Miłość to temat poruszany w literaturze każdego okresu, gdyż od zawsze był bardzo bliski wszystkim ludziom. W średniowieczu, gdy na piedestale był Bóg, ludzie w swych dziełach Jego wsławiali i miłość do Niego udowadniali. Nie było to jednak częste, ponieważ jak wiadomo był wtedy propagowany ascetyzm, który zabraniał przykładanie zbyt wielkiej wagi ziemskim sprawom, w tym także ludzkim uczuciom, z którymi zbytnie afiszowanie się mogłoby zostać uznane za oznakę pychy,.

W renesansie, gdy w centrum zainteresowania znalazł się człowiek i jego życiowe rozterki miały swoje odbicie w ówczesnej sztuce: zarówno w architekturze czy malarstwie jak i w literaturze.

Miłość jako jedno z najpiękniejszych i najwznioślejszych uczuć stało się głównym tematem wielu dzieł literackich. Nie były one oczywiście jednolitej tematyki. Miłość została bowiem podzielona na kilka jakby gatunków, były to: -miłość rodzicielska; -miłość kochanków szczęśliwa bądź niespełniona z różnych względów takich jak np. nieodwzajemnienie uczucia, śmierć ukochanej osoby lub niesprzyjające warunki tj. np. pochodzenie oblubienicy z innej grupy społecznej lub zakaz rodziny na bycie kochanków razem z jeszcze innych powódek; -miłość do ojczyzny -miłość do Boga.

To wielkie uczucie było opiewane w różnych gatunkach literackich. Były mu poświęcone miedzy innymi: -dramaty -wiersze -fraszki -sonety -pieśni Z kolei wybitnymi reprezentantami literatury miłosnej w renesansie można nazwać np.: -Wiliam Szekspira -Jan Kochanowskiego -Francesco Petrarkę Każdy z nich w inny sposób podjął tematykę miłości.

Jan Kochanowski jak na człowieka renesansu przystało zgłębiał wiedzę na jej temat, a co za tym idzie w swych dziełach ukazał wiele jej obliczy. We fraszkach takich jak “Raki” “Na starą” Teraz by ze mną zygrywać się chciała, Kiedyś, niebogo, sobie podstarzała. Daj pokój, prze Bóg! Sama baczysz snadnie, Że nic po cierniu, kiedy róża spadnie.

“Na nabożną” Jesli nie grzeszysz, jako mi powiadasz, Czego się, miła, tak często spowiadasz?

poeta opisuje miłość żartobliwie, a z kobiety, która przecież jest jego oblubienicą delikatnie się naśmiewa, ukazując jej wady w komiczny lecz bardzo subtelny sposób. Z kolei w serii pieśni Kochanowski pisze o miłości do ojczyzny.