ady Makbet Makbet W. Szekspir Makbet, bohater główny i tytułowy; wódz wojsk szkockich, wasal króla Dunkana. Pod wpływem przepowiedni czarownic schodzi na drogę zbrodni Wygląd: pełen dostojeństwa rycerz … Czytaj dalej Słownik bohaterów literackich - liceum przechodzi głęboką przemianę wewnętrzną w toku rozwoju fabuły dramatu Szekspira.

Lady Makbet to drugoplanowa bohaterka tragedii Szekspira po tytułem ,,Makbet”. Jest żoną głównego bohatera – tana Glamisu, Kwadoru, a następnie króla Szkocji. Poznajemy ją w scenie piątej aktu pierwszego, podczas czytania listu od męża. Spośród innych bohaterów wyróżnia się stanowczością i bezwzględnością.

Lady Makbet, w przeciwieństwie do swojego męża, od chwili, w której dowiedziała się o przepowiedni czarownic, zdecydowana jest na zbrodnię. Czuje się odpowiedzialną, aby przekonać do tego także męża. To przekonanie umacnia się wraz z otrzymaniem wiadomości, że król Dunkan będzie nocował w zamku Inverness. Za jej podszeptem tam właśnie zostaje zamordowany wraz ze swoją służbą. W toku rozwoju fabuły bohaterka jednak przechodzi głęboką przemianę wewnętrzną.

Swój wywód chciałabym zacząć od analizy i interpretacji podanego fragmentu utworu. Jest to krótki monolog, w którym Lady Makbet zwraca się do wszelkich sił zła. Jest świadoma tego, iż kobieca natura jest słaba i niezdolna do haniebnych czynów. Dlatego też, aby mogła ziścić swój plan, potrzebuje pomocy od nadprzyrodzonej siły. Decyduje się na modlitwę do szatana. Pragnie, aby wszystko, co łączy się z uczuciowością zostało w niej wyplenione. Prosi, by stała się narzędziem zła. Na tym etapie Lady Makbet wydaje się, że podoła wszystkiemu.

Żona tana Kwadoru, tworząc plan zbrodni, postanowiła wyeliminować z niego czynnik emocjonalny i bezgranicznie zaufać rozumowi. Wierzy, że owe zabójstwo Dunkana nigdy nie wyjdzie na jaw, jeżeli żadne z nich do tego nie dopuści. Wszystko, co robi później, jest konsekwencją tego, co robiła wcześniej. Lady Makbet wykazuje się niezwykłym spokojem tuż po morderstwie króla, kiedy tłumaczy roztrzęsionemu mężowi, że obrazy zbrodni należy jak najszybciej wymazać z pamięci. Na tym etapie bohaterka trzyma się ściśle określonego planu i nie dopuszcza, aby emocje wzięły górę nad rozumem. Na wysokości zadania staje również podczas uczty, kiedy to Makbet dostrzega ducha Banka. Przerażony tym zjawiskiem król zaczyna krzyczeć na zamordowanego przyjaciela przy wszystkich zgromadzonych panach Szkockich. Lady Makbet jednak szybko opanowuje sytuację tłumacząc, że mąż cierpi na pewną chorobę jednocześnie zapewniając o jego pełnej poczytalności.

Sytuacja szybko ulega znacznej zmianie. Pomiędzy czwarta sceną trzeciego aktu, a pierwsza sceną piątego – w czasie nieobecności Lady Makbet w dramacie – rozegrała się jej tragedia. Wydawać mogłoby się, że nic nie jest w stanie jej pokonać. Stało się jednak inaczej. W piątym akcie widzimy żonę Makbeta, która opowiada historię zbrodni w sposób nieskładny. Królowa, pomimo upływu czasu, nadal widzi na swych dłoniach ślady krwi pomordowanych. Jest to objaw ciężkiej choroby psychicznej, która została spowodowana brakiem kontroli nad uczuciami. Cały spokój, którym zawsze imponowała mężowi, w jednej chwili opuścił ją. Lady Makbet, ostatecznie udręczona swoimi wizjami, popełnia samobójstwo jako samotna i nieszczęśliwa kobieta.

Bohaterka w swoich postępowaniach i wyborach kieruje się trzema typami motywacji: społeczną, psychologiczną i metafizyczną. W komentarzu do listu, Lady Makbet celnie przedstawia swoje i męża środowisko społeczne. Ludzie z niego chcą uchodzić za uczciwych, nagminnie używają frazesów o przyzwoitości. Jednak jest to tylko gra. W gruncie rzeczy, wśród elity, intrygi są rzeczą codzienną. Według tego wzoru należy zabić króla po cichu, byleby nigdy owa sytuacja nie ujrzała światła dziennego. Motywacja psychologiczna u Lady Makbet przejawia się w wierze we własny dar przekonywania. Postanawia go wykorzystać – opracować zbrodnię doskonałą, a następnie nakłonić do niej męża. Połączenie tych motywacji u bohaterki możemy znaleźć w jej fascynacji koroną, która jest zaspokojeniem wszystkich ludzkich ambicji. Motywacja metafizyczna pojawia się w wiadomości, że król Duncan będzie nocował w zamku Makbeta i jego żony. Bohaterka jednak nie traktuje tego jako zbieg okoliczności, a jako prezent od losu.

Lady Makbet przechodzi głęboką przemianę wewnętrzną w toku rozwoju fabuły dramatu Szekspira. Współudział w zbrodni, wbrew naturze i rozsądkowi, okazał się ponad siły kobiety. W momencie, w którym wszystko osiągnęła, wszystko utraciła. Nie wytrzymała ciężaru winy morderstw, gdyż pozostało w niej coś ,,ludzkiego”, co nie pozwoliło jej żyć w upadku moralnym