Ged - bohater główny powieści. Jako dziecko nosił imię Duny, w dzień trzynastych urodzin mag Ogion Milczący nadał mu dorosłe imię Ged. Jego ojciec był kowalem, matka zmarła, gdy był jeszcze niemowlęciem. Duny rósł dziko jak wybujałe ziele - wysoki, zapalczywy chłopak, krzykliwy, hardy i pełen gniewu. Wraz z gromadką innych wiejskich dzieci pasał kozy na spadzistych łąkach ponad rzecznymi źródłami; a gdy był już wystarczająco silny, aby poruszać miechami kowalskimi, ojciec zatrudnił go jako pomocnika w kuźni. Ojciec nie miał pożytku z niego w pracy, lubił często zapuszczać się w lasy, pływać w rzece. Jego pierwszą nauczycielką magii była ciotka, wioskowa znachorka, szybko jednak chłopiec odkrył w sobie wielką moc, znacznie przewyższającą możliwości swojej nauczycielki. Uczył się magii w szkole magów na wyspie Roke. Jako młodzieniec pragnie być lepszy niż inni, jest hardy i dumny, łatwo go sprowokować. Nierozważne użycie zbyt potężnej dla niego magii kończy się katastrofą. Od tego czasu Ged dojrzewa i zaczyna używać swych mocy w sposób rozsądny i świadomy. Początkowo boi się Cienia, który przywołał, brakuje mu odwagi i ucieka przed nim, nie wierząc w siebie, ale po rozmowie ze swoim mistrzem Ogionem wyrusza zmierzyć się z wrogiem.

Ogion Milczący - wielki mag, przybywa na Wyspę Gont, gdzie mieszkał Duny, na wieść, że mieszka tam dziecko o niezwykłych mocach. Nadaje Duny’emu prawdziwe imię Ged. Bierze pod opiekę Geda, stając się jego mistrzem. Jest bardzo mądry i doświadczony, wykazuje się niezwykłą cierpliwością i spokojem.

Vetch - jeden z uczniów w szkole czarnoksięskiej, krępy chłopak, jego prawdziwe imię to Estarriol. Miał akcent ze Wschodnich Rubieży i był ciemnoskóry. Początkowo śmieje się i kpi z Geda, uważa, że posiada mało umiejętności. Potem zostają przyjaciółmi, Vetch naraża życie, by towarzyszyć Gedowi w poszukiwaniu Cienia.

Jasper - jeden z uczniów w szkole magów. Wysoki młodzieniec, pochodzi z zamożnej rodziny z tradycjami. Był dwa lub trzy lata starszy od Geda, bardzo wysoki; nosił się i poruszał ze sztywną gracją, przybierając (jak sądził Ged) pozy tancerza. Oprowadził Geda pierwszego dnia po szkole. Szybko dał mu odczuć, że go nie lubi i nigdy się to nie zmieniło. Prowokuje Geda do wywołania ducha zmarłej osoby, co kończy się przyzwaniem Cienia.