Dobro społeczne - dobro, które za względów fizycznych może być dobrem prywatnym, ale na skutek doktryny społecznej i prowadzonej przez władze publiczne polityki społecznej jest dostępny dla każdego obywatela, tak jak w przypadku dóbr publicznych. Są to np. ochrona zdrowia, edukacja. Dobra społeczne mogą być finansowane w całości lub w części z funduszy publicznych. Przesłankami tworzenia dóbr społecznych jest umożliwienie konsumpcji dóbr społecznych obywatelom, których dochody indywidualne mogłyby uniemożliwić lub ograniczyć ich nabycie gdyby dobra te ulokowane były na zasadach rynkowych. Bezpieczeństwo społeczne – obejmuje całokształt działań prawnych, organizacyjnych i wychowawczych, które są realizowane przez jednostki rządowe, pozarządowe oraz przez obywateli. Mają one na celu zapewnienie życia ludziom, rodzinom oraz różnym grupom przynajmniej na dostatecznym poziomie. Celem jest też nie dopuszczenie do jakiejkolwiek marganinilizacji oraz do wykluczenia społecznego oraz zapewnienie ludziom pomocy, którzy są niezdolni do pracy zawodowej. W dzisiejszym świecie, poza zwykłymi, znanymi już zagrożeniami, tzn. politycznymi militarnymi, naturlanymi etc. – pojawiają się nowe, inne zagrożenia, które są określane jako niekonwencjonalne, które realnie zagrażają społeczeństwom, a które nie są jednak jeszcze zidentyfikowane oraz zdefiniowane. Potrafią one uderzyć w sam naród oraz jego biologiczne i egzystencjonalne podstawy istnienia. Jest to argument stojący za tym, iż mogą one być zagrożeniem całego państwa i jego bezpieczeństwa. Zagrożenia te nazwano jako zagrożenia społeczne. W obrębie tych oto zagrożeń można wyróżnić na socjalne i psychospołeczne. Wpływają one w istotny sposób na życie społeczne, na jego standardy i jakoś, co jednocześnie znaczy iż wpływa też na poziom rozwoju cywilizacyjnego dla danego państwa oraz społeczności międzynarodowych, wśród których w czasach globalizacji, istnieje swobodny przepływ danych, usług oraz różnego rodzaju zagrozeń, w tym z AIDS, narkotykami i handlem ludźmi i organami na czele. Istnieje też zjawisko, równie niepokojące, które jest upadek wartości rodziny jako podstawowej komórki społecznej, co jest równoznaczne z niesamowicie zmieniającego się wskaźnika przyrostu naturalnego, który prowadzi do zniszczenia dzisiejszego społeczeństwa, grożąc przerwaniem ciągłości życia narodowego. Rozpatrując rozbudowany problem bezpieczeństwa społecznego należy zastanowić się, czy można jakkolwiek określić pewnie zbiorowości szczególnie podatne na zagrożenia społeczne. Analizując dzisiejsze społeczeństwo pod względem pozycji zawodowej oraz społecznej, cech społeczno demograficznych oraz warunków życia i zamieszkania można wskazać pewne grupy ludzi, które mają największe problemy z osiągnięciem stanu bezpieczeństwa społecznego. Ze względu na pozycję zawodową i społeczną grupą najbardziej podatną na zagrożenia są osoby: -Które straciły pracę bądź nie mają jak jej podjąć. Bezrobocie wpływa destrukcyjnie na nich samych, oraz wywołuje negatywne zjawiska w społecznościach lokalnych -Zatrudnione w przedsiębiorstawach, które są z różnych przyczyn przeznaczone do likwidacji. Osoby te żyją w ciągłym lęku, godząc się na nieregularne wynagrodzenia. -utrzymjące się z pracy w sferze budżetowej, zwłąszcza pracownicy publicznej służby zdrowia, oświaty, kultury, sądownictwa oraz administracji. Możliwość korupcji i przestępczości rośnie wraz z spadkiem prestiżu zawodowego. -utrzymujące się z pracy na roli, gdyż istnieje zła sytuacja rolnictwa w kraju. Zjawisko to potęguje fakt pozostawienia na obszarach dawnych PGR-ów około 370tyś. Ludzi bez możliwości zatrudnienia w innych dziedzinach gospodarki.

Osoby, które funkcjonują w takich warunkach określa się, że znalazły się w krytycznych sytuacjach życiowych. Można bez problemu rozpoznać taką sytuację gdy u jednostek następuje kumulacja następujących objawów: -niezaspokojenie podstaw potrzeb człowieka -konieczność podjęcia decyzji o wysokim ryzyku -zawodoność dotyczacowych mechanizmów adaptacyjnych -załamanie drogi życiowej -Niemożliwość samodzielnego wyjścia z sytuacji

Państwo jako najwyższa forma organizacji społeczeństwa, przyjęło na siebie znaczą część obowiązków, które dotyczą m.in. zapewnienia ładu, bezpieczeństwa oraz przestrzegania prawa. Pełnie także wiec ze swej natury funkcję usuługowe, wobec jednostek oraz grup społecznych. Dlatego też Państwo powinno tak organizować przestrzeń społeczną, gospodarczą oraz polityczną aby dla podmiotów, które go ustanowiły, stworzyć warunki bezpiecznej egzystencji. Najogólniej ujmując, wszystko co czyni państwo, czyni dla dobra społeczeństwa, zapewniając mu warunki trwania, przetrwania i rozwoju. Państwo prowadząc politykę zagraniczną wewnętrzną finansową gospodarczą czy edukacyjną ma na celu określony dobrostan ludzi, których reprezentuje.