Grupa Laokoona
Grupę Laokoona odkrył 13 lub 14 stycznia 1505 roku Felice de Fredi w przypadkowym wykopalisku koło ruin Złotego Domu Nerona, Term Tytusa i kościoła Santa Maria Maggiore na rzymskim wzgórzu Eskwilinie. Papież Pius II wysłał na miejsce odkrycia Francesco da Sangallo oraz Michała Anioła. Rzeźba została szybko zidentyfikowana przez Sangallo jako “quello e Laocoonte di cui fa menzione Plinio”, praca opisana przez Pliniusza Starszego w XXXVI księdze Historii Naturalnej. Zdaniem historyka rzeźba została wykonana przez grupę trzech artystów z Rodos; Agesandrosa, Polidorosa i Atenodorosa i niewątpliwie “powinna być stawiana nad inne, czy to malarskie, czy rzeźbiarskie, dzieła sztuki”.
Grupę Laokoona odkrył 13 lub 14 stycznia 1505 roku Felice de Fredi w przypadkowym wykopalisku koło ruin Złotego Domu Nerona, Term Tytusa i kościoła Santa Maria Maggiore na rzymskim wzgórzu Eskwilinie. Papież Pius II wysłał na miejsce odkrycia Francesco da Sangallo oraz Michała Anioła. Rzeźba została szybko zidentyfikowana przez Sangallo jako “quello e Laocoonte di cui fa menzione Plinio”, praca opisana przez Pliniusza Starszego w XXXVI księdze Historii Naturalnej. Zdaniem historyka rzeźba została wykonana przez grupę trzech artystów z Rodos; Agesandrosa, Polidorosa i Atenodorosa i niewątpliwie “powinna być stawiana nad inne, czy to malarskie, czy rzeźbiarskie, dzieła sztuki”.
