Pan Tadeusz Adama Mickiewicza to epopeja. Jest to utwór dużych rozmiarów, pisany wierszem trzynastozgłoskowcem, ukazujący losy wybranej grupy bohaterów. Sa nimi zwykli, przeciętni ludzie, przedstawiciele głownie średniej szlachty, choć pojawia się również arystokracja oraz drobna szlachta zaściankowa. Losy bohaterow ukazane sa na tle ważnych, przełomowych dla calego narodu wydarzeń. Narrator jest wszechobecny, wszechwiedzący i obiektywny. Pojawiają sie liczne opisu, zarówno statyczne jaki i dynamiczne., majace na celu wzmożenie ciekawości czytelnika. Epopeja to utwór epicki pisany wierszem lub proza, ukazujacy wszechstronnie zycie narodu w przelomowym dla niego momencie. Pan Tadeusz spelnia wszystkie te wymagania. Nie brakuje w nim szczegolowych opisow obyczajow np. polowanie, uczta czy grzybobranie. Ukazuje wszechstronnie spoleczestwo polsko-litewskie. W panu Tadeuszu wystepuje bohater zbiorowy- szlachta z Soplicowa i zaścianka Dobrzyn. Akcja utworu jest wielowatkowa (milosc Zosi i Tadeusza, losy Jacka Soplicy cz tez spór o zamek). Tłem dla wydarzen rozgrywajacych sie w Soplicowie jest wazne wydarzenie historyczne, czyli marsz wojsk napoleonskich na Moskwie. Z wojna ta Polacy wiazali ogromne nadzieje na zwyciestwo. Pan Tadeusz rozpoczyna sie od uroczystej inwokacji skierowanej do ojczystej LITWY ORAZ do MATKI bOSKIEJ oSTROBRAMSKIEJ, patronki poety. Narrator kilkakrotnie komentuje wydarzenia, nie kryje swocih uczuc, identyfikuje sie z bohaterami. Pan Tadeusz łaczy w sobie elementy epickie takie jak charakterystki postaci, opisy przyrody, miejsc , dramatyczne jak klotnia w zascianku, spowiedz Solicy i liryczne jak inwokacji czy epilog.