Aleksandra Macedońskiego słusznie nazywamy Wielkim ze względu na jego liczne osiągnięcia i rozległe podboje, oraz wprowadzenie spójnej polityki wewnętrznej. Aleksander urodził się w 356 r. p.n.e. w mieście Pella. Był podopiecznym Leonidasa, który był krewnym jego matki. Leonidas rozpoczął z nim intensywne treningi, a przez nie nabył niezbędne umiejętności fizyczne m.in. władanie mieczem i jazda konna. Nastepnie przyszły władca macedoński był uczniem samego Arystotelesa, który uczył go retoryki i literatury. Przed koronacją brał udział w wyprawach wojennych swojego ojca- Filipa II m.in. pod Cheroneją w 338r. p.n.e.. 2 lata później, w wieku 20lat Aleksander odziedziczył tron macedoński. Jego ojciec został zamordowany przez spiskowców Pauzaniasza. Zapewnił ojcu godny pochówek i ogłosił, że zmieniło się jedynie imię króla, a państwo będzie zarządzane tak sprawnie, jak robił to jego ojciec. W 334r. p.n.e. Aleksander wraz z armią 30 000 żołnierzy piechoty i 5000 jeźdźców wyruszyli przeciwko Perskiemu królowi Dariuszowi III Kodomanusowi. Gdy dotarli do rzeki Granik w północno-zachodniej częsci Azji Mniejszej, Aleksander uzyskał zwycięstwo w pierwszej bitwie z Persami. Następnie po przekroczeniu gór Taurus ruszył na Issos gdzie poraz kolejny rozbił armię perską. Mimo że Dariusz III posiadał połmilionową armię nie udało mu się wygrać. Był tak pewny swojej wygranej z Aleksandrem, że wziął ze sobą matkę, żonę i innych członków rodziny, by mogli podziwiać zwycięstwo Persji. Nagly atak macedończyków zaskoczył Persów, którzy nie byli na to przygotowani. Macedońska armia całkowicie zniszczyła perską armie, a Dariusz uciekł ze strachu pozostawiając swoją rodzinę w rękach Aleksandra. Zamiast schwytać uciekających Persów ruszył na południe gdzie zdobył m.in. feniskie miasto Tyr, lecz to nie było takie proste. Miasto Tyr nie chciało się poddać macedońskiemu władcy więc Aleksander rozpoczął siedmiomiesięczne oblężenie tego miasta i po tym czasie zdobył długooczekiwaną twierdzę. W 332r. p.n.e. kierował się na południe, a tam bez walk zajął Egipt. Egipcjanie uważali Aleksandra za wybawiciela z niewoli perskiej i wynieśli jego na tron jako nowego faraona. W tym samym roku nowy faraon Egiptu załozył miasto Aleksandria, które miało być centrum imperium macedońskiego oraz jednośczenie stolicą. Nastęnie ruszył na północny-wschód, przemaszerował Egipt i szedł przez Palestynę w kierunku rzeki Tygrys. Tam natknął się na Dariusza III. W 331r. p.n.e. ich wojska styczyły ponownie walkę lecz tym razem pod Arbelą i Gaugamelą. Liczba żołnierzy obu władców była zaskakujące, ponieważ wojsko Aleksandra liczyło 47 000 żołnierzy, a Dariusza aż 250 000. Perska armia przewyżała macedońską o 203 000 ludzi, ale świetna taktyka Aleksandra doprowadziła do wygranej Macedonii. Po raz kolejny perskie wojska zostały doszczętnie zniszczone i w ten sposób Aleksander ostatni raz pokonał Persów. Dariusz tak jak w bitwie pod Issos uciekł, lecz później został zamordowany. Aleksander zadowolony z podbitych terenów wyruszył na południe gdzie przejął władzę nad stolicą Persji, Babilonem jak również nad Suzą, Persespolis i Ekbanatę. Po śmierci Dariusza III ogłosił się jego następcą, a lud ogłosił Macedończyka królem. Bardzo szybko opanował resztę imperium perskiego. Wyprawił się na wschód aż doszedł do obecnego Afganistanu i zajął go. W 327r. p.n.e. wyruszył na podbój Indii. Podczas drogi napotkał indyjskiego władcę Porosa. W 326r. p.n.e. stoczył z nim czwartą ostanią wielką bitwę, w której zwyciężył. Lecz nie bez przeszkód, ponieważ Poros posiadał liczne wojsko oraz słonie, które płoszyly macedońskie konie. Walka była oporna, ale Poros się poddał, a Aleksander wygrał. Następnie doszedł do rzeki Indus, lecz bunt jego wojsk zmusił go do odwrotu, ponieważ żołnieże byli strasznie zmęczeni i tęsknili za ojczyzną. Po powrocie do Babilonu król planował wyprawy do Arabii, lecz jego plany przerwała śmierć w 323r. p.n.e. Aleksander gdziekolwiek nie przyjechał był witany z otawrtymi ramionami, ponieważ posiadał obszerną wiedzę na temat zwyczajów w podbijanym państwie. Rządził podbitymi terytoriami osobiście, a do pomocy dobierał ludzi z arystokracji macedońskiej jak i miejscowej. W Egipcie czczono go jako syna boga Ra. Był to doskonały manerw polotyczny, ponieważ scalało to różne narodowości w państwie, którego rozmiar wynosił 5000 kilmetrów. W polis greckim stworzył nową ideologię- ideologię równości, w której hurtowo powoływano Azjatów. Nawoływał mężczyzn do zawierania małżeństwa z cudzoziemkami. Robił to po to aby różnice między zwyciężonymi, a zwycięzcami były zatarte. Macedończyk również duży nacisk kładł na rozwój gospodarczy państwa. Zarządził budowę sieci dróg. Budowane przez niego miasta nazywał Aleksandriami, a w nich budowano ośrodki badawcze, gdzie rozwijała się sztuka i nauka. Aleksander był jednym z najlepszych strategów wszechczasów również nigdy nie przegrał żadnej bitwy. Posiadał bardzo dobrze skoordynowaną armię, która nigdy go nie opuszczała i byli oni bardzo zoorganizowani i działali z ogromną szybkością. Żołnierze byli mu wierni, ponieważ ich władca nie wywyższał się nad nimi, wręcz przeciwnie. Starał się być z nimi m.in. robił to samo co oni. Kiedy oni głodowali, sypiali w namiotach, a on robił to razem z nimi stroniąc od luksusu. Potrafił również w znakomity sposób zagrzewać żołnierzy do walki, ponieważ cechował się wielką charyzmą. Dzięki temu czuli oni większą więź z Aleksandrem i wykazywali się większym wysiłkiem niż normalnie by się tego podjeli. Aleksander Macedoński miał ogromy wpływ na dzieje starożytnego świata, również w tamtym czasie posiadał przydomek wielki ze względu na to, iż był wybitnym wodzem. Posiadał umiejętność zespolenia zdobytych terytoriów w zjednoczoną całość. W przeciągu 11 lat panowania zmienił świat i został jednym z największych dowódców w dziejach historii.