Charakterystyka Harpagona

Harpagon to główny bohater dramatu Moliera pt. „Skąpiec”. Był bogatym paryskim mieszczaninem. Wdowiec mieszkał dwójką dorosłych dzieci: Elizą i Kleantem. Bohater był brzydkim mężczyzną. Pomarszczoną twarz porastała broda, zaś oczy ukryte były za okularami. Wydaje się, że był osobą szczupłą, o czym świadczy jego ruchliwość (wieczne przeszukiwanie służby i pilnowanie swojego skarbu), jak również skąpstwo, bo z pewnością było mu szkoda pieniędzy na żywność. Ubierał się w stare i brzydkie ubrania, bo chociaż był bogaty, to szkoda mu było na odzież. Meble w jego mieszkaniu też były stare i nie pozwalał ich nawet zbyt często odkurzać z obawy, że się zniszczą i trzeba będzie kupić nowe. Harpagon był człowiekiem skąpym i chytrym. Cały czas myślał o sposobach na zaoszczędzenie pieniędzy. Jego pozycja zmuszała go do posiadania służby, ale chodziła ona brudna i obdarta oraz zmuszana była do wykonywania różnych obowiązków, aby tylko wykorzystać ją jak się da. Bohater żałował pieniędzy na jedzenie, ubrania, nawet na karmę dla utrzymywanych koni. Wyprawiał przyjęcia, bo tak wypadało, ale przeżywał straszne katusze, że musi za na płacić, zabraniał nawet służbie dokładać gościom jedzenia, jeśli o to nie poproszą. Aby się dorobić, zajmował się lichwą, czyli pożyczaniem pieniędzy na wysoki procent. Mężczyzna co chwilę kontrolował stan swojej szkatułki. Mimo, że miał już spory majątek, nadal go powiększał. Jego głównym celem życiowym było pomnażanie swoich pieniędzy i nie byłoby to nic strasznego, bo wielu ludzi tak robi, gdyby nie to, że tak strasznie ich żałował.
Nie kochał nikogo, nawet własnych dzieci. Mimo, że były już dorosłe, to nadal były zależne od ojca. Kleant zmuszony do samodzielnego utrzymywania się – popadł w hazard i zaciągał lichwiarskie pożyczki. Harpagon nie wykazał się zwykłą rodzicielską troską i nie tłumaczył synowi, że źle postępuje, a miał pretensje, że syn nie lokuje zarobków z hazardu, aby pomnażać zyski. Jest to kolejny dowód na to, że nie interesowało go nic poza zyskiem i pieniędzmi. Córki – Elizy chciał się jak najszybciej pozbyć i wydać ją za mąż za starca, aby tylko nie zapłacić jej posagu. Dla Harpagona dzieci były tylko kosztem, którego chciał się jak najszybciej pozbyć. Trudno by znaleźć osobę, która by go lubiła. W stosunku do sąsiadów był nietaktowny i niedelikatny, służbę traktował z pogardą, a dzieci go po prostu nienawidziły. Jedynym przejawem człowieczeństwa głównego bohatera była próba ukrywania przed dziećmi i sąsiadami swojego zajęcia, czyli lichwiarstwa. Starał się uchodzić za człowieka prawego i dobrego, choć jego czyny tego nie potwierdzały. Często nie płacił za usługi, udając, że nic nie ma akurat w kieszeni. Myślę, że był człowiekiem chorym psychicznie, o czym świadczy jego zachowanie po utracie szkatułki z pieniędzmi - rozpaczał tak, jakby umarła mu ukochana osoba. Imię Harpagon z języka greckiego oznacza człowieka drapieżnego i stało się dla nas synonimem chorobliwej chciwości. Tytułowy Skąpiec był postacią negatywną, skąpą, odrażającą, ale i godną pożałowania, bo nawet nie zauważył, że jest sam i nikt go nie kocha, ani nawet nie lubi.