Szczęściem jest to co czyni nas spełnionym człowiekiem, co daje nam zadowolenie, satysfakcję, jest to coś co przynosi nam radość, powodzenie, sukces. szczęście osobiste znika gdy poświęcamy się dla dobra innych, rezygnujemy z dobra osobistego na rzecz dobra innych, ofiarujemy swój czas, angażujemy się przez co brakuje nam czasu na samych siebie i ludzi nam bliskich. Zdarza się tez tak ze ludzie poświęcają się aby ratować życia innych przy czym są tak zaangażowani w ta pomoc ze nie maja czasu nawet na własne szczęście. Przykładem takiej sytuacji jest bohater “Dżumy” - Rambert który to stopniowej przemianie z beztroskiego i nieodpowiedzialnego człowieka staje się dorosłym świadomym własnych decyzji mężczyzna, który widzi ze nawet podczas pomocy bliźnim może osiągnąć własne dobro nie krzywdząc przy tym innych ludzi. Główny bohater powieści Stefana Żeromskiego “Ludzie bezdomni” Tomasz Judym który został lekarzem, jego pochodzenie sprawiło, ze postanowił pomagać najuboższym. Gdy nie znalazł poparcia wśród innych lekarzy, zdecydował się na samotna walkę z otaczającym światem. Rezygnując z kariery zawodowej i miłości, poświęcając dobro osobiste, aby dążyć do wyznaczonych celów. Przed podobnym wyborem własnego szczęścia stanął także Raskalnikow, bohater “Zbrodni i kary” Dostojewskiego. Trudna sytuacja materialna stała się motywem stworzenia ideologii która usprawiedliwia zbrodnie dokonana na rzecz szczęścia ogółu. Postanowił wiec zabić lichwiarkę Alone u której zostawił wartościowe przedmioty. Sadził ze w ten sposób uwolni całe społeczeństwo, a za zgromadzone przez staruszkę kosztowności pomoże biednym. Jego czyn jest w dużej mierze poświęceniem dobra własnego dla innych. Dla jednych ważniejszymi wartościami są: miłość, przyjaźń, uczucie, a dla innego człowieka istotne bedą: pieniądze, sława czy kariera. Dążąc do zaznania szczęścia często musimy podejmować ważne i trudne decyzje, często decyzje te mogą być o tyle trudne ze dochodzi do konfliktów, dzieje się tak właśnie wtedy gdy musimy wybrać miedzy szczęściem własnym, a szczęściem innych. Ludzie którzy kierują się dobrem innych otaczają się szacunkiem i uznaniem. A ci którzy myślą o sobie i swoim szczęściu uznawani są za egoistów są potępiani. Dlatego warto jest poświęcać swoje dobro na rzecz innych, aby moc nazywać się dobrym człowiekiem.