkich stać na poświęcenia dla dobra kraju. Można uznać, że zarowno arystokracją ze sceny VII, jak i polską służbą Nowocilcowa kieruje strach o własne bezpieczeństwo. Decydują więc zadbać o swoje dobro, zaniechając walkę o dobro ojczyzny. Doskonale rożnicę pomiędzy tymi wasrtwami opisuje jeden z bohaterów, Wysocki: ,, Nasz naród jak lawa,/ Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa,/ Lecz wewnętrznęgo ognia sto lat nie wyziębi;/ Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi” Naród jest porównany do lawy. Warstwą zewnętrzną są zausznicy cara, których wręcz nazwano plugawymi, natomiast wewnętrznym ogniem, mającym nigdy nie osłabnąć jest każdy Polak walczący o niepodległość. Prócz tego, warto wspomnieć o trzeciej grupie, czyli o Polakach przymuszonych do służby carowi. Taką postacią pojawiającą się w III cz.,, Dziadów” jest Kapral, który mówi: ,,(…) car mię tym oszpecił mundurem szelmowskim”. Słowa te wyraźnie odzwieciedlają stosunek przymuszonych Polaków do służby. Sam Kapral jest tylko jednym z wielu przykładów przymusowych wcieleń do rosyjskich armii podczas zaborów. Autor w swoim dziele nie ma na celu tylko i wyłącznie pochwalić postępowania narodu polskiego - pokazuje również ludzi niezdolnych do patriotycznej postawy. Przedstawia społeczeństwo niejednolite, różniące się w swoim postępowaniu. Jednocześnie ukazując negatywną postawę niektórych bohaterów, uświetnia zachowanie innych. związku z likwidacją Kopalni Węgla Kamiennego „Jaworzno” w Jaworznie Zebranie Przedstawicieli dokonało zmian w statucie i przyjęliśmy nazwę SKOK „Jaworzno”. Idąc naprzeciw potrzebom klientów w 1999 roku otworzyliśmy kolejny punkt kasowy na terenie miasta Jaworzna w dzielnicy Szczakowa. W kolejnych dwóch Adam Mickiewicz w III cz. Dziadów dokonuje opisu polskiego społeczeństwa w czasach zaborów. W latach 1823-24, czyli podczas trwania akcji dramatu, polski naród wyraźnie dzieli się na trzy warstwy: młodych patriotów, arystokrację będącą poplecznikami cara oraz Polaków siłą zmuszonych do służby na rzecz caratu. Autor skupił się na tym opisie szczególnie w scenie siódmej, nazwanej ,,,Salonem warszawskim”. W tej scenie zbiorowej postacie dzielą się na towarzystwo stolikowe i na bohaterów stojących przy drzwiach. Ci, którzy siedzą przy stoliku, czyli arystokracja (damy, literaci, carscy urzędnicy i generałowie) rozmawiają po francusku i czytają w tym języku wiersze.Starannie unikają kontaktu z polską literatutą ( szczególnie z tą „cięższą”) czy rozmów o sprawach politycznych Polski. Nie czują się patriotami, wygodnie im pod rządami cara. Pokazują również obojętność wobec antypolskich działań Nowocilcowa, a nawet ubolewają nad jego wyjazdem z Warszawy, ponieważ organizował on wspaniałe bale. Zupełnie inaczej miewa się sytuacja u młodych patriorów stojących przy drzwiach. W przeciwieństwie do arystokracji w pełni angażują się w walkę o niepodległość ojczyzny, poczuwają się do odpowiedzialności za sprawy polityczne kraju oraz opowiadają o znajomych im ofiarach represji polityki carskiej (opowieść o Cichowskim). Warto wspomnieć jeszcze o postaciach Doktora, Bajkowa i Pelikana. Stojący po stronie zaborcy, poplecznicy Nowocilcowa występują przeciwko polskim patriotom. Zwłaszcza te postacie ukazują negatywną stronę obrazu polskiego społeczeństwa, w którym nie wszystkich stać na poświęcenia dla dobra kraju. Można uznać, że zarowno arystokracją ze sceny VII, jak i polską służbą Nowocilcowa kieruje strach o własne bezpieczeństwo. Decydują więc zadbać o swoje dobro, zaniechając walkę o dobro ojczyzny. Doskonale rożnicę pomiędzy tymi wasrtwami opisuje jeden z bohaterów, Wysocki: ,, Nasz naród jak lawa,/ Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa,/ Lecz wewnętrznęgo ognia sto lat nie wyziębi;/ Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi” Naród jest porównany do lawy. Warstwą zewnętrzną są zausznicy cara, których wręcz nazwano plugawymi, natomiast wewnętrznym ogniem, mającym nigdy nie osłabnąć jest każdy Polak walczący o niepodległość. Prócz tego, warto wspomnieć o trzeciej grupie, czyli o Polakach przymuszonych do służby carowi. Taką postacią pojawiającą się w III cz.,, Dziadów” jest Kapral, który mówi: ,,(…) car mię tym oszpecił mundurem szelmowskim”. Słowa te wyraźnie odzwieciedlają stosunek przymuszonych Polaków do służby. Sam Kapral jest tylko jednym z wielu przykładów przymusowych wcieleń do rosyjskich armii podczas zaborów. Autor w swoim dziele nie ma na celu tylko i wyłącznie pochwalić postępowania narodu polskiego - pokazuje również ludzi niezdolnych do patriotycznej postawy. Przedstawia społeczeństwo niejednolite, różniące się w swoim postępowaniu. Jednocześnie ukazując negatywną postawę niektórych bohaterów, uświetnia zachowanie innych. latach nadal przybywało punktów kasowych, w tym pierwsze zamiejscowe, jak np. otwarcie punktu kasowego w Skawinie, Krzeszowicach, Brzesku czy Bochni. Pod koniec 2001 roku jako strona przejmująca, dokonaliśmy połączenia ze Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo-Kredytową w Trzebini, rozszerzając w tenAdam Mickiewicz w III cz. Dziadów dokonuje opisu polskiego społeczeństwa w czasach zaborów. W latach 1823-24, czyli podczas trwania akcji dramatu, polski naród wyraźnie dzieli się na trzy warstwy: młodych patriotów, arystokrację będącą poplecznikami cara oraz Polaków siłą zmuszonych do służby na rzecz caratu. Autor skupił się na tym opisie szczególnie w scenie siódmej, nazwanej ,,,Salonem warszawskim”. W tej scenie zbiorowej postacie dzielą się na towarzystwo stolikowe i na bohaterów stojących przy drzwiach. Ci, którzy siedzą przy stoliku, czyli arystokracja (damy, literaci, carscy urzędnicy i generałowie) rozmawiają po francusku i czytają w tym języku wiersze.Starannie unikają kontaktu z polską literatutą ( szczególnie z tą „cięższą”) czy rozmów o sprawach politycznych Polski. Nie czują się patriotami, wygodnie im pod rządami cara. Pokazują również obojętność wobec antypolskich działań Nowocilcowa, a nawet ubolewają nad jego wyjazdem z Warszawy, ponieważ organizował on wspaniałe bale. Zupełnie inaczej miewa się sytuacja u młodych patriorów stojących przy drzwiach. W przeciwieństwie do arystokracji w pełni angażują się w walkę o niepodległość ojczyzny, poczuwają się do odpowiedzialności za sprawy polityczne kraju oraz opowiadają o znajomych im ofiarach represji polityki carskiej (opowieść o Cichowskim). Warto wspomnieć jeszcze o postaciach Doktora, Bajkowa i Pelikana. Stojący po stronie zaborcy, poplecznicy Nowocilcowa występują przeciwko polskim patriotom. Zwłaszcza te postacie ukazują negatywną stronę obrazu polskiego społeczeństwa, w którym nie wszystkich stać na poświęcenia dla dobra kraju. Można uznać, że zarowno arystokracją ze sceny VII, jak i polską służbą Nowocilcowa kieruje strach o własne bezpieczeństwo. Decydują więc zadbać o swoje dobro, zaniechając walkę o dobro ojczyzny. Doskonale rożnicę pomiędzy tymi wasrtwami opisuje jeden z bohaterów, Wysocki: ,, Nasz naród jak lawa,/ Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa,/ Lecz wewnętrznęgo ognia sto lat nie wyziębi;/ Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi” Naród jest porównany do lawy. Warstwą zewnętrzną są zausznicy cara, których wręcz nazwano plugawymi, natomiast