W poezji renesansowej tematyka utworów głównie dotyczyła wątku miłości. Dwaj wybitni poeci Francesco Petrarka oraz Jan Kochanowski, w swoich dziełach dali nam możliwość przekonania się o tym. Kluczowe pojęcie mojej wypowiedzi dostrzec można również w obrazach malarzy z tamtego okresu, a to wszystko dlatego, że miłość może być ponadczasowa, tragiczna, wieczna, zakazana, bądź mogąca przezwyciężyć śmierć.
Jednym ze sposobów mówienia o miłości jest ten w jaki wypowiada się o niej podmiot liryczny w wierszy Francesco Petrarki „Sonet 90”. Narrator w utworze mówi o pięknej kobiecie, w której był zakochany. Osoba mówiąca w wierszu opisuje adorowaną postać: miała złote, kręcone włosy, przepiękną twarz i oczy. Z ostatniej strofy możemy wywnioskować, iż dziewczyny, o której mowa nie ma już w życiu poety i nie może on pogodzić się z jej stratą. Kolejny sposób mówienia o miłości pokazuje nam fraszka „Do Magdaleny” Jana Kochanowskiego. Podmiotem lirycznym w tym utworze jest tak samo jak w Sonecie 90 mężczyzna zwracający się kobiety, w której jest zakochany. Wypowiada się o niej bardzo dobrze, przydziela jej same zalety takie jak np., że ma twarz jak róża, złote włosy, oczy gwiazdą równe, usta różane, piersi mierne oraz rękę alabastrowa. Mężczyzna po chwili opamiętania zdaje sobie sprawę, że tak cudowna kobieta nie jest dla niego, patrząc na nią odbiera mu wszystkie zmysły. Fraszka Jana Kochanowskiego „Raki” ukazuje nam następny sposób w jaki można mówić o miłości. Wiersz jest tak zinterpretowany przez poetę, że można go odczytać wspak i wtedy ma on inny sens, przeciwny do tego, który odczytujemy podczas pierwszej lektury utworu. Jeśli zaczniemy czytać utwór od lewej do prawej dowiemy się o zaletach kobiet. Podmiotem lirycznym ponownie są mężczyźni, którzy mówią, że kobiety są bezinteresowne, nie kłamią, nie chcą ich pieniędzy, a uczucia i takim kobietą będą służyć na zawsze, a nie tylko na chwilę. Jeśli jednak przeczytamy wersy od prawej do lewej dowiemy się o wadach kobiet takich jak: są nie stałe w uczuciach, zdradliwie, chciwe na pieniądze oraz kłamliwe i takim niewiastą będą służyć tylko na chwile, nie na całą wieczność. Podsumowują moją wypowiedz chciałabym zauważyć, iż artyści renesansowi wykazali się wielką umiejętnością pisania o miłości i przedstawili nam wiele różnych sposobów wypowiadania się na jej temat. Przedstawiłam problematykę powyższego tematu o oparciu o trzy utwory. W pierwszym z nich jest mowa o tym, że miłość jest wspomnieniem, które już nie wróci, w drugim wierszu zakochana osoba wypowiada się o swoich uczuciach, które nadal trwają, natomiast w trzecim utworze miłość jest przedstawiona jako żart, który pokazuje nam, że kobiety z tej pozytywnej i negatywnej strony. Moim zdaniem powyższe rozważania dowiodły, że w renesansie o miłości mówiono na wiele sposobów.