Świat przedstawiony w hymnie to doskonałe dzieło stworzone przez samego boga.Ukazana jest pochwała niewidzialnego Boga, poprzez pochwałę widzianego świata, który jest niezwykle piękny, oparty na doskonałej proporcji i harmonii. Panuje w nim ład i porządek. Wszystko w nim dzieje sie celowo i racjonalnie, nie bez przyczyny. Otaczająca świat natura i przyroda pochodzą od Najwyższego, dlatego ich prawa są logiczne i niewzruszone, a piękno absolutne. W tej pieśni przyroda staje sie źródłem określonego ładu, nadaje początek ludzkiemu życiu, a cała ziemia stanowi centrum wszechświata. Doskonałość Stwórcy znajduje odzwierciedlenie w doskonałości Jego działa. Dlatego też wspaniałość całego świata widoczna jest nie tylko w jego bogactwie, ale również w wewnętrznym porządku. Cząstkę przyrody stanowi człowiek, który podobnie jak ona podlega określonym regułom, ale to on stanowi pieczę nad wszystkim bogactwami rzeczywistości. Oprócz tego możemy dostrzec tutaj wizje ludzkiego losu, który jest pełen szczęścia, dobrobytu i wewnętrznej harmonii, a wszystko to jest dzięki Bogu, i to Jemu powinniśmy być wdzięczni. W “Pieśń świetojańska o sobótce” podobnie jak w “Pieśń XXV” mamy przedstawiony piękny, doskonały i harmonijny świat, który Kochanowski ukazał w innym gatunku literackim, jakim jest sielanka. Wstępuje tutaj idealna wizja natury i świata, sławiąca nie tylko Boga, tak jak jest to w przypadku “Hymnu”, ale również wiejskiego życia- bezpiecznego i pobożnego.