wewnętrznym ogniem, mającym nigdy nie osłabnąć jest każdy Polak walczący o niepodległość. Prócz tego, warto wspomnieć o trzeciej grupie, czyli o Polakach przymuszonych do służby carowi. Taką postacią pojawiającą się w III cz.,, Dziadów” jest Kapral, który mówi: ,,(…) car mię tym oszpecił mundurem szelmowskim”. Słowa te wyraźnie odzwieciedlają stosunek przymuszonych Polaków do służby. Sam Kapral jest tylko jednym z wielu przykładów przymusowych wcieleń do rosyjskAdam Mickiewicz w III cz. Dziadów dokonuje opisu polskiego społeczeństwa w czasach zaborów. W latach 1823-24, czyli podczas trwania akcji dramatu, polski naród wyraźnie dzieli się na trzy warstwy: młodych patriotów, arystokrację będącą poplecznikami cara oraz Polaków siłą zmuszonych do służby na rzecz caratu. Autor skupił się na tym opisie szczególnie w scenie siódmej, nazwanej ,,,Salonem warszawskim”. W tej scenie zbiorowej postacie dzielą się na towarzystwo stolikowe i na bohaterów stojących przy drzwiach. Ci, którzy siedzą przy stoliku, czyli arystokracja (damy, literaci, carscy urzędnicy i generałowie) rozmawiają po francusku i czytają w tym języku wiersze.Starannie unikają kontaktu z polską literatutą ( szczególnie z tą „cięższą”) czy rozmów o sprawach politycznych Polski. Nie czują się patriotami, wygodnie im pod rządami cara. Pokazują również obojętność wobec antypolskich działań Nowocilcowa, a nawet ubolewają nad jego wyjazdem z Warszawy, ponieważ organizował on wspaniałe bale. Zupełnie inaczej miewa się sytuacja u młodych patriorów stojących przy drzwiach. W przeciwieństwie do arystokracji w pełni angażują się w walkę o niepodległość ojczyzny, poczuwają się do odpowiedzialności za sprawy polityczne kraju oraz opowiadają o znajomych im ofiarach represji polityki carskiej (opowieść o Cichowskim). Warto wspomnieć jeszcze o postaciach Doktora, Bajkowa i Pelikana. Stojący po stronie zaborcy, poplecznicy Nowocilcowa występują przeciwko polskim patriotom. Zwłaszcza te postacie ukazują negatywną stronę obrazu polskiego społeczeństwa, w którym nie wszystkich stać na poświęcenia dla dobra kraju. Można uznać, że zarowno arystokracją ze sceny VII, jak i polską służbą Nowocilcowa kieruje strach o własne bezpieczeństwo. Decydują więc zadbać o swoje dobro, zaniechając walkę o dobro ojczyzny. Doskonale rożnicę pomiędzy tymi wasrtwami opisuje jeden z bohaterów, Wysocki: ,, Nasz naród jak lawa,/ Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa,/ Lecz wewnętrznęgo ognia sto lat nie wyziębi;/ Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi” Naród jest porównany do lawy. Warstwą zewnętrzną są zausznicy cara, których wręcz nazwano plugawymi, natomiast wewnętrznym ogniem, mającym nigdy nie osłabnąć jest każdy Polak walczący o niepodległość. Prócz tego, warto wspomnieć o trzeciej grupie, czyli o Polakach przymuszonych do służby carowi. Taką postacią pojawiającą się w III cz.,, Dziadów” jest Kapral, który mówi: ,,(…) car mię tym oszpecił mundurem szelmowskim”. Słowa te wyraźnie odzwieciedlają stosunek przymuszonych Polaków do służby. Sam Kapral jest tylko jednym z wielu przykładów przymusowych wcieleń do rosyjskich armii podczas zaborów. Autor w swoim dziele nie ma na celu tylko i wyłącznie pochwalić postępowania narodu polskiego - pokazuje również ludzi niezdolnych do patriotycznej postawy. Przedstawia społeczeństwo niejednolite, różniące się w swoim postępowaniu. Jednocześnie ukazując negAdam Mickiewicz w III cz. Dziadów dokonuje opisu polskiego społeczeństwa w czasach zaborów. W latach 1823-24, czyli podczas trwania akcji dramatu, polski naród wyraźnie dzieli się na trzy warstwy: młodych patriotów, arystokrację będącą poplecznikami cara oraz Polaków siłą zmuszonych do służby na rzecz caratu. Autor skupił się na tym opisie szczególnie w scenie siódmej, nazwanej ,,,Salonem warszawskim”. W tej scenie zbiorowej postacie dzielą się na towarzystwo stolikowe i na bohaterów stojących przy drzwiach. Ci, którzy siedzą przy stoliku, czyli arystokracja (damy, literaci, carscy urzędnicy i generałowie) rozmawiają po francusku i czytają w tym języku wiersze.Starannie unikają kontaktu z polską literatutą ( szczególnie z tą „cięższą”) czy rozmów o sprawach politycznych Polski. Nie czują się patriotami, wygodnie im pod rządami cara. Pokazują również obojętność wobec antypolskich działań Nowocilcowa, a nawet ubolewają nad jego wyjazdem z Warszawy, ponieważ organizował on wspaniałe bale. Zupełnie inaczej miewa się sytuacja u młodych patriorów stojących przy drzwiach. W przeciwieństwie do arystokracji w pełni angażują się w walkę o niepodległość ojczyzny, poczuwają się do odpowiedzialności za sprawy polityczne kraju oraz opowiadają o znajomych im ofiarach represji polityki carskiej (opowieść o Cichowskim). Warto wspomnieć jeszcze o postaciach Doktora, Bajkowa i Pelikana. Stojący po stronie zaborcy, poplecznicy Nowocilcowa występują przeciwko polskim patriotom. Zwłaszcza te postacie ukazują negatywną stronę obrazu polskiego społeczeństwa, w którym nie wszystkich stać na poświęcenia dla dobra kraju. Można uznać, że zarowno arystokracją ze sceny VII, jak i polską służbą Nowocilcowa kieruje strach o własne bezpieczeństwo. Decydują więc zadbać o swoje dobro, zaniechając walkę o dobro ojczyzny. Doskonale rożnicę pomiędzy tymi wasrtwami opisuje jeden z bohaterów, Wysocki: ,, Nasz naród jak lawa,/ Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa,/ Lecz wewnętrznęgo ognia sto lat nie wyziębi;/ Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi” Naród jest porównany do lawy. Warstwą zewnętrzną są zausznicy cara, których wręcz nazwano plugawymi, natomiast wewnętrznym ogniem, mającym nigdy nie osłabnąć jest każdy Polak walczący o niepodległość. Prócz tego, warto wspomnieć o trzeciej grupie, czyli o Polakach przymuszonych do służby carowi. Taką postacią pojawiającą się w III cz.,, Dziadów” jest Kapral, który mówi: ,,(…) car mię tym oszpecił mundurem szelmowskim”. Słowa te wyraźnie odzwieciedlają stosunek przymuszonych Polaków do służby. Sam Kapral jest tylko jednym z wielu przykładów przymusowych wcieleń do rosyjskich armii podczas zaborów. Autor w swoim dziele nie ma na celu tylko i wyłącznie pochwalić postępowania narodu polskiego - pokazuje również ludzi niezdolnych do patriotycznej postawy. PrzAdam Mickiewicz w III cz. Dziadów dokonuje opisu polskiego społeczeństwa w czasach zaborów. W latach 1823-24, czyli podczas trwania akcji dramatu, polski naród wyraźnie dzieli się na trzy warstwy: młodych patriotów, arystokrację będącą poplecznikami cara oraz Polaków siłą zmuszonych do służby na rzecz caratu. Autor skupił się na tym opisie szczególnie w scenie siódmej, nazwanej ,,,Salonem warszawskim”. W tej scenie zbiorowej postacie dzielą się na towarzystwo stolikowe i na bohaterów stojących przy drzwiach. Ci, którzy siedzą przy stoliku, czyli arystokracja (damy, literaci, carscy urzędnicy i generałowie) rozmawiają po francusku i czytają w tym języku wiersze.Starannie unikają kontaktu z polską literatutą ( szczególnie z tą „cięższą”) czy rozmów o sprawach politycznych Polski. Nie czują się patriotami, wygodnie im pod rządami cara. Pokazują również obojętność wobec antypolskich działań Nowocilcowa, a nawet ubolewają nad jego wyjazdem z Warszawy, ponieważ organizował on wspaniałe bale. Zupełnie inaczej miewa się sytuacja u młodych patriorów stojących przy drzwiach. W przeciwieństwie do arystokracji w pełni angażują się w walkę o niepodległość ojczyzny, poczuwają się do odpowiedzialności za sprawy polityczne kraju oraz opowiadają o znajomych im ofiarach represji polityki carskiej (opowieść o Cichowskim). Warto wspomnieć jeszcze o postaciach Doktora, Bajkowa i Pelikana. Stojący po stronie zaborcy, poplecznicy Nowocilcowa występują przeciwko polskim patriotom. Zwłaszcza te postacie ukazują negatywną stronę obrazu polskiego społeczeństwa, w którym nie wszystkich stać na poświęcenia dla dobra kraju. Można uznać, że zarowno arystokracją ze sceny VII, jak i polską służbą Nowocilcowa kieruje strach o własne bezpieczeństwo. Decydują więc zadbać o swoje dobro, zaniechając walkę o dobro ojczyzny. Doskonale rożnicę pomiędzy tymi wasrtwami opisuje jeden z bohaterów, Wysocki: ,, Nasz naród jak lawa,/ Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa,/ Lecz wewnętrznęgo ognia sto lat nie wyziębi;/ Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi” Naród jest porównany do lawy. Warstwą zewnętrzną są zausznicy cara, których wręcz nazwano plugawymi, natomiast wewnętrznym ogniem, mającym nigdy nie osłabnąć jest każdy Polak walczący o niepodległość. Prócz tego, warto wspomnieć o trzeciej grupie, czyli o Polakach przymuszonych do służby carowi. Taką postacią pojawiającą się w III cz.,, Dziadów” jest Kapral, który mówi: ,,(…) car mię tym oszpecił mundurem szelmowskim”. Słowa te wyraźnie odzwieciedlają stosunek przymuszonych Polaków do służby. Sam Kapral jest tylko jednym z wielu przykładów przymusowych wcieleń Adam Mickiewicz w III cz. Dziadów dokonuje opisu polskiego społeczeństwa w czasach zaborów. W latach 1823-24, czyli podczas trwania akcji dramatu, polski naród wyraźnie dzieli się na trzy warstwy: młodych patriotów, arystokrację będącą poplecznikami cara oraz Polaków siłą zmuszonych do służby na rzecz caratu. Autor skupił się na tym opisie szczególnie w scenie siódmej, nazwanej ,,,Salonem warszawskim”. W tej scenie zbiorowej postacie dzielą się na towarzystwo stolikowe i na bohaterów stojących przy drzwiach. Ci, którzy siedzą przy stoliku, czyli arystokracja (damy, literaci, carscy urzędnicy i generałowie) rozmawiają po francusku i czytają w tym języku wiersze.Starannie unikają kontaktu z polską literatutą ( szczególnie z tą „cięższą”) czy rozmów o sprawach politycznych Polski. Nie czują się patriotami, wygodnie im pod rządami cara. Pokazują również obojętność wobec antypolskich działań Nowocilcowa, a nawet ubolewają nad jego wyjazdem z Warszawy, ponieważ organizował on wspaniałe bale. Zupełnie inaczej miewa się sytuacja u młodych patriorów stojących przy drzwiach. W przeciwieństwie do arystokracji w pełni angażują się w walkę o niepodległość ojczyzny, poczuwają się do odpowiedzialności za sprawy polityczne kraju oraz opowiadają o znajomych im ofiarach represji polityki carskiej (opowieść o Cichowskim). Warto wspomnieć jeszcze o postaciach Doktora, Bajkowa i Pelikana. Stojący po stronie zaborcy, poplecznicy Nowocilcowa występują przeciwko polskim patriotom. Zwłaszcza te postacie ukazują negatywną stronę obrazu polskiego społeczeństwa, w którym nie wszystkich stać na poświęcenia dla dobra kraju. Można uznać, że zarowno arystokracją ze sceny VII, jak i polską służbą Nowocilcowa kieruje strach o własne bezpieczeństwo. Decydują więc zadbać o swoje dobro, zaniechając walkę o dobro ojczyzny. Doskonale rożnicę pomiędzy tymi wasrtwami opisuje jeden z bohaterów, Wysocki: ,, Nasz naród jak lawa,/ Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa,/ Lecz wewnętrznęgo ognia sto lat nie wyziębi;/ Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi” Naród jest porównany do lawy. Warstwą zewnętrzną są zausznicy cara, których wręcz nazwano plugawymi, natomiast wewnętrznym ogniem, mającym nigdy nie osłabnąć jest każdy Polak walczący o niepodległość. Prócz tego, warto wspomnieć o trzeciej grupie, czyli o Polakach przymuszonych do służby carowi. Taką postacią pojawiającą się w III cz.,, Dziadów” jest Kapral, który mówi: ,,(…) car mię tym oszpecił mundurem szelmowskim”. Słowa te wyraźnie odzwieciedlają stosunek przymuszonych Polaków do służby. Sam Kapral jest tylko jednym z wielu przykładów przymusowych wcieleń do rosyjskich armii podczas zaborów. Autor w swoim dziele nie ma na celu tylko i wyłącznie pochwalić postępowania narodu polskiego - pokazuje również ludzi niezdolnych do patriotycznej postawy. Przedstawia społeczeństwo niejednolite, różniące się w swoim postępowaniu. Jednocześnie ukazując negatywną postawę niektórych bohaterów, uświetnia zachowanie innych. do rosyjskich armii podczas zaborów. Autor w swoim dziele nie ma na celu tylko i wyłącznie pochwalić postępowania narodu polskiego - pokazuje również ludzi niezdolnych do patriotycznej postawy. Przedstawia społeczeństwo niejednolite, różniące się w swoim postępowaniu. Jednocześnie ukazując negatywną postawę niektórych bohaterów, uświetnia zachowanie innych. edstawia społeczeństwo niejednolite, różniące się w swoim postępowaniu. Jednocześnie ukazując negatywną postawę niektórych bohaterów, uświetnia zachowanie innych. atywną postawę niektórych bohaterów, uświetnia zachowanie innych. ich armii podczas zaborów. Autor w swoim dziele nie ma na celu tylko i wyłącznie pochwalić postępowania narodu polskiego - pokazuje również ludzi niezdolnych do patriotycznej postawy. Przedstawia społeczeństwo niejednolite, różniące się w swoim postępowaniu. Jednocześnie ukazując negatywną postawę niektórych bohaterów, uświetnia zachowanie innych. sposób zasięg świadczenia usług finansowych na terenie miasta Trzebini i okolic. W następnych latach SKOK „Jaworzno” nadal prężnie rozwijała swoją infrastrukturę, czego przykładem jest otwarcie kolejnych ośmiu punktów kasowych w coraz dalszych lokalizacjach (Miechów, Wolbrom, Jędrzejów, Staszów, Końskie, Zakliczyn, Wojnicz, Chmielnik). Dzień 22 września 2003 roku rozpoczęliśmy w naszej nowej siedzibie głównej przy ul. Gwarków 2, która służy nam po dziś dzień i na trwałe wpisała się w wizerunek miasta Jaworzna. Mając cały czas na celu zarówno rozwój Kasy, komfort obsługi klienta jak i rosnące oczekiwania naszych Członków dążyliśmy do ciągłych modernizacji i rozwoju Punktów Kasowych. Sprawna i wygodna obsługa stała się naszym priorytetem. W latach 2004-2005 zarówno miały miejsce przeniesienia Punktów Kasowych (Skawina, Jaworzno-Osiedle Stałe, Trzebinia, Krzeszowice, Wolbrom) jak i otwieranie kolejnych (Kielce, Rawa Mazowiecka, Łódź). Największym przedsięwzięciem roku 2006 było podjęcie przez Zebranie Przedstawicieli uchwały o połączeniu ze Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo- Kredytową „Jan Kanty” jako Kasą przejmowaną. Rok 2006 pod kątem rozszerzania działalności o nowe punkty kasowe zamykamy w listopadzie, kiedy to zaczyna swoją pracę już trzeci punkt kasowy w Łodzi. W latach 2007-2009 kontynuujemy nadal prace związane ze zmianami lokalizacji wybranych punktów kasowych/Oddziałów i dostosowaniem ich infrastruktury do przyjętych przez Zarząd SKOK standardów. Nowymi punktami stają się kolejno: Gniezno, Brzesko, Łowicz, Poznań, Głowno oraz Kazimierza Wielka. Modernizację przeszły oddziały w Krotoszynie, Chrzanowie, Wieliczce, Kościanie, Olkuszu i Zabierzowie. Przeniesiono również Punkty Kasowe w Kielcach i Myszkowie. Rok 2010 upłynął pod znakiem jeszcze dynamiczniejszego rozwoju. Obok odbywających się modernizacji i zmian lokalizacji w Obornikach Wielkopolskich, Krakowie oraz Staszowie i Bukownie, SKOK „Jaworzno” uruchomiła 6 nowych punktów kasowych. Jako pierwszy otwarty został w lutym PK w Piotrkowie Trybunalskim rozszerzając zakres działalności w Regionie Łódzkim. Kolejny miesiąc – marzec to kolejny nowy PK otwarty w Regionie Świętokrzyskim w Opatowie. W sierpniu otwarty został w Szamotułach ósmy PK w Regionie Wielkopolska Północna. Od października natomiast po otwarciu PK w Środzie Wielkopolskiej również 8 placówek posiada Region Wielkopolska Południowa. W listopadzie, przedostatni w roku 2010 otwarty został PK w Dębicy w Regionie Małopolska Wschodnia. Rozszerzanie działalności o kolejne placówki w roku 2010 zakończone zostało po otwarciu PK w Sieradzu w Regionie Łódzkim. To oczywiście nie koniec rozwoju. Rok 2011-2012 to kolejne modernizacje oraz nowe lokalizacje. W tych latach bowiem, SKOK „Jaworzno” uruchomiła 5 nowych punktów kasowych: Strzyżów, Jasło, Czarnków, Pińczów, Jarocin, Busko Zdrój. Ponadto zmodernizowano i przeniesiono lokalizację 5 oddziałów: Katowice, Jaworzno-Rynek, Chmielnik, Maków Podhalański, Leszno oraz Olkusz. To oczywiście nie koniec rozwoju SKOK „Jaworzno”. W roku 2013 SKOK „Jaworzno” zaplanowała i dokonała wydzielenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa wydzielając dwie spółki: MS Partner Sp. z o.o. oraz Partner Finanse Sp. z o.o.. MS Partner Sp. z o.o. miała w swoim zakresie usługi marketingowe, rekrutacyjne oraz szkoleniowe na rzecz SKOK „Jaworzno”. Partner Finanse Sp. z o.o. realizuje usługi w zakresie pośrednictwa w wykonywaniu czynności związanych z gromadzeniem środków pieniężnych przez członków SKOK „Jaworzno”, udzielaniem pożyczek i kredytów dla członków SKOK ”Jaworzno” oraz przeprowadzaniem na ich rzecz i zlecenie rozliczeń finansowych. W 2013 roku SKOK „Jaworzno” zaczęła uczestniczyć w ustawowym systemie ochrony środków pieniężnych Bankowego Funduszu Gwarancyjnego. Jego celem jest zapewnienie deponentom wypłaty środków gwarantowanych w razie ich niedostępności. W tym samym roku otwarty został również kolejny Oddział – Włoszczowa. W kolejnych latach nastąpiła optymalizacja struktur sieci sprzedaży. W lutym 2016 roku MS Partner Sp. z o.o. została wcielona w strukturę Partner Finanse Sp. z o.o. 4-ego sierpnia 2016 roku Komisja Nadzoru Finansowego ustanowiła Zarządcę Komisarycznego w SKOK „Jaworzno”. SKOK „Jaworzno” jest Kasą nowoczesną, prowadzącą innowacyjną politykę gospodarczoadministracyjną, która tworzy coraz to doskonalsze systemy umożliwiające lepsze powiązania pomiędzy szkoleniami, techniką, administracją i rynkiem. A doświadczenia czerpie od najlepszych. Stąd niemalże od samego początku działalności Kasa podpisała umowę partnerską z Delta Community Credit Union ze Stanów Zjednoczonych działającą przy liniach lotniczych Delta w Atlancie, która to umowa ma na celu nawiązanie kontaktów, współpracę i wymianę własnych doświadczeń , które są cennym fundamentem w rozwoju Kasy. Efektem takiej współpracy są cykliczne robocze wizyty przedstawicieli zaprzyjaźnionych Kas. Ostatnio w czerwcu 2016 r. gościliśmy w Polsce przedstawicieli Delty. Przez wszystkie lata swojej działalności aż po dziś dzień SKOK „Jaworzno” czynnie wspiera swoich Członków nie tylko w potrzebach finansowych. Wspieramy wiele inicjatyw kulturalnych, charytatywnych i sportowych. Wiele szkół mogło, i nadal może, liczyć nie tylko na naszą pomoc i wsparcie materialne. Dzięki konkursom „OMNIBUS” krzewimy edukację finansową wśród młodzieży. Nasza „dmuchana” zjeżdżalnia brała udział w wielu imprezach, służąc lokalnym społecznościom. Prężnie z roku na rok realizujemy tym samym nasze statutowe działania: propagowanie oszczędności i gospodarności, upowszechnianie idei finansowej samopomocy oraz kształtowanie umiejętności zarządzania finansami. Dbając o potrzeby naszych członków stale się rozwijamy i ulepszamy. Naszym priorytetem jest profesjonalna i rzetelna obsługa, czego efektem jest duże grono osób, które do nas dołączyło liczące już ponad 122 000 członków.Adam Mickiewicz w III cz. Dziadów dokonuje opisu polskiego społeczeństwa w czasach zaborów. W latach 1823-24, czyli podczas trwania akcji dramatu, polski naród wyraźnie dzieli się na trzy warstwy: młodych patriotów, arystokrację będącą poplecznikami cara oraz Polaków siłą zmuszonych do służby na rzecz caratu. Autor skupił się na tym opisie szczególnie w scenie siódmej, nazwanej ,,,Salonem warszawskim”. W tej scenie zbiorowej postacie dzielą się na towarzystwo stolikowe i na bohaterów stojących przy drzwiach. Ci, którzy siedzą przy stoliku, czyli arystokracja (damy, literaci, carscy urzędnicy i generałowie) rozmawiają po francusku i czytają w tym języku wiersze.Starannie unikają kontaktu z polską literatutą ( szczególnie z tą „cięższą”) czy rozmów o sprawach politycznych Polski. Nie czują się patriotami, wygodnie im pod rządami cara. Pokazują również obojętność wobec antypolskich działań Nowocilcowa, a nawet ubolewają nad jego wyjazdem z Warszawy, ponieważ organizował on wspaniałe bale. Zupełnie inaczej miewa się sytuacja u młodych patriorów stojących przy drzwiach. W przeciwieństwie do arystokracji w pełni angażują się w walkę o niepodległość ojczyzny, poczuwają się do odpowiedzialności za sprawy polityczne kraju oraz opowiadają o znajomych im ofiarach represji polityki carskiej (opowieść o Cichowskim). Warto wspomnieć jeszcze o postaciach Doktora, Bajkowa i Pelikana. Stojący po stronie zaborcy, poplecznicy Nowocilcowa występują przeciwko polskim patriotom. Zwłaszcza te postacie ukazują negatywną stronę obrazu polskiego społeczeństwa, w którym nie wszystkich stać na poświęcenia dla dobra kraju. Można uznać, że zarowno arystokracją ze sceny VII, jak i polską służbą Nowocilcowa kieruje strach o własne bezpieczeństwo. Decydują więc zadbać o swoje dobro, zaniechając walkę o dobro ojczyzny. Doskonale rożnicę pomiędzy tymi wasrtwami opisuje jeden z bohaterów, Wysocki: ,, Nasz naród jak lawa,/ Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa,/ Lecz wewnętrznęgo ognia sto lat nie wyziębi;/ Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi” Naród jest porównany do lawy. Warstwą zewnętrzną są zausznicy cara, których wręcz nazwano plugawymi, natomiast wewnętrznym ogniem, mającym nigdy nie osłabnąć jest każdy Polak walczący o niepodległość. Prócz tego, warto wspomnieć o trzeciej grupie, czyli o Polakach przymuszonych do służby carowi. Taką postacią pojawiającą się w III cz.,, Dziadów” jest Kapral, który mówi: ,,(…) car mię tym oszpecił mundurem szelmowskim”. Słowa te wyraźnie odzwieciedlają stosunek przymuszonych Polaków do służby. Sam Kapral jest tylko jednym z wielu przykładów przymusowych wcieleń do rosyjskich armii podczas zaborów. Autor w swoim dziele nie ma na celu tylko i wyłącznie pochwalić postępowania narodu polskiego - pokazuje również ludzi niezdolnych do patriotycznej postawy. Przedstawia społeczeństwo niejednolite, różniące się w swoim postępowaniu. Jednocześnie ukazując negatywną postawę niektórych bohaterów, uświetnia zachowanie innych